بعدی-پس از سال ها جستجو، دانشمندان بقایای یک قاره گم شده را کشف کردند. قاره ای که 155 میلیون سال پیش از استرالیا جدا شد و سپس ناپدید شد.
بر اساس گزارش دیلی گلکسی، برخلاف تصور قبلی که قاره ها به صورت توده ای منسجم حرکت می کنند، این قاره به قطعات پراکنده تقسیم شد و در زیر جزایر اندونزی و میانمار پنهان ماند. کشف قاره آرگولند چشم انداز زمین شناسی جدیدی ارائه می دهد و می تواند اسرار تکامل گونه ها و مرزهای بیولوژیکی را روشن کند.
قاره ای که خرد شد و پنهان ماند
بر خلاف دیگر قاره های باستانی که از گوندوانا به عنوان یک توده منفرد جدا شدند، آرگولند در مراحل اولیه به قطعات کوچکتر تقسیم شد. این قطعات به طور جداگانه حرکت کردند و همین امر ردیابی مسیر آنها را برای زمین شناسان بسیار دشوار کرد تا جایی که هیچ یک از شواهد قادر به توضیح سرنوشت قاره آرگولند نبودند. محققان دانشگاه اوترخت با کنار گذاشتن فرضیه کلاسیک رفتار همیشه جامد قاره ها (بر اساس آن قاره ها مانند بلوک های صلب و یکپارچه حرکت می کنند)، توانستند قطعات پراکنده آرگولند را شناسایی کنند. برخلاف تصور قدیمی، این قاره شکسته شد و هر قطعه راه خود را طی کرد.
قطعات آرگولند که در این نقشه امروزی به رنگ سبز نشان داده شده است.
“Argoplago”؛ قاره روبان مانند
برای توصیف ساختار پراکنده Argoland، محققان اصطلاح Argoplago را ابداع کردند. این اصطلاح نشان میدهد که آرگولند دیگر یک توده منفرد نیست، بلکه مجموعهای وسیع و پراکنده از قطعات قارهای است که هر کدام توسط بستری از هم جدا شدهاند، اما همچنان از نظر زمینشناسی به هم متصل هستند.
کشف آرگولند و راز خط والاس
فراتر از اهمیت زمین شناسی، این کشف می تواند به توضیح خط والاس کمک کند. مرزی نامرئی در اندونزی که اکوسیستم ها را به دو قسمت مجزا تقسیم می کند: پستانداران جفتی مانند فیل ها و ببرها در غرب و کیسه داران و پرندگان در شرق. محققان بر این باورند که حرکت قطعات آرگولند از استرالیا، جمعیت جانوری خود را با خود همراه کرده و پس از مواجهه با آسیای جنوب شرقی، تنها در مقیاس محدودی با گونههای بومی منطقه تعامل داشتهاند.
اهمیت علمی و اقتصادی
این بازسازی زمین شناسی نه تنها به حل معماهای علمی کمک می کند، بلکه می تواند در درک فرآیندهای تکامل تنوع زیستی، تغییرات آب و هوا و حتی شناسایی منابع معدنی مهم نیز مورد استفاده قرار گیرد. محققان می گویند که شناسایی این قطعات پراکنده بدون کنار گذاشتن فرضیه های قدیمی درباره رفتار جامد و یکپارچه قاره ها امکان پذیر نیست.
