آیا پایان انقلاب سوریه متفاوت خواهد بود؟ / چهار کشوری که به الگوی موفقیت انقلاب تبدیل شدند، اما مسیرشان از سال ۲۰۱۱ به بعد هشداردهنده بود

نیویورک تایمز در مقاله ای به قلم پاتریک کینگزلی نوشت: سقوط بشار اسد خاطرات قیام های مصر، لیبی، تونس و یمن را زنده می کند که هر کدام به جنگ داخلی یا حکومت استبدادی منجر شد. مردم سوریه به وضعیت بهتری برای آنها امیدوارند.

به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، زمانی که معترضان در سال 2011 تلاش کردند تا بشار اسد، رئیس جمهور سوریه را سرنگون کنند، بخشی از موجی از انقلاب ها به نام بهار عربی بودند که هدفشان سرنگونی رهبران اقتدارگرا در سراسر خاورمیانه بود.

در حالی که گروه های ضد دولتی در کشورهای دیگر به دستاوردهای سریعی دست یافته اند، انقلاب سوریه به یک جنگ داخلی 13 ساله تبدیل شده است که صدها هزار کشته، میلیون ها نفر آواره و کشور را به مناطق رقیب تقسیم کرده است.

سقوط خیره کننده اسد سرانجام به مردم سوریه اجازه می دهد تا لذتی را که همتایانشان در مصر، لیبی، تونس و یمن بیش از یک دهه پیش تجربه کرده اند، تجربه کنند.

اگرچه این چهار کشور الگویی از موفقیت انقلابی شدند، اما مسیر آنها از سال 2011 به بعد هشدار دهنده بود. در مصر و تونس، دیکتاتورهای جدید در نهایت قدرت را به دست گرفتند و تلاش‌ها برای ایجاد دموکراسی کثرت‌گرا را نابود کردند. در لیبی و یمن، شبه‌نظامیان رقیب برای کنترل قدرت جنگیدند که منجر به جنگ داخلی و تقسیم هر دو کشور شد.

آلیستر برت، وزیر سابق دولت بریتانیا گفت: افرادی که در 13 سال گذشته جان سالم به در برده اند، سزاوار این هستند که قبل از نگرانی در مورد آینده از لحظه لذت ببرند.

در عین حال، همه ما تجربه منطقه از سال 2011 را می دانیم. “ما می خواهیم به بهترین ها امیدوار باشیم اما برای بدترین ها آماده شویم.”

تحولات سوریه انتقال قدرت را به ویژه با خطر مواجه کرده است. ائتلاف شورشی اسلامگرای حیات تحریر الشام، که رهبری حمله سریع به دمشق را بر عهده داشت، یکی از چندین گروه مخالف رقیب است که اکنون باید در مورد چگونگی اداره سوریه در دوران پس از اسد به توافق برسند.

در حالی که هیئت تحریر الشام در حال حاضر تأثیرگذارترین گروه در سوریه است، اما به دنبال نفوذ با گروه دیگری تحت حمایت ترکیه در شمال سوریه و همچنین با ائتلاف سکولار به رهبری کردها در شرق سوریه تحت حمایت آمریکا بوده است. جنوب سوریه نیز تحت سلطه گروه های شورشی محلی، از جمله شبه نظامیان به رهبری اقلیت دروزی است.

هیئت تحریر الشام که قبلاً با القاعده مرتبط بود، سعی کرده خود را به عنوان یک جنبش میانه رو معرفی کند که به دنبال حمایت از حقوق بسیاری از اقلیت های سوریه از جمله مسیحیان، دروزی ها و علوی ها و اقلیت شیعه که قدرت آقای اسد را تشکیل می دهند، است. پایه می داد

تحلیلگران می گویند که اگر این گروه که توسط ایالات متحده به عنوان یک سازمان تروریستی معرفی شده است، به وعده خود عمل نکند، ممکن است جنگ داخلی طولانی شود: ستیزه جویان از اقلیت های مختلف ممکن است مجبور شوند از مناطق خود در برابر دولت مرکزی جدید دفاع کنند.

برت گفت: «نمی توان به مردم گفت که در امنیت هستند: آنها باید آن را باور کنند… به همین دلیل است که رفتار تحریرالشام و همه کسانی که در شهرهای آزاد شده مسلح هستند – بسیار مهم است.

انتظار می‌رود قدرت‌های خارجی مانند ایران، ترکیه، روسیه و ایالات متحده که از طرف‌های مختلف درگیری حمایت می‌کنند، برای حفظ نفوذ خود در دوره جدید تلاش کنند که ممکن است درگیری داخلی سوریه را طولانی‌تر کند.

نقش و نیات روسای سابق امنیتی اسد و ژنرال ها هنوز مشخص نیست. آنها می توانند در هر بازی قدرت جدید به اندازه همتایان خود در کشورهایی که رهبرانشان در سال های 2011-2012 سرنگون شدند، تعیین کننده باشند.

پس از سقوط حسنی مبارک در مصر در سال 2011، رهبران نظامی به کنترل سرعت انتقال سیاسی ادامه دادند. پس از میهن تجارتات، ارتش با یک کودتای مردمی در سال 2013 قدرت را پس گرفت و محمد مرسی، اولین رئیس جمهور مصر را که آزادانه میهن تجارت شده بود، خلع کرد. مرسی که یک اسلام‌گرا بود، به دلیل حکومت سخت‌گیرانه‌اش خشم بسیاری از مصری‌ها را برانگیخت و باعث شد برخی از آنها به روند دموکراتیک بی‌اعتماد شوند.

در لیبی، پس از برکناری سرهنگ معمر قذافی در سال 2011، میهن تجارتات برگزار شد، اما سه سال بعد، با شروع جنگ داخلی، این کشور به چند بخش تقسیم شد.

در یمن، کناره گیری علی عبدالله صالح از قدرت در سال 2012 نیز به جنگ داخلی منجر شد که به حوثی ها اجازه داد پایتخت را تصرف کنند.

برای سال‌ها، تونس موفق‌ترین کشور از زمان بهار عربی به شمار می‌رفت و چندین میهن تجارتات پس از سقوط زین العابدین بن علی برگزار کرد. اما تونس در سال 2021، زمانی که رئیس جمهور غیس سعید محدودیت های قدرت خود را لغو کرد و کنترل بیشتری بر رسانه ها، قوه قضائیه و مقامات میهن تجارتاتی اعمال کرد، به حکومت یک نفره بازگشت.

با توجه به پیچیدگی تحولات داخلی سوریه، برخی بر این باورند که خروج بشار اسد احتمالاً به جای ترمیم شکاف های به وجود آمده از جنگ 13 ساله در این کشور عمیق تر خواهد شد.

اما تحلیلگران دیگر می گویند که به دلیل تجربه رزمی سوری ها، آنها ممکن است بتوانند به آنچه همتایان خود در مصر و جاهای دیگر دست نیافته اند، دست یابند.

به گفته صاسنام وکیل، رئیس برنامه خاورمیانه و شمال آفریقا در موسسه تحقیقاتی چتم هاوس لندن، یکی از تأثیرگذارترین پیامدهای این همه سال رنج این است که سوری ها زمان بیشتری برای آماده شدن برای این لحظه و فکر کردن به نحوه مدیریت داشته اند. انتقال پس از اسد

او گفت: «این چیزی است که این لحظه را برای سوریه متمایز می کند.

اما در حال حاضر، بسیاری از مردم سوریه می‌گویند که می‌خواهند از سرنگونی بشار اسد لذت ببرند.

بشار اسد یک رژیم وحشی را رهبری کرد که صدها هزار نفر از مخالفان را به زندان های کثیف و پر ازدحام انداخت که در آن هزاران نفر شکنجه و کشته شدند. نیروهای اسد هزاران بمب بشکه ای را به سوی شهروندان خود پرتاب کردند و برخی از آنها را با سلاح های شیمیایی هدف قرار دادند.

اصرار او بر ماندن در قدرت منجر به یک جنگ داخلی خونین در سال 2011 شد که میلیون ها نفر را آواره کرد و بخش های زیادی از کشور را ویران کرد و به رشد گروه های تروریستی مانند داعش منجر شد.

هاشم الصوفی، کارمند سابق سوری که در اوایل جنگ دستگیر و شکنجه شد و بعداً به همراه خود به اروپا پناهنده شد، گفت: صرف نظر از اینکه در آینده چه اتفاقی می افتد، نمی تواند بدتر از رژیم بشار اسد باشد. خانواده از ترس جانش

الصوفی در گفت‌وگوی تلفنی افزود: بله، نگرانی‌هایی برای آینده وجود دارد، اما در عین حال معتقدم که از این مرحله عبور خواهیم کرد، زیرا مردم سوریه در این 13 سال درس‌های زیادی آموخته‌اند.