«ون‌گوگ» را با ۱۰ نقاشی بشناسید

مسیر ون گوگ به عنوان یک هنرمند آسان نبود. او بیش از 2000 اثر هنری از جمله 900 نقاشی خلق کرد که بسیاری از آنها در طول زندگی او مورد توجه قرار نگرفتند. استفاده خاص ون گوگ از رنگ و قلم موهای غلیظ او را از دیگر هنرمندان معاصر متمایز می کند. در نهایت، آثار هنری ون گوگ مورد توجه قرار گرفت و نقاشی‌های او اکنون به عنوان برخی از خلاقانه‌ترین آثار تاریخ هنر شناخته می‌شوند.

به گزارش ایسنا، هنر ون گوگ از آثار اولیه که به شدت تحت تاثیر استادان هلندی بود، به آثار هنری درخشان تر و پر جنب و جوش تر که در طول اقامت او در جنوب فرانسه خلق شد، پیوسته در حال تکامل بود. نقاشی های ون گوگ که از یک پالت تیره و خاموش به رنگ های پر جنب و جوش و چرخان تبدیل می شوند، آشفتگی و اشتیاق درونی او را منعکس می کنند. علاوه بر این، پیوند عمیق او با طبیعت و اطرافیانش در موضوعات او مشهود است; گاهی در پرتره های غمگین، مناظر آرام و گاهی در صحنه های شلوغ روستایی!

“منظره ای از دریا در شیفنینگن”

در سال 1882، “ونسان ون گوگ” “منظره دریایی در شیفنینگن” را نقاشی کرد و قدرت طبیعت را با یک قلم مو بزرگ و رنگ غلیظ به تصویر کشید. این نقاشی که در فضای باز در دهکده ماهیگیری در نزدیکی لاهه خلق شده است، سبک اولیه ون گوگ و ارتباط او با امپرسیونیسم را منعکس می کند.

این تابلو در سال 2022 از “موزه ون گوگ” به سرقت رفت و بعدها با آسیب جدی در ایتالیا کشف شد. با کمک ترمیم های پیشرفته از جمله پرینت سه بعدی، قسمت گم شده نقاشی بازسازی شد و این نقاشی تا حد بسیار دقیقی به نسخه اصلی تبدیل شد. این نقاشی را می توان گواهی بر تعهد ون گوگ به به تصویر کشیدن طبیعت دانست.

“سیب زمینی خواران”.

«سیب زمینی خواران» ون گوگ بیانگر لحظه مهمی در سفر هنری اوست. این نقاشی جاه طلبانه که در سال 1885 خلق شد، اولین تلاش او برای خلق یک نقاشی بزرگ بود. برخلاف آثار رنگارنگ بعدی او، این نقاشی از یک پالت تیره و خاموش استفاده می کند. “ون گوگ” عمدا از رنگ های آبی خاکستری-سبز سرد و نورهای کم استفاده کرد تا زندگی سخت دهقانان را برجسته کند.

علاوه بر این، استفاده از رنگ های خاکی به طور نمادین آینه کار دهقانان و وجود حقیر آنهاست. هدف ون گوگ این بود که اصالت آنها را به تصویر بکشد، با تاکید بر دستان استخوانی آنها به عنوان گواهی بر تلاش سختی که برای پرورش غذای خود انجام دادند.

“در کافه: آگوستینا سگاتوری”

تابلوی “در کافه: آگوستینا سگاتوری در لو تامبورن” صاحب این کافه، “آگوستینا سگاتوری” را به تصویر می کشد. چاپ های ژاپنی در پس زمینه نقاشی به تصویر کشیده شده است که نشان دهنده علاقه ون گوگ به این نوع هنر است.

این کافه پاتوق هنرمندانی چون تولوز لوترک و گوگن بود. خود «ون گوگ» مجموعه آثار چاپی ژاپنی خود را در آنجا به نمایش گذاشت. استفاده از رنگ های مکمل در این دوره مانند تضاد قرمز-سبز و زرد-بنفش نشان دهنده سبک در حال تحول اوست.

“اتاق خواب”

ون گوگ در طول اقامت خود در خانه زرد در آرل، سه تابلو با عنوان «اتاق خواب» خلق کرد. اتاق را با مبلمان ساده چید و یکی از آثار هنری خود را به دیوار آویخت. او قصد داشت با استفاده از رنگ های روشن حس آرامش یا خواب مطلق را ایجاد کند. با این حال، تحقیقات نشان می دهد که برخی از رنگ ها به مرور زمان محو می شوند. دیوارها که در ابتدا بنفش بودند، اکنون آبی به نظر می رسند.

“شب پر ستاره بر فراز رون”

«ون گوگ» در مدت اقامتش در آرل «شب پرستاره بر فراز رون» را نقاشی کرد. در این نقاشی، ستاره های زرد به آرامی در آسمان وسیع شب چشمک می زنند.

یک سال بعد بود که «ون گوگ» در مدت اقامتش در آسایشگاه، تابلوی معروف دیگری به نام «شب های پرستاره» را در کنار سروها خلق کرد. «شب پر ستاره» حاصل مشاهدات، تخیل، خاطرات و احساسات دقیق ون گوگ است. به عنوان مثال مناره کلیسا که در این نقاشی دیده می شود در واقع شبیه مناره های هلند است و شبیه مناره های کلیساهای فرانسه نیست.

از سوی دیگر، اشکال چرخشی که در آسمان دیده می شوند، شبیه به تصاویر واقعی سحابی ها هستند. شاخه های بلند و تیره ای که در قسمت جلویی تابلو دیده می شود نشان دهنده درخت سرو است.

“زنبق او”

ون گوگ به دنبال وخامت سلامت روانش و ماجرای بریدن گوشش، به آسایشگاهی در سنت رمی رفت. او امکان نقاشی در فضای باز طبیعت را نداشت به همین دلیل برای نقاشی گل در باغ آسایشگاه رفت. با نگاهی به تابلوی “نیلوفرها” می توان تاثیر چاپ ژاپنی را در سبک او مشاهده کرد. به رنگ های مسطح و عنبیه های بزرگ که کل بوم را پوشانده اند توجه کنید.

همانطور که گفته شد، ون گوگ این نقاشی را در سال 1889 هنگام نقاهت در آسایشگاهی در سن رمی فرانسه کشید. این دوره علیرغم کشمکش های روحی به یکی از پربارترین دوران فعالیت هنری او تبدیل شد. “ون گوگ” در باغ پناهندگی الهام گرفته شد. او این اثر پویا را با استفاده از رنگ های زنده، قلم موی رسا و خطوط پیچیده نقاشی کرد.

“کافه تریا زندانیان”.

این اثر در سال 1890 در زمانی خلق شد که ون گوگ به شدت افسرده بود و در آسایشگاهی در سنت رمی دو زندگی می کرد و این نقاشی به اکسپرسیونیستی ترین شکل ممکن کشیده شد.

دایره ای از زندانیان که به آرامی در حیاط زندان قدم می زنند در حالی که چندین نفر بر اعمال آنها نظارت می کنند، ذهنیت هنرمند درگیر در زندگی روزمره را به بهترین وجه به بیننده منتقل می کند. تصویر آنقدر گویا است که حتی می توانید صدای چکمه های روی زمین را بشنوید. «ون گوگ» در واقع این اثر را با الهام از تابلوی «حیاط نیوگیت» اثر «گوستاو دور» که یکی از محبوب ترین هنرمندان «ون گوگ» بود خلق کرد. نقاشی های سیاه و سفید «دوره» زندانیان را به اعماق سایه هایی هدایت می کند که به نظر می رسد دیوارها پایانی ندارند. اما در نسخه طراحی شده توسط ون گوگ، رنگ های آبی و طلایی می درخشند.

چیزی که بیش از هر چیز در این تابلو جلب توجه می کند، حضور فردی در مرکز دایره زندانیان است که با چهره بیمارگونه خود به بینندگان نگاه می کند. این شخص در واقع «ونسان ون گوگ» است.

“پایان روز” (با الهام از میلا)

تابلوی “پایان روز” (با الهام از میله) یکی از 150 تابلویی است که “ون گوگ” در آخرین سال زندگی خود خلق کرد. او این نقاشی را از نقاشی به همین نام اثر «ژان فرانسوا میله» الهام گرفت. وینسنت ون گوگ تنها در عرض چند ماه 23 نقاشی را بر اساس طرح های سیاه و سفید “ملت” خلق کرد. این نقاشی یک کشاورز خسته را در حال استراحت پس از یک روز کاری طولانی به تصویر می کشد. ون گوگ جوهر زندگی روستایی را از طریق رنگ های زنده به تصویر می کشد.

“پرتره آدلین راوو”

در ماه مه 1890، ون گوگ به اوورن-سور-اواز نقل مکان کرد و در آنجا پرتره ای از یک دختر 13 ساله به نام آدلین راوو خلق کرد. اگرچه آدلین در ابتدا فکر نمی کرد که این پرتره شبیه او باشد، اما عکس بعدی او شباهتی را بین پرتره او و ون گوگ نشان می دهد.

“شکوفه بادام”

تابلوی “شکوفه بادام” از جمله آثار معروف نقاش هلندی “ون گوگ” و یکی از چندین تابلوی نقاشی با موضوع گیاهان و طبیعت است که توسط این هنرمند خلق شده است، اما شاید نکته ای که آن را از دیگر آثار مشابه متمایز می کند، داستان باشد. مربوط به این اثر است.

ون گوگ به برادرش بسیار علاقه داشت و می دانست که بدون حمایت او نمی تواند به نقاشی ادامه دهد. تابلوی «شکوفه بادام» در واقع هدیه این هنرمند توانا به برادر عزیزش بود.

“ون گوگ” این تابلو را در فوریه 1890 در “سنت رمی دو پروونس” واقع در فرانسه کشید. با شروع فصل بهار درختان بادام در این منطقه شکوفا شدند. رنگ سفید گلبرگ های شکوفه ها صحنه زیبایی را در تقابل با هوای سرد و آسمان آبی ایجاد کرده است و این تصویر از احیاء و آغاز زندگی جدید دقیقاً همان چیزی است که «ون گوگ» در تابلوی «شکوفه بادام» به تصویر کشیده است. .

«ون گوگ» به مناسبت تولد برادرزاده اش «شکوفه بادام» را نقاشی کرد. «تئودوروس ون گوگ» معروف به «تئو» نام پسرش را «ونسان ویلم ون گوگ» گذاشت و این نقاش هلندی چنان تحت تأثیر قرار گرفت که این نقاشی را به برادرش داد.

این نقاشی در خانواده تئو باقی ماند و هرگز در گالری تئو در پاریس قرار نگرفت. آثار «ون گوگ» که در گالری هنری «تئو» قرار گرفتند موفق به فروش نشدند.

تابلوی «شکوفه بادام» از نظر هنری یک موفقیت محسوب می شود. برای ایجاد این نقاشی، این سبک از نقاشی های ژاپنی الهام گرفته شده است که در اواخر قرن نوزدهم فرانسه رایج بود.

ون گوگ این نقاشی را در جولای 1890 درست 5 ماه قبل از مرگش خلق کرد. البته او در ماه های آخر عمرش آثار زیادی خلق کرد. در طول 19 ماهی که در آرل و اطراف آن زندگی کرد، 255 نقاشی خلق کرد.

تابلوی “شکوفه بادام” مانند یک نقاشی ساده به نظر می رسد. شاید همین سادگی است که تماشای آن را بسیار لذت بخش می کند. این نقاشی اثری چشمگیر، تازه و درخشان است. این کار خود زندگی است. این نقاشی وینسنت کوچک (پسر تئو) در ابتدای زندگی اش است.

«ونسان ون گوگ» – نقاش معروف هلندی – اکنون به عنوان یکی از تأثیرگذارترین نقاشان پست امپرسیونیست شناخته می شود. او در 30 مارس 1853 در استان برابانت هلند در نزدیکی مرز بلژیک به دنیا آمد. برخی از مشهورترین آثار او در سه سال آخر عمر او خلق شدند.

اگرچه او گاهی در کودکی نقاشی می کشید، اما استعداد هنری او تا سن 27 سالگی تا حد زیادی کشف نشده باقی ماند.

امروزه این هنرمند هلندی به دلیل سبک منحصر به فردی که در خلق نقاشی های خیره کننده خود به کار می برد شناخته شده است. اکنون تشخیص مناظر چشم نواز، پرتره‌های چشمگیر و طبیعت‌های بی‌جان پرجنب‌وجوش که با استفاده از رنگ‌های غلیظ، ضربه‌های قلم‌مو سریع و ترکیب‌های رنگی پر جنب و جوش ایجاد شده‌اند، دشوار نیست. البته آثار هنری ون گوگ از ابتدا شامل این ویژگی های خاص نبود و سبک خاص او به مرور زمان و در مراحل مختلف زندگی کوتاهش شکل گرفت.

«ون گوگ» روزی در اتاقی در مهمانخانه ای واقع در شهر «اوور سور اواز» از خواب بیدار شد و طبق معمول با یک بومی در دست برای نقاشی از مهمانخانه خارج شد. در آن شب، او با شلیک گلوله مهلک به مهمان خانه بازگشت و دو روز بعد، در 29 ژوئیه 1890 درگذشت.