لوف بن در روزنامه هاآرتص نوشت: اسرائیل در حال ورود به مرحله دوم جنگ غزه است و تلاش خواهد کرد تا قسمت شمالی نوار غزه را از مرز قبلی تا کریدور نتزاریم کامل کند. می توان پیش بینی کرد که بسته به میزان اعتراض و واکنش بین المللی که این اقدام به دنبال خواهد داشت، این منطقه به تدریج آماده شهرک سازی و الحاق به خاک اسرائیل می شود.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در در ادامه این مقاله آمده است: اگر این اتفاق بیفتد، شهروندان فلسطینی که به پیشنهاد سرلشکر جزیره جیورا در شمال غزه باقی می مانند، در حالی که ارتش اسرائیل در تعقیب مبارزان حماس در این منطقه است، تحت فشار گرسنگی و تحت پوشش قرار می گیرند. آنها “برای حفظ جان خود” اخراج خواهند شد.
بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل، احتمالاً رویای چیزی را در سر می‌برد که حامیانش آن را به‌عنوان یک دستاورد پایدار می‌بینند: گسترش سرزمین اسرائیل برای اولین بار پس از 50 سال عقب‌نشینی که با توافق‌های جدایی پس از جنگ یوم کیپور آغاز شد. اکثر پیشینیان و حتی خود او سرزمین اسرائیل را به دشمن تسلیم کردند و اکنون زمان تغییر این روند و از سرگیری توسعه طلبی فرا رسیده است. این “پیروزی کامل” و “پاسخ صهیونیستی” او به حمله، گروگان گیری و تحقیر وحشتناک اسرائیل و ارتش آن در 7 اکتبر خواهد بود.
در نگاه دولت راست‌گرای کنونی اسرائیل که دیگر حتی به خود زحمت نمی‌دهد دیدگاه‌های افراطی خود را پنهان کند، فلسطینی‌های شمال غزه به سرنوشت ارمنی‌های قره‌باغ کوهستانی دچار خواهند شد: آنها یک شبه یک سال پیش و در یک اقدام فوری سوی الهام علی اف، رئیس جمهور آذربایجان، از متحدان نزدیک تل آویو، از این منطقه اخراج شد.
دنیا این اقدام را دید و از کنار آن گذشت: صد هزار پناهنده هنوز در ارمنستان گرفتار هستند که عجله ای برای پذیرش آنها ندارد. شهروندان اخراجی شمال غزه نیز به جمع آوارگانی که در مرحله اول جنگ پا به «محاصره بشردوستانه» جنوب غزه گذاشتند، اضافه خواهند شد.
این ورود به مرحله جدید جنگ با یک مانور چند جانبه یا حملات جسورانه به قلب دشمن آغاز نشد. بلکه با صدور بیانیه ای رسمی در 28 اوت آغاز شد که از انتصاب سرهنگ ایلاد گورن به عنوان رئیس تلاش های غیرنظامی بشردوستانه غزه با هماهنگی فعالیت های دولت در واحد منطقه ای خبر داد.
این عنوان طولانی در واقع معادل رئیس دولت مدنی در کرانه باختری رود اردن است و می توان آن را «فرماندار غزه» دانست. سمت او مانند سرلشکر موشه گورن پس از اشغال غزه در پی جنگ شش روزه در سال 1967 است.
گام بعدی دستور هفته گذشته نتانیاهو به ارتش برای آمادگی برای توزیع کمک های بشردوستانه در غزه و جایگزینی ارتش با سازمان های بین المللی بود. انگیزه این اقدام روشن است: کسی که غذا و دارو توزیع می کند، قدرت تغییر ساختار قدرت را نیز دارد. اسرائیل همچنین این فرصت را خواهد داشت که یکبار برای همیشه سازمان کمک رسانی آنروا را که جناح راست آن را پروژه ای ضدصهیونیستی می داند، از غزه اخراج کند.
همزمان، حماس بر منطقه بین کریدور نتزاریم و محور فیلادلفیا در جنوب که در محاصره اسرائیل است، ادامه خواهد داد.
این معنای سخنان نتانیاهو است که مرز غزه و مصر (محور فیلادلفیا) در کنترل اسرائیل باقی خواهد ماند. در چنین شرایطی، نتانیاهو و یارانش امیدوارند که پس از گذراندن یک زمستان دیگر در چادرهای بدون امکانات اولیه، دو میلیون فلسطینی پناهنده به رفح، خان یونس و الواسی متوجه شوند که نمی توانند به خانه های ویران شده خود بازگردند. طبق سناریوی نتانیاهو، این ناامیدی آنها را علیه رژیم سرکوبگر یحیی سنوار تحریک می کند و بسیاری از آنها را به ترک غزه به طور کامل تشویق می کند.
هدف نتانیاهو از انصراف از بازگشت گروگان های اسرائیلی و تصمیم او برای نادیده گرفتن نظرات اکثریت افکار عمومی و آزادی گروگان ها در تونل های حماس، برهم زدن معادلات یحیی سنوار است. آنها به جای اینکه سرمایه مهم و اهرم فشار در دست حماس برای گرفتن امتیاز از اسرائیل باشند، باری بر دوش فلسطینی ها و توجیهی برای ادامه جنگ، محاصره و اشغالگری می شوند.
این گونه است که اسرائیل قصد دارد وارد مرحله دوم جنگ خود علیه حماس شود.
