اقتصاد اخبار گزارش داد: “این دلایل مختلفی دارد که مهمترین آنها عدم تمایل چینی ها برای درونی کردن قطعات در ایران است.” گفته می شود که هزینه تولید قطعات خودرو در چین کمتر از هزینه تولید و تأمین همان قطعات در ایران است. بنابراین ، چینی ها درونی بودن خودروهای مونتاژ خود را در ایران جدی نمی گیرند و از آن پیروی نمی کنند. آنها ترجیح می دهند قطعات مورد نیاز در ایران را تا حد امکان برای خط تولید ، بازار قطعات یدکی ، از کشورشان و شرکای ایرانی آنها به هر حال این موضوع را تأمین کنند. بسیاری از اتومبیل های چینی در حال حاضر در ایران مونتاژ شده اند که هیچکدام از آنها درونی بالایی ندارند و حتی ممکن است به 2 ٪ از ساخت و سازهای داخلی نرسد.
نکته دیگر این است که چینی ها ترجیح می دهند تا حد ممکن وارد خط مونتاژ شوند ، بنابراین آنها سهم کمی از قطعات یدکی را اختصاص می دهند. با این حال ، این رویکرد خودروسازان چینی مشکل خود را برای مشتریان ایرانی داشته و بارها اعتراض کرده است. خودروسازان چینی سالهاست که بخش خصوصی ایران محصولات خود را در این کشور جمع می کند. با وجود انواع بالای اتومبیل های چینی و همچنین بسیاری از ویژگی ها و گزینه های آنها در مقایسه با اتومبیل های خانگی ، این خودروها با یک نقطه ضعف عمده به نام سرویس پس از فروش روبرو هستند. مسئله اصلی کمبود و قیمت بالای قطعات اتومبیل چینی است که علاوه بر تحمیل هزینه های بالا به مشتریان و اتومبیل های بلند.
به عبارت دیگر ، معمولاً عدم موفقیت اتومبیل های چینی یا نیاز آنها به جایگزینی قطعات مترادف با هزینه پرداخت و پارکینگ در تعمیرگاه ها تا زمان نیاز به قطعات مورد نیاز است.
این امر به ویژه طی دو سال گذشته صادق است زیرا تعداد مصرف کنندگان خودروهای چینی در کشور به شدت افزایش یافته است. در حقیقت ، با ظهور مصرف کنندگان خودروهای چینی در ایران ، چالش خدمات گران قیمت و ضعیف آنها پس از فروش نیز نشان داده است. در حال حاضر ، سهم خودروهای چینی از بازار سالانه خودروها بالاتر از 5 ٪ افزایش یافته است- حدود 2000 واحد- که بر لزوم افزایش خدمات پس از فروش تأکید دارد. در حقیقت ، مصرف کنندگان خودروهای چینی دیگر در حاشیه نیستند که ضعف سرویس پس از فروش پنهان است. بنابراین ، به نظر می رسد که خدمات پس از -فروش الزامی برای خودروسازان خصوصی در کشور است و حتی می تواند یکی از برندگان آنها در رقابت باشد.
