مهدی فریدونیان ، دبیر انجمن مرغ مادر ، از واردات واردات در کنفرانس مرغ 10 مادر مادر انتقاد کرد ، که در آن برخی از مرغ ها خرید خروس از آب بیرون آمدند ، اما جوجه های خروس کجا وارد شدند؟
مهدی فریدونیان ، دبیر انجمن مرغ مادر ، از حمایت از سیاست های حمایتی در صنعت طیور انتقاد کرد و گفت که بخشی از مرغ وارداتی وارد شده با ارز ترجیحی منجر به تولید خروس ها و منابع کشور هدر رفته است.
وی همچنین به ناکارآمدی کرنش آریان اشاره کرد ، که وی همچنان به حمایت از بحران در صنعت ادامه داد و از عدم شفافیت در صدور مجوزهای فروش هشدار داد.
یک اشتباه استراتژیک در واردات مرغ مرغ
Farzad Talaksh ، دبیرکل فدراسیون ملی طیور ، در مصاحبه ای با اخبار تجاری گفت که در حال حاضر هیچ اهمیتی ندارد و هیچ تهدیدی برای صنعت طیور مادر این کشور وجود ندارد.
وی توضیح داد: این داستان به واردات محدود تخم مرغ مادر مادر از جورجیا برمی گردد. برای تعیین جنسیت آنها ، تمام تخم های وارداتی باید از نظر ژنتیکی مورد بررسی قرار می گرفتند. اما در آن زمان ، برخی از آنها بدون کنترل کافی وارد شدند و سرانجام مشخص شد که نیمی از مرغ های واردات خروس هستند.
وی گفت: درست است که چنین تصمیمی یک اشتباه استراتژیک بوده است ، اما نه ابعاد این رویداد عالی نبود و نه بسیاری از منابع کشور.
خسارت شرکتی سال گذشته پرداخت شد
Goldsmith همچنین به تفاوت بین مرغ مادر و گوشتی اشاره کرد: مرغ و خروس در زنجیره تولید مرغ مصرف می شوند ، اما در پرورش مرغ مادر ، فقط مرغ ماده برای تخم مرغ مهم است. بنابراین خروس های این تخم ها برای هدف اصلی استفاده نشده بودند.
در پایان ، وی خاطرنشان كرد: این مورد در دولت قبلی توسط یك شركت وارد كننده نیمه دولتی و مرغ هایی كه مرغ دریافت كردند و آسیب دیدند ، خسارت آنها را دریافت كرد.
هنگامی که ارز ترجیحی برای آزمایش و خطا هزینه می شود
علیرغم توضیحات ارائه شده توسط برخی از فعالان اتحادیه های کارگری در مورد ابعاد محدود داستان ، موضوع اصلی در ابعاد و سیاست های اقتصادی آن نهفته است. وقتی صحبت از خطای استراتژیک حتی در تخم های وارداتی محدود و موقت می شود ، این سؤال پیش می آید که مکانیسم های نظارتی و فنی قبل از تخصیص و مجوز ارز چگونه کار می کنند؟
اگر منابع ارز این کشور ، گرچه کمی هزینه داشته باشد ، برای محصولی که از ابتدا کارآیی لازم را نداشته باشد ، صرف شده است ، این نشانه خلاء نظارت و عدم ارزیابی متخصص در مراحل اولیه تصمیم گیری است.
از طرف دیگر ، سکوت نهادهای رسمی علیه چنین رویدادی سال گذشته نیز منعکس شده است. حتی اگر ضرر کاملاً جبران شود ، سؤال این است که آیا ضمانتی وجود دارد تا در مراحل بعدی خط مشی مجدداً چنین خطاهایی تکرار نشود. چنین تجربیاتی نشان می دهد که ضعف شفافیت و پاسخگویی در زنجیره ورودی دام نه تنها به تولید کننده آسیب می رساند بلکه هزینه کل اقتصاد را نیز هزینه می کند.
برای خواندن اطلاعات بیشتر ، صفحه بازار کالا را در اخبار تجاری دنبال کنید.
