به گزارش میهن تجارت، رسانه رسمی باشگاه تراکتورسازی در این باره نوشت: باشگاه تراکتورسازی همواره به دنبال ایجاد فضایی آرام، سالم و بدون تنش در سکوهای ورزشگاه بوده و در این راستا هرگز قصد ایجاد تنش و تنش بی مورد را نداشته است. در شرایطی که تیم فوتبال تراکتورسازی در سه جبهه رقابتی فشرده حضور داشته و تمام تمرکز باشگاه بر روی برگزاری مسابقات و حفظ آرامش تیم بوده است، متاسفانه حریف سعی کرده با استفاده از همه ابزار رسانه ای و غیرورزشی، شکست خود را توجیه کند و با عبور از مرزهای اخلاقی، فضای فوتبال را متشنج کند. بنابراین باشگاه تراکتورسازی خود را موظف به واکنش و شفاف سازی این رفتارها می داند.
باشگاه تراکتورسازی همانطور که پیش از این نیز اعلام کرده بود توهین، توهین و شعار علیه روحیه ورزش در تمامی ورزشگاه های کشور را محکوم می کند و همواره در زمره باشگاه های آسیب دیده در این زمینه بوده است.
اما این سوال وجود دارد که چرا پارسال که به مادر علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل زاده توهین شد، واکنش مناسبی از سوی باشگاه پرسپولیس و اعضای این تیم – که از نظر آنها اسطوره هستند – مشاهده نشد؟ چرا هیچ کدام از آنها هواداران خود را به آرامش دعوت نکردند؟ پاسخ روشن است: این اقدامات سازماندهی شده بود.
فراتر رفتن از انسانیت، پایمال شدن ناموس خانواده ها و نفرت پراکنی سال هاست که توسط باشگاه پرسپولیس آغاز شده و سال گذشته به اوج خود رسیده است. وقتی به علیرضا بیرانوند -کسی که موفقیت خود را مدیون او هستید- و خانواده اش توهین کردند، انسانیت پایمال شد. زمانی که شعارهای قومیتی پس از پایان بازی با تشویق اعضای تیم شما سر داده شد، پایمال شد.
محکوم کردن توهین فقط به زبان نیست. باشگاه پرسپولیس باید به صورت عملی اعلام کند که برای برخورد با اتفاقات ورزشگاه آزادی چه اقداماتی انجام داده است؟ آیا او با اعضای پایگاه هوادارانش برخورد جدی کرده است؟
سال هاست که فوتبال کشور را به مسیر خطرناکی رسانده اید و سرمربی تیم تان قول جبران اتفاقات بعد از بازی را داده است. به نظر می رسد دوستان از هم اکنون سناریو و برنامه ریزی خود را برای بازی های فصل آینده آغاز کرده اند.
باشگاه تراکتورسازی تاکید می کند هرگونه توهین به اشخاص از جمله کریم باقری محکوم است و هرگز رضایتی برای بی احترامی به شخصی وجود ندارد. با این حال انتظار می رفت آقای باقری که خود برخاسته از دل فوتبال تبریز، نیمی از مسیر رشد فوتبالش را در تراکتور طی کرد و از این باشگاه به فوتبال ایران معرفی شد، در دیدار فصل گذشته و به عنوان سرمربی پرسپولیس به شعارهای نژادپرستانه هواداران تیمش واکنش نشان می داد. سکوت او در زمانی که به ترک زبانان و همچنین به مادر علیرضا بیرانوند و شجاع خلیل زاده توهین شده بود قابل چشم پوشی نیست. اگر امروز کم احترامی به او وجود دارد، این موضوع تایید نمی شود، اما باید ریشه این ماجرا را در همان سکوت معنادار جستجو کرد.
همچنین خطاب به آقای حمید درخشان که امروز در حمایت از کریم باقری صحبت کرد، این سوال پیش می آید که شما به عنوان یک فرد ترک زبان چرا وقتی در ورزشگاه آزادی به ترکی زبان ها توهین می شد سکوت کردید؟ وقتی به دانش آموزان و خانواده هایشان توهین شد، چرا واکنشی نشان ندادید و چرا در آن زمان سکوت مطلق بود؟ آقای درخشان، قبل از حادثه شجاع خلیل زاده، چهار بازیکن پرسپولیس با شادی های غیرعادی در حضور هواداران تراکتور جو ورزشگاه را به هیجان آورده بودند. اگر قضاوت یک طرفه ندارید چرا رفتار این بازیکنان را محکوم نمی کنید؟ این رفتارهای دوگانه تا کی ادامه خواهد داشت؟
این سوال را از آقای باقری و درخشان به عنوان ترک زبانان فوتبال ایران می پرسیم: وقتی هواداران تیم مورد علاقه شما به ترک زبانان توهین می کردند و شعارهای زننده و نژادپرستانه می دادند، جلوی فرزندانتان خجالت نمی کشیدید؟ البته ما جلوی بچه هایمان خجالت کشیدیم که ترک زبانان مثل شما در مقابل توهین به هویتشان سکوت کردند. آیا واقعاً فوتبال آنقدر برای شما مهم است که در مقابل بدترین توهین ها به هویت خود سکوت کنید؟
واقعا متاسفیم برای عده ای که همه چیز اعم از شرف، دین، وجدان، نژاد، زبان، اصل، نسب و ذات را نادیده می گیرند و برای رسیدن به اهداف دنیوی خود سکوت می کنند و عدالت را زیر پا می گذارند.
این سوال هم خطاب به آقای توتونچی مجری تلویزیون است که فصل گذشته که بدترین توهین ها به بازیکنان باشگاه تراکتورسازی در ورزشگاه آزادی و سایر ورزشگاه ها انجام شد، کجا بودید؟ چرا در آن مواقع سکوت کردید یا این رفتارها را به جای محکوم کردن، توجیه کردید؟ چرا این اتفاقات برجسته و به درستی در برنامه شما منعکس نشد؟ آیا این رویکرد با ادعای بی طرفی رسانه ای و مسئولیت اجتماعی یک مجری ورزشی همخوانی دارد؟
باشگاه تراکتورسازی اعلام می کند فیلم های مربوط به اتفاقات فصل گذشته ورزشگاه آزادی را برای کمیته انضباطی و اخلاق ارسال می کند تا این کمیته های محترم بتوانند اتفاقات فصل گذشته و فصل جاری را به صورت عینی، مستند و منصفانه با هم مقایسه کنند و بر اساس واقعیت ها تصمیم گیری کنند نه رسانه سازی. همچنین باشگاه آمادگی دارد در صورت نیاز این اسناد را به صورت آنلاین منتشر کند.
متأسفانه مانند سال های گذشته رفتار برخی نهادها یک طرفه است. از یک طرف بی دلیل اعضای تیم ما را احضار می کنند و از طرف دیگر هیچ برخوردی با پرسپولیسی هایی که با شادی های گلزنی خود جو ورزشگاه را متشنج کردند وجود ندارد. ما تنها کسانی هستیم که با دستور موقت روبرو هستیم.
رفتار دوگانه ستون های فوتبال کاملا مشهود است. زمانی که مدیر رسانه ای باشگاه تراکتورسازی قصد داشت به اظهارات مدیر رسانه ای پرسپولیس پاسخ دهد و شفاف سازی کند، بلافاصله با محدودیت مواجه شد، در حالی که هیچ برخوردی با حریف صورت نگرفت. این در حالی است که تلویزیون اینترنتی پرسپولیس اعم از مجریان، خبرنگاران و مهمانان در طول دو ساعت بازی انواع توهین های بی شرمانه را علیه تراکتور و بازیکنانش انجام دادند و باز هم برخوردی صورت نگرفت.
باشگاه تراکتورسازی از کمیته انضباطی می خواهد با بازیکنان پرسپولیس از جمله سروش رفیعی، امین کاظمیان، حسین کنعانی زادگان و رضا شکاری که عامل تحریک سکوها بودند برخورد قاطع و رعایت قانون و عدالت در همه بازی ها را انجام دهد.
سوال دیگری که مطرح می شود این است که چرا پس از بیانیه شبانه باشگاه پرسپولیس، کمیته انضباطی همان شب بیانیه ای صادر کرد و تهدید به کسر امتیاز کرد اما در پاسخ به مطالبات سایر تیم ها اقدام مشابهی مشاهده نمی شود؟
توهین و توهین همه جا محکوم است، اما نباید از زاویه ای ماجرا را روایت کرد که فقط به برخی تیم ها ظلم می شود. این توهینها همگی مذموم هستند، اما از آنجا که برخی از تیمها از حمایت گسترده برخوردار هستند، بیعدالتی نسبت به نمایندگان شهرستانها را نشان میدهد.
علاوه بر این شما بودید که در بازی فصل گذشته به سمت بازیکنان ما بطری و سنگ پرتاب کردید، اما این اتفاقات در تبریز رخ نداد و حتی یک صدم اتفاقات دربی تهران و بازی فصل گذشته نبود.
باشگاه تراکتورسازی ضمن تاکید بر محکومیت هرگونه توهین و بی احترامی بار دیگر از کمیته انضباطی می خواهد در برخورد با تمامی تیم ها عدالت را رعایت کرده و اجازه ندهد نمایندگان شهرستان قربانی تبعیض و بی عدالتی شوند.
نکته مهم دیگر اینکه باشگاه تراکتورسازی یک باشگاه خصوصی است و تمامی تخلفات انضباطی، محرومیتها و محدودیتهای کمیتههای مختلف مستقیماً به ضرر سرمایهگذار بخش خصوصی است، برخلاف بسیاری از باشگاههایی که از منابع دولتی تأمین مالی میشوند و جریمهها از «این جیب به آن جیب» منتقل میشود. در فوتبالی که باید از ورود سرمایه گذاران خصوصی حمایت شود، متأسفانه شاهدیم که هر روز به جای حمایت، فشار، جریمه و محدودیت بیشتری اعمال می شود.
اولاً بخش خصوصی اعتقاد راسخ دارد که اخلاق باید در فوتبال حاکم باشد تا فرزندان عزیزمان ایرانی در محیطی فرهنگی و سالم رشد کنند. ثانیاً نباید نادیده گرفت که بخش خصوصی به دلیل جرایم و محدودیت های مختلف متحمل خسارات مالی جدی می شود.
