رفیعی – عضو هیئت علمی دانشگاه تهران – در افتتاحیه یازدهمین همایش سالانه اقتصاد مقاومتی با محوریت امنیت غذایی; کشاورزی مولد و تجارت غیرتحریمی ضمن بیان اینکه اعضای علمی این همایش چندین ماه است که برای آمادگی بهتر تلاش می کنند، گفت: از همه فعالان حوزه امنیت غذایی و کشاورزی تقاضا دارم در این همایش شرکت کنند. به نظر من افزایش تقاضای عمومی در این زمینه بسیار مهم است و باید مواردی مانند افزایش سهم بخش کشاورزی از بودجه عمومی و تسهیلات بانکی به تقاضای عمومی تبدیل شود.
رفیعی ضمن بیان اینکه امنیت غذایی محرک امنیت اقتصادی کشور است و باید به آن توجه ویژه ای شود، افزود: از سال 1390 تا 1402 جمعیت کشور کمتر از 15 درصد رشد داشته اما واردات صنایع غذایی رشد داشته است. 70 درصد و این نشان دهنده ضعیف شدن ساختار است. تولید و کشاورزی. تولید ما با نیاز کشور مطابقت ندارد. حمایت از بخش کشاورزی فقط محدود به قانون است که خود یک مشکل است.
وی گفت: در قانون برنامه هفتم توسعه 5 درصد رشد در بخش کشاورزی تصویب شده است. در حال حاضر، عدم تطبیق ارقام مربوط به بخش کشاورزی نیز یک چالش بزرگ است. در برخی سال‌ها رشد اقتصادی بخش کشاورزی از سوی مرکز آمار منفی و از سوی بانک مرکزی مثبت اعلام می‌شود و تا زمانی که این مشکل وجود دارد باید به فکر رشد 5 درصدی بود و در واقع قبل از آن. مشکل نباید دقیق باشد اطلاعات در این زمینه باید حل شود.
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران ادامه داد: در حال حاضر رشد واردات محصولات کشاورزی چندین برابر رشد جمعیت کشور است و این آسیب جدی به امنیت غذایی وارد می کند. در حال حاضر حمایت از بخش کشاورزی تنها محدود به وضع قانون است که آن هم کامل نیست و دارای اشکالات اساسی است. به ویژه اینکه موضوع بیمه اجباری تولیدکنندگان محصولات اساسی کشاورزی اقدامی مطلوب است اما محدودیت هایی که در قانون برای آن در نظر گرفته شده عملا امکان اجرا و تحقق هدف را سلب کرده است.
وی افزود: معتقدیم کشاورزی باید زیربنای اقتصاد کشور باشد اما با وضعیت ایده آل فاصله داریم. در بحث روش های تامین مالی زنجیره های تولید بخش کشاورزی جای کار زیادی وجود دارد و می توان الگوهای زیادی را برای بهبود شرایط تامین مالی بخش کشاورزی در دستور کار قرار داد.
وی افزود: در دهه 40 تنها 25 درصد جمعیت کشور در شهرها زندگی می کردند که امروزه این سهم به بیش از 75 درصد رسیده است. در واقع روستاهایی که بزرگ شده اند به شهر تبدیل شده اند و این مشکل چالش های زیادی را برای تولید محصولات کشاورزی ایجاد کرده است. روند افزایش مناطق شهری بر امنیت غذایی و تولیدات کشاورزی تأثیر گذاشته است.
رفیعی ادامه داد: نکته دیگر این است که انتقادات زیادی به بخش کشاورزی وجود دارد که رویکرد علمی را در بر نمی گیرد، مانند صادرات آب مجازی یا تراز تجاری منفی یا حجم بالای ضایعات در بخش کشاورزی که نیازمند یک نگاه علمی است. رویکرد در این مسائل و رفع مشکلات موجود. ما داریم این کنفرانس مکانی است که می توانید با تجمیع سیستم مسائل بخش کشاورزی با رویکرد علمی به تصمیم گیری و حل مشکلات کمک کنید. زیرا شرایط حوزه کشاورزی به گونه ای است که دستگاه های زیادی درگیر آن هستند و تجمیع آنها جز در چنین اتفاقاتی ممکن نیست.
وی در پایان گفت: تحریم آسیب های زیادی به اقتصاد کشور وارد کرده که در بخش کشاورزی نیز قابل مشاهده است. اما کاهش اثرات تحریم ها نیز باید در دستور کار ما قرار گیرد که قابل قبول است.
واگذاری تجارت محصولات کشاورزی به بخش خصوصی
همچنین ارژنگ جوادی – معاون ستاد خواربار و کشاورزی معاونت علمی – نیز در این همایش اظهار داشت: امنیت غذایی در کشور ما بر چهار رکن متکی است که یکی از آنها نیروی انسانی است، اما تنها 0.8 درصد نیروی انسانی است. منابع کارگران این بخش تحصیلات دانشگاهی دارند و ما از مقوله دانش و فناوری در بخش کشاورزی غافل هستیم.
وی افزود: از حدود 10 هزار شرکت دانش بنیان، تنها 5 درصد آن ها که بالغ بر 505 شرکت است در حوزه کشاورزی و غذایی فعال هستند.
جوادی تصریح کرد: دولت نمی تواند تجارت محصولات کشاورزی را ارتقا دهد زیرا با چالش های تحریمی مواجه است و این امر باید به بخش خصوصی سپرده شود.
منبع:
ایسنا
