ارهتصاد۲۴- یکی از سؤالات چالش برانگیز در بازارهای سهام جهان این است که بازده مورد انتظار سهامداران در بورس سهام چیست؟ مدل های مختلفی برای برآورد این کارآیی وجود دارد. مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ، خانواده سه راه و داوری فقط سه مدل از این مدل ها هستند. در بورس اوراق بهادار ایران ، مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه یا CAPM مورد توجه بازار است. مدلی که بازده مورد انتظار بازار سهام را به دلیل نرخ بازده بدون ریسک و بدون ریسک اندازه گیری می کند.
صرفاً ریسک ریسک بازار در منابع سرمایه گذاری ، میزان پاداش را بیشتر از نرخ ریسک -بدون ریسک که توسط سرمایه گذار خواسته می شود ، تعریف می کند. Asuat Damodaran ، استاد دانشکده بازرگانی دانشگاه نیویورک ، آماری از ریسک صرف ، که یک پاداش مضاعف برای بازده های غیر ریسک در بازار سهام جهان محسوب می شود ، منتشر می کند.
براساس این آمار و استخراج داده های کشورهای منطقه ، جای تاسف است که موقعیت ایران در این جدول خیلی مناسب نیست. بورس اوراق بهادار ایران با ریسک 5 ٪ ، هنوز هم یکی از کشورهایی است که بورس به دلیل تثبیت اقتصادی قیمت بالایی را می طلبد.
با این حال ، سودآوری شرکت ها در بورس اوراق بهادار تهران همانطور که انتظار می رود نیست. از طرف دیگر ، صرف خطر بالا منجر به نوسانات زیاد و تثبیت در بازار خواهد شد.
سهام شما چقدر می خواهید؟
در مدل قیمت گذاری دارایی سرمایه ، یکی از ابهامات میزان خطر بازار است. ریسک صرف به عنوان بازده بازار و بازده بدون ریسک تعریف می شود یا بیشتر از بازده بدون ریسک پاداش می دهد. اگرچه داده های هر دو متغیر از لحاظ تاریخی در دسترس است ، طبق مقاله ای که توسط Dammodes در مورد تخمین ریسک صرف در سال 2 منتشر شده است ، استفاده از داده های تاریخی راهی مناسب برای برآورد ریسک بازار نیست. این مقاله روش استفاده از نظرسنجی های سرمایه گذاران و صرفاً محاسبه ریسک ضمنی را بر اساس قیمت بازار ارائه می دهد. به عبارت دیگر ، با فرض یک بازار کارآمد که قیمت آن ذاتی یا نزدیک به آن باشد ، چقدر ریسک محاسبه می شود. با این حال ، Dammoudaran ضمن تأیید روش ضمنی ، معتقد است که خطر صرف بازار سهام یک کشور به عوامل مختلفی بستگی دارد.
ریسک ریسک سرمایه گذاران یکی از عواملی است که می تواند ریسک بازار را افزایش دهد. در شرایط غیر ریسک ، متغیر ریسک احتمالاً با افزایش ریسک ، ریسک را افزایش می دهد یا هزینه می کند. علاوه بر این ، خطرات اقتصادی ، تورم و نوسانات بالا ، سیاست های دولت ، به ویژه در بازار پول ، می تواند بر این خطر تأثیر بگذارد. با توجه به این عوامل ، این احتمال وجود دارد که خطر بازار سهام تا حدی حدس زده شود.
با توجه به اینکه خطرات سیاسی در ایران منجر به نوسانات شدید اقتصادی شده است ، انتظار می رود که انتظار می رود خطر مورد انتظار در بازار ایران بیشتر از میانگین جهان باشد. آمار اقتصادی نشان می دهد که رشد اقتصادی ایران در هر دوره میانی ثبات نسبی را تجربه نکرده است. علاوه بر این ، نرخ بالای تورم همواره منجر به کمبود اقتصاد توسط شرکت های تولید شده است. در همین حال ، در سالهای اخیر ، سیاست های دولت به دلیل عدم کفایت تولید بوده است. Dammodes این متغیر را برای ایران حدود 2 ٪ محاسبه کرده است ، بر اساس جدول که خطر بازار را هر ساله در جهان منتشر می کند. این رقم در سالهای اخیر حدود 2 تا 5 درصد گزارش شده است ، اما هنوز هم در مقایسه با کشورهای جهان و حتی کشورهای منطقه در مقایسه با کشورهایی در سراسر جهان است. لبنان ، فلسطین ، سوریه ، یمن ، پاکستان و عراق از جمله کشورهایی در منطقه هستند که از ایران خطرناک تر هستند. سه کشور اول برای خطر 2 ٪ هزینه شده اند. با این حال ، امارات متحده عربی ، قطر ، عربستان سعودی و کویت بیش از 5 ٪ هزینه می کنند. خطر صرف لیبی ، جمهوری آذربایجان ، تاجیکستان و قرقیزستان کمتر از ایران است.
معایبی که در معرض خطر بالایی بود
با این حال ، ریسک صرف یک پاداش مضاعف در مورد نرخ ریسک -بدون ریسک است که سهامداران در بازار سهام به دنبال آن هستند. اما چرا این پاداش بالا برای اقتصاد مفید نیست. اول ، ریسک صرف ناشی از تورم اقتصادی و عدم اطمینان است و سرمایه گذار عمدتاً به دلیل این مواردی است که نیاز به بازده بالاتر دارند. بنابراین ، با افزایش ریسک ، احتمالاً بازار سهام افزایش می یابد و این یک پدیده مطلوب برای بازار سهام نیست. از نظر اقتصادی ، با توجه به نرخ غیرقانونی 5 ٪ در ایران ، نرخ بازده مورد انتظار بیش از 2 ٪ بر اساس مدل CAPM است.
بیشتر بخوانید: تورم شکستن ایمان اینفوگرافیک/ سود
کارایی که شرکت های سهام نمی توانند فضای اقتصادی خود را وارد کنند. ارزش برخی از شرکت های سهام با نرخ دلار فعلی بسیار زیاد است. با این حال ، سودآوری آنها از این ارزش کم است. این محاسبات بدون در نظر گرفتن هزینه استهلاک واقعی ، که عمدتا توسط شرکت ها گزارش نمی شود. به عبارت دیگر ، اگر دارایی های شرکتی مبتنی بر قیمت تاریخی تمام شده به ارزش روز تبدیل شود ، هزینه استهلاک ارقام بسیار بیشتر از آنچه در صورتهای مالی وجود دارد ، است. بنابراین در واقعیت می توان نتیجه گرفت که هیچ سودآوری واقعی برای شرکت های سهام وجود ندارد. این امر عمدتاً به دلیل تورم زیاد و دخالت مستقیم دولت در صنایع است.
شاید سیمان هورموزگان نمونه خوبی از این امر باشد. طبق گزارش ها و نظرات ، ارزش جایگزینی شرکت حدود 2 تلاش است. با این حال ، سیمان هورموزگان در سال گذشته تنها 2 میلیارد تومن (زیر 2 ٪) داشت. به همین دلیل ، ارزش بازار شرکت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران عمدتاً از ارزش خالص دارایی ها یا ارزش ذاتی تثبیت می شود. در حال حاضر ، شرکت سیمان فوق الذکر در بورس اوراق بهادار تهران بسیار ارزشمند است. نمونه بارز دیگر شرکت های نیروگاه است که عمدتاً تمایلی به سرمایه گذاری در سرمایه گذاری اقتصادی ندارند. قطع برق و نامحدود انرژی نتیجه این گرایش است.
پیش بینی می شود ، مانند سایر کشورهای منطقه ، که حدود 5 ٪ خطر معقول را خرج می کنند ، سیاست گذاران اقتصاد این کشور نیز در تلاش برای بهبود وضعیت اقتصادی کشور و افزایش سرمایه گذاری خواهند بود. کاهش خطرات سیاسی منجر به کاهش انتظارات و نوسانات اقتصادی می شود. این امر باعث کاهش نرخ بهره و بازگرداندن ثبات به اقتصاد می شود ، که در نهایت سودآوری بنگاه ها را به یک رونق پایدار بهبود می بخشد.
منبع: دنیای اقتصاد
