ایسنا: مشاور امنیت ملی کاخ سفید با تکرار ادعای حمله به کشتی‌ها در دریای سرخ، از مذاکره واشنگتن برای تشکیل کارگروهی با حضور کشورهای شریک به منظور حفظ امنیت کشتیرانی در این دریا خبر داد. منطقه
در پی اعلام حمله موشکی و پهپادی سخنگوی ارتش یمن به دو کشتی اسرائیلی به نام های «یونیتی اکسپلورر» و «شماره نه» در دریای سرخ و گزارشی مبنی بر حمله به یک کشتی انگلیسی در همین منطقه، «جیک» سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا در یک کنفرانس مطبوعاتی تلاش کرد این حملات را با ایران مرتبط کند و مدعی شد که «به طور کامل از سوی ایران ممکن است» که از انصارالله یمن حمایت می کند.
نیویورک تایمز در این باره نوشت: سالیوان در مورد انصارالله یمن گفت: “دست آنهاست که روی ماشه است. سلاح ها نیز از سوی ایران تامین می شود و ما معتقدیم که ایران در نهایت مسئول این (حادثه) است.”
مشاور امنیت ملی آمریکا همچنین گفت که واشنگتن با مشورت با متحدانش و «زمانی که و کجا بخواهد» «اقدامی متناسب» انجام خواهد داد.
سالیوان در بخشی دیگر از نشست خبری خود همچنین گفت که فکر نمی‌کنم هر سه کشتی تجاری که روز یکشنبه در دریای سرخ مورد حمله قرار گرفتند، با رژیم صهیونیستی ارتباط داشته باشند و وجود چنین ارتباطی به عنوان یک ارتباط تلقی نمی‌شود. توجیه حمله به آنها
وی مدعی شد که این سه کشتی به 14 کشور مختلف متصل هستند و “این موضوع برای تمام جهان و همه کشورهایی است که برای حفظ اقتصاد خود به تجارت دریایی متکی هستند.”
این مقام ارشد کاخ سفید همچنین گفت که واشنگتن «در حال مذاکره با سایر کشورها برای ایجاد نوعی گروه ضربت دریایی است که شامل کشتی‌هایی از کشورهای شریک در کنار ایالات متحده است تا مسیری امن برای کشتی‌ها در دریای سرخ ایجاد کند». این مذاکرات در حال حاضر در حال انجام است. هنوز چیزی برای اعلام رسمی وجود ندارد. اما این اقدام پاسخی همه جانبه به آنچه اکنون شاهد آن هستیم خواهد بود.
او این مأموریت را با گروه‌های ضربتی مشابه در منطقه خلیج فارس مقایسه کرد که به گفته او، در گذشته زمانی که نیروی دریایی ایران با کشتی‌های دیگر «خصومت» داشت و دزدان دریایی به کشتی‌های شخصی حمله کردند، تشکیل شده بود.
در حالی که سالیوان حضور نظامی مداخله جویانه آمریکا در منطقه را “تامین کننده ثبات” می داند که “امنیت در منطقه مقوله ای یکپارچه و به هم پیوسته است” و ایران همواره تاکید کرده است که این کشورهای منطقه هستند که می توانند با هر یک از آنها همکاری کنند. دیگر به عنوان صاحبان منطقه. تامین امنیت منطقه ای برای یکدیگر و بر اساس منافع مشترک و تجربیات سال های گذشته نشان داده است که حضور نیروهای فرامنطقه ای در آب ها و گذرگاه های منطقه، امنیت و ثبات منطقه را مختل کرده است.
