اثاثه براساس آمار ، “هفتاد و سی” به کارگردانی بحرام افشاری ، با بیش از 5 میلیارد دلار ، بهترین فیلم ایرانی در سال است.
به گفته به گزارش میهن تجارت ، این فیلم “هفتاد و سی” داستان خانواده هایی را که جایزه ای برای نجات چشمان خود بوده اند ، روایت می کند. در عین حال ، به همراه این فیلم ، آثار دیگری نیز وجود دارد که علاوه بر موفقیت در گیشه ، ما یک داستان خوب داریم. در این پست ما “هفتاد و سی” و سایر فیلم های برتر را مرور خواهیم کرد.
هفتاد و سی فیلم به کارگردانی بحرام افشاری
بحرام افشاری به خوبی کارگردان را آموخته و در قلمرو صحنه است ، اما هفتاد و سی به ساختار فیلمنامه برخورد کرده و داستان هیچ فرآیند مشخصی ندارد. بعضی اوقات ماجراها به سرعت اتفاق می افتند و صحنه ها خیلی طولانی هستند. بحرام افشاری نگرانی کلیشه ای از فقر را به تصویر می کشد ، اما این داستان را به شانس برنده شدن در این جایزه ، که در جامعه امروز تخیل به نظر می رسد ، مرتبط می کند. از طرف دیگر ، در هفتاد و سی ، فقر زشت تلقی نمی شود و هیچ کس در تلاش نیست از این گاراژ نفرین شده نجات یابد. استفاده از آهنگ های غیرمجاز و رقص برای جذب مخاطبان در این فیلم مانند سایر آثار کمدی این روزها استفاده شده است.
افشاری تلاش کرده است مضامین اخلاقی و تقسیمات طبقاتی را در ژانر کمدی سیاه در “هفتاد و سی” به تصویر بکشد ، اما این تقریباً هیچ موفقیتی نبود ، و ما فقط فریادهای هاوتان شکیبا و بحرام افشاری را می شنویم. شاید تنها نکته مثبت در مورد فیلم عدم استفاده از جک های بی مزه و شوخی های جنسیتی باشد.
فیلم تمساح خون به کارگردانی Javad Ezzati
این فیلم مانند سایر فیلم های کمدی ، از کلیشه های سینمایی ایران استفاده کرده است ، اما آنچه که جریان خون را متمایز کرده است ، عدم استفاده از شوخی ها و شوخی ها است. در تمساح های خون ، دیالوگ ها باعث خندیدن زمان می شوند ، در حالی که موقعیت ها و صحنه های متناسب با داستان ، شوخی های زیادی را در طول فیلم ایجاد کرده است. در این فیلم از تمام جنبه های فنی و اجرایی برای پیشبرد داستان استفاده می شود. با الهام از فیلم های اکشن هالیوود ، از انواع تکنیک های سینمایی مانند موسیقی ، فیلمبرداری ، ویرایش و طراحی صحنه استفاده کرده است. یکی از نقاط قوت این فیلم ، عباس جمشیفر است. او شخصیت پیمان را روشن کرد.
صبحانه با زرافه ها به کارگردانی Soroush Sehat
صحت لیسانس و جهان برای من گرد و غبار شده است که قادر به ایجاد شخصیت های فانتزی است. او در “صبحانه با زرافه” ، دنیای فلسفی خود را مانند فیلم قبلی خود به تصویر می کشد. داستان از یک سالن عروسی شروع می شود که گروهی از میهمانان از رقصیدن خسته شده اند و شروع به تغییر روحیه در گوشه ای از سالن می کنند ، اما ناگهان رضا (Pejman Jamshidi) ناخودآگاه است و از همه تغییر کرده است. زن در سوروش درست نیست و ما با مردانی که مایل به انجام هر کاری برای نقاشی زندگی مرفه خود هستند ، روبرو هستیم. کارگردان سعی کرده است نشان دهد که مرگ مهم نیست که چقدر غم انگیز و ناراحت کننده زندگی را متوقف می کند. در “صبحانه با زرافه” ، خصوصیات به درستی انجام نشده است ، اما نکته مهم Pejman Jamshidi از نقش های تکراری است. شاید اگر سوره در توصیف و استفاده از عناصری مانند مواد مخدر قوی تر بود ، ما با یک شاهکار مانند جهان می رقصیدیم.
فیلم اولیه جوان Rumbd
رامباد یانگ با تکیه بر علاقه مردم به فیلم دلتنگی دهه 1980 و 1980 ، این فیلم را در ژانر کمدی ساخته است. او شروع به کار و استفاده از نوید محمد زاده در نقش کمدی کرد. حضور Navid در یک نقش کمدی در دقایق اول مربوط به بیننده گنگ و ظریف است ، اما دیالوگ های قوی و بازی Mohsen Tonabandeh پوشش می دهد و ما با او در ارتباط هستیم. در عین حال ، داستان بسیار شبیه به “هزاران” است ، جایی که رضا می خواهد جانباز شود و دو نفر می خواهند از مجازات و حرص و آز که پدرشان در بمب گذاری کشته شده است ، فرار کنند.
بر خلاف سایر فیلم های کمدی ، از گفتگو برای خندیدن استفاده نمی کند ، اما مانند ورود مردان ممنوعه ، از فرصت هایی برای خندیدن استفاده می کند. رامباد جوان و تهیه کننده نیز از همان کلیشه های کمدی ایرانی استفاده کردند تا فیلم خود را به خوبی بفروشند.
