دفعه بعد – همه مردم به نوعی با مرگ و غم از دست دادن مواجه می شوند که تجربه ای دردناک و طاقت فرسا است. گاهی اوقات با دیدن فیلم راحت تر با این غم و مرگ کنار می آییم.
بر اساس گزارش فردا، مرگ عزیزان اتفاقی است که همه ما به نوعی آن را تجربه کرده ایم. فیلم ها می توانند به مخاطب کمک کنند تا مرگ یکی از عزیزان را با ناراحتی بپذیرند. آثار سینمایی مانند فیلم آبی و آشیانه خرگوش به ما می آموزند که غم و شادی جزء جدایی ناپذیر زندگی ما هستند و باید با آن کنار بیاییم. اما بهترین فیلم هایی که به ما یاد می دهند چگونه با مرگ عزیزانمان کنار بیاییم کدامند؟
فیلم آبی (آبی 1993)
آبی اولین اثر کریستوف کیشلوفسکی در سه گانه رنگ است که بر شخصیت جولی با بازی ژولیت بینوش که به تازگی همسر و دخترش را در یک تصادف از دست داده است، تمرکز دارد. جولی سعی می کند خود را از دنیای دیگران جدا کند و با فراموش کردن خاطرات شیرین گذشته سعی می کند از خانواده و دوستانش فاصله بگیرد. او می پذیرد که محکوم به تنهایی در این دنیاست و با کسی کاری ندارد. در فیلم آبی کارگردان و بازیگران سعی کرده اند یکی از واقعی ترین تصاویر عزاداری را به نمایش بگذارند.
موسیقی متن و تیتراژ پایانی فیلم نیز حکایت از غم و اندوه پس از مرگ عزیزان دارد که در کنار اجرای بی نقص ژولیت بینوش این موضوع را برای همه ما ملموس کرده است.
فیلم استخوان های دوست داشتنی (2009)
فیلم استخوان های دوست داشتنی به کارگردانی پیتر جکسون، مواجهه هر یک از اعضای خانواده با مرگ را به خوبی به تصویر می کشد. شخصیت هایی که هر کدام به گونه ای متفاوت از دیگران با غم مرگ عزیزانشان روبرو می شوند. مانند عصبانیت، گریه و ندامت. داستان فیلم داستانی تلخ را روایت می‌کند که دختری زیبا و مهربان به قتل می‌رسد و در جایی بین بهشت و جهنم یا برزخ گیر می‌کند. بازی کودکانه Saoirse Ronan در نقش این دختر 14 ساله باورپذیر و به دور از هرگونه اغراق است. در واقع نقاط قوت این فیلم بازی خوب بازیگران و موسیقی حماسی است که جهان بینی ما را به سمت حقایق تلخ گسترش می دهد.
در قسمت‌هایی از فیلم، سوزی (شخصیت اصلی) را می‌بینیم که از برزخ آزاد شده و به بهشت پرواز می‌کند و وقتی به آنجا می‌رسد گروهی از دختران کوچک را می‌بیند که توسط همان مرد به قتل رسیده‌اند، جایی که زیبایی مطلق تصویر همراه با موسیقی متن، ممکن است همه ما را به گریه بیاندازد.
فیلم سوراخ خرگوش (2010)
فیلم آشیانه خرگوش یک درام غمگین به کارگردانی جان کامرون و بازی نیکول کیدمن و آرون اکهارت است که زندگی خوبی با فرزندشان داشتند. اما ناگهان مرگ کودک زندگی آنها را با دردسر بزرگی مواجه می کند. هر یک از شخصیت ها سعی می کنند با غم و اندوه مرگ یک کودک کنار بیایند. اما هر کدام از آنها روشی متفاوت برای آن استفاده می کنند. شیوه فیلمنامه نویسی نویسندگان آشیانه خرگوش نوعی تبادل عاطفی بین شخصیت هاست.
از همان ابتدای فیلم می بینیم که بکا مشغول گل کاری است و لبخند کوچکی بر لبانش نقش بسته است. اما وقتی همسایه وارد می شود و به طور اتفاقی گل را لگد می زند، باعث اشک او می شود. در آن لحظه هیچ کدام از ما نمی دانیم که بکا چه درد بزرگی را تحمل می کند. اما همین ایده کوچک له کردن گل‌های باغ او فضای احساسی را برای مخاطب فراهم می‌کند تا به تدریج وارد فضای اصلی داستان شود.
داستان یک روح (2017)
داستان یک روح با مرگ ناگهانی یک نوازنده جوان آغاز می شود. اما به او این قدرت داده می شود که مانند یک روح به خانه بازگردد. شبه سی همان نوازنده جوان در خانه شاهد زندگی و غم همسرش است و سعی می کند بر غم و اندوه و از دست دادن جدایی غلبه کند. دیوید لاوری، کارگردان فیلم داستان یک شبح، با خلاقیتی اندک دیدگاه را از زنده به مرده تغییر می دهد و نشان می دهد که این تنها زنده ها نیستند که باید با مرگ عزیزانشان کنار بیایند، بلکه ما با روحی همراه هستیم که نمی تواند دنیا، خانه را ترک کند و حتی پیانو را فراموش کند و پشت سر بگذارد.
یکی از صحنه های شاهکار فیلم دقایق ابتدایی است که زن پس از مرگ همسرش روی زمین سرد آشپزخانه می نشیند و در حالی که گریه می کند با چنگال شروع به خوردن کیک می کند. این صحنه برای همه ما ملموس است و زمانی که با مرگ یکی از عزیزان مواجه شده ایم، مشابه آن را دیده ایم. وقتی همه مهمان ها رفتند و ما اکنون تنها هستیم و در حال غذا خوردن، خاطرات مانند یک چکش بزرگ به سرمان می زند. در واقع داستان یک روح بیشتر از یک فیلم، احساس زندگی در زمان غم و اندوه و سوگواری است. نحوه عکسبرداری آن با قاب مربع و لبه های گرد باعث می شود احساس کنیم در حال ورق زدن یک آلبوم خانوادگی هستیم.
