چند روزی است که انتقاداتی متوجه فیلم نت شده و برخی کارشناسان نگران تحول نامطلوب سبک زندگی مخاطبان درام های این پلتفرم هستند.
به گزارش تسنیم، از شبکه نمایش تلویزیونی نمی توان انتظار زندگی آرام داشت. یعنی اگر برنامه با نشاط ارائه شود نمی توانید خیلی مطمئن باشید و به صورت خانوادگی تماشا کنید.
به غیر از «قهوه پدر» که به تازگی در فیلم نت شروع شده و البته شروع و افتتاحیه اش ناامیدکننده بود، همه تریبون ها را آثار جنایی، پلیسی و تلخ با خشونت پوشش داده است. بنابراین می توان گفت با این نگاه به فیلمسازی و برنامه سازی، امیدی به سبک زندگی مناسب برای مخاطبان علاقه مند به آثار نمایشی نیست.
روزگاری آثار نمایشی و اخلاقی همراه با پیام و مفاهیم درست در مسیر ساخت فیلم و سریال موج می زد و امروز سریال سازان با خلق چهره ای متفاوت سعی در مسیری متفاوت دارند. فقط یک لحظه برای خندیدن، ایجاد موقعیت و تفریح در دستور کار است.
حالا دیگر نمی توان به مهران مدیری امیدوار بود. روزگاری آثار او می توانست درمانی برای روح و روان مخاطب باشد و در چند سال اخیر حتی پس از سریال «دورهمی» هم نتوانسته به موفقیت های گذشته در عرصه سریال سازی دست یابد. با هر برنامه ای ناگفته نماند که «قهوه پدر» او به تازگی شروع شده است و این سریال را باید از ابعاد دیگری بررسی کرد. در حال حاضر می توان گفت منتظر بازگشت مهران مدیری با اثری جدید بودیم اما شروع بدی داشت.
در کنار این انتقادات و توجه به سبک زندگی باید به وقت و هزینه مخاطب نیز توجه کرد. این روزها کار شگفت انگیزی نه در تلویزیون و نه در شبکه تئاتر ارائه نمی شود. در تلویزیون پولی نیست و می توان پیگیر حقوق مخاطب نسبت به وقت تماشاگر بود و هر دو در تئاتر آسیب می بینند.
اگر تبلیغات به موقع و نابهنگام را به آن اضافه کنیم، آسیب دو چندان می شود. در ادامه کار فیلم نت، انتقادات به داریوش زیاد شد و «گردن انداختن» اتفاق جدیدی نبود.
در برخی از آثار جنایی مثل «گردن بند» انگار کارگردان غرق در پیچیدگی هایی است که قصد دارد مخاطب را تحت تأثیر قرار دهد و به اصطلاح او را در لحظاتش غرق کند! با این نکات می توان گفت که هم هزینه و وقت مخاطب را باید دنبال کرد و هم سبک زندگی در شبکه تئاتر را نگران کرد.
صاحبان تریبون ها، فیلمسازان و سریال سازان و نهادهای ذیربط باید به این نکته توجه کنند. نمایش بیش از حد خشونت و محتوای خشونت آمیز می تواند تعادل فرهنگی جامعه را برهم بزند. در سال های اخیر مشاهده می شود که سریال های کمدی و خانوادگی در مقایسه با آثار جنایی و نمایشی به مراتب کمتر تولید می شوند. آیا واقعاً این نوع تولید پاسخگوی نیاز جامعه است یا فقط به موجی گذرا و جذابیت های سطحی پاسخ می دهد؟
در نهایت لزوم بازنگری در تولید محتوا و ایجاد تعادل در نمایش خشونت و ارائه آثار خانوادگی و کمدی به وضوح احساس می شود. این امر نه تنها به سلامت روان نسل جوان کمک می کند، بلکه بر غنای فرهنگی جامعه می افزاید. در دنیایی که رسانه ها تأثیر عمیقی بر رفتار و افکار مردم دارند، مسئولیت تولیدکنندگان در تولید محتوای متنوع و متعادل از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.
باید این انتقاد را تکرار کرد که این سریال ها با خانواده دیده نمی شوند. کودکان و نوجوانان باید بدانند که این خشونت تا چه اندازه بر آنها تأثیر منفی می گذارد. ساخت چندین سریال جنایی، درام تراژیک و اکشن در روزهایی که مردم بیش از هر زمان دیگری نیاز به ساخت آثار خانوادگی و مفرح و طنز دارند، چه فایده ای دارد؟
