این کارگردان درباره سرنوشت فیلم «شهر گربه ها» و اکران آن در فصلی که می تواند مخاطبان بیشتری داشته باشد، گفت: این فیلم را اکران کرده ام و امیدوارم تابستان امسال آن را به اکران سینما ببرم. البته «شهر گربه ها 2» با تغییرات اساسی آماده می شود که مورد قبول دوستان قرار می گیرد; چون چهار سال درگیر ممیزی بود، با ماجرا کنار آمدیم تا بتوانیم مجوز نمایش را بگیریم.
جای سوالی نیست که چرا فیلم های داخلی کودک در مقایسه با آثار خارجی برای خانواده ها جذابیتی ندارد؟
به گزارش ایسنا، وی افزود: اتفاقات جدیدی در فیلم رخ داده است و من مجبور شدم وارد عمل شوم چون سرمایه گذار و شریکی داشتم که انتظار دارد هر چه زودتر پول را برگردانم. در حال حاضر ساخت «شهر گربه ها» 30 میلیارد تومان هزینه دارد و فیلم برای برگشت پولش باید 90 میلیارد تومان بفروشد. این ناامید کننده است و فکر نمی کنم هرگز بتوانم دوباره فیلمی خصوصی بسازم بدون اینکه ضرر کنم.
وی درباره وضعیت سینمای کودک و فروش کم بسیاری از فیلم هایی که در یکی دو سال گذشته در این ژانر اکران شده اند، توضیح داد: متأسفانه در سینمای دولتی باید کاری ساخته شود که منویات آنها را فراهم کند. این موضوع را در بنیاد سینمایی فارابی به وضوح می بینیم، اگر این بنیاد تنها مرجع ساخت فیلم کودک و نوجوان در ساختار دولتی باشد و اگر انبوه فیلم های ساخته شده را بررسی کنید، می بینید که تعداد انگشت شماری از آنها فروش خوبی نداشت .
البته باید افراد در بنیاد از هم جدا شوند، از جمله آقای زین العبدین (مدیرعامل) که به نظر من بسیار حواسش به اوست، اما شاید نتواند به خواسته خود عمل کند، زیرا در آن مسئولیت باید با چیزی که دارد روبرو شود. در آنجا به یک اپیدمی تبدیل شود. ; به همین دلیل به نظر می رسد فیلمی که بچه ها دوست داشته باشند ساخته نمی شود، چون فکر می کنم بچه ها فیلم هایی را دوست دارند که دولت دوست ندارد. واقعا جای سوال است که چرا فیلم های نسل باب اسفنجی و شرک باید این همه طرفدار داشته باشند یا خانواده ها بعد از 50 سال همچنان به فرزندانشان اجازه تماشای “سیندرلا” را بدهند اما فیلم های ساخته شده در این دوران برایشان جذابیتی ندارد!
آنها می گویند کار برای بچه ها بازگشت سرمایه ندارد
کارگردان فیلم های «گردباد» و «پیشانی سفید» با اشاره به برخی تولیدات تلویزیونی و با بیان اینکه «بچه ها برنامه هایی که مدام ممیزی می شوند را نمی بینند» در پاسخ به اینکه آیا تشویق به فعالیت در شبکه خانگی نشده است، گفت: : در سکوها کار کودک نادیده گرفته می شود زیرا می گویند کار کودک بازگشت سرمایه ندارد و بچه ها بیشتر فیلم و سریال های خارجی می بینند. در واقع بچه های ما عادت به دیدن آثار داخلی ندارند و این یک واقعیت است. من خودم چهار سال است که سعی می کنم سریال «آهوی پیشونی سفید» را بسازم و مطمئنم بچه ها هم آن را خواهند دید. با این حال ساخت آن هزینه بر است و من دوست ندارم سریالی ضعیف تر از فیلم بسازم. در این زمینه چند جلسه با فیلمو برگزار کردیم و به پیش تولید رسیدیم اما کار متوقف شد چون اگر قرار باشد آن را بسازم باید کار خوبی تولید کنم و تحت فشار قرار نگرفتم تا اثری ساخته نمی شود که از شأن فرزندان این سرزمین دور باشد.
هاشمی افزود: متأسفانه هیچکس به این موضوع توجه نمی کند که بچه های ما غذا ندارند و آثاری که در حال حاضر ساخته می شود حتی اگر ضعیف باشد مثل بند کفش در بیابان است.
وی با بیان اینکه شرایط خاصی برای ساخت فیلم دارد، ادامه داد: اگر بخواهم خودم فیلم بسازم باید چیزی باشد که هم «دوستان» دوست داشته باشند، هم پدر و مادر و هم بچه، اما به نظر نمی شود این کار را کرد. من سال ها معلم بودم و می دانم باید چه کار کنم. به صراحت می گویم که دوست دارم برای بچه ها فیلمی بسازم که آنها را به فکر و رقص وادار کند، اما به نظر می رسد خیلی ها نه آن فکر را می خواهند و نه آن رقص را و در این شرایط فیلمی می سازند که هم شاد باشد و هم تأمل برانگیز. برای کودکان مانند بالا رفتن از کوه قاف بدون دست و پا است.
برنامه دیگری برای فیلمسازی ندارم
وی در خصوص اینکه آیا قصد تغییر ژانر کاری خود را در فیلمسازی دارد، گفت: به جز حوزه کودک و در قالب فانتزی فکر دیگری ندارم. اگرچه پیشنهاداتی داشتم. مثلاً رئیس قبلی بنیاد سینمایی فارابی به من پیشنهاد ساخت فیلمی درباره چند کودک سرطانی که حتی در فیلمنامه هم زنده نماندند، شد. من از ساخت این فیلم خودداری کردم. با اینکه داستان فیلم خوب بود ولی ربطی به بچه ها نداشت. همه اینها در حالی بود که شنیدم بیش از 40000 سناریو در شرکت دیزنی وجود دارد که ساخته نشده اند و همه آنها خوب هستند اما آنها فقط به دنبال بهترین فیلمنامه هستند. این نشان می دهد که آنها چقدر نسبت به بچه ها حساس هستند و چگونه فیلم بدون تماشاگر پیش نرفته است در حالی که ما اصلا برایمان مهم نیست.
شوراهای حسابرسی از کودکان خبر ندارند
هاشمی در بخشی دیگر از این گفت و گو با اشاره به اینکه تلویزیون نگاه نامناسب به تولید آثار کودک و نوجوان را نشان می دهد و به نظر می رسد هر چه تولید یک اثر ارزانتر باشد، بهتر است، خاطرنشان کرد: و این مایه تاسف است. من قصد فخر فروشی ندارم اما فیلم من که از هر طرف مورد هجمه قرار گرفت تهیه کننده ای دارد که بچه ها را بهتر از همه آنها (اعضای شورا) می شناسد، یعنی معتقدم از همه آنها متخصص تر هستم. .
وی همچنین درباره اولویت های ساخت فیلم در سال 1403 توسط مدیران سینما گفت: دوستان عزیزم در سازمان سینمایی خوشحال هستند که پنج فیلم فروخته است و می گویند سینما نجات پیدا کرده در حالی که اینطور نیست. . وضعیت ما مثل افتادن 50 نفر در باتلاق است و وقتی یک نفر نجات پیدا می کند کل ماجرا را خوشحال و امیدوار می دانیم. آیا خوشحال است که مثلاً در یک سال 80 فیلم روی پرده سینما می رود و 75 فیلم شکست می خورند؟
وی افزود: در این بین فیلم های انیمیشن بسیار گران هستند و هر چقدر هم که بفروشند باز هم هزینه ها جبران نمی شود، با این حال از این فیلم ها بیشتر حمایت می شود و مدارس موظف هستند بچه ها را به تماشای این فیلم ها ببرند اما همچنان آن فروش ضروری اتفاق نمی افتد. این در حالی است که فیلمی بدون پشتوانه ساختم و اکران کردم و تا این لحظه در سینمای خصوصی نفس کشیدم. تنها خوشحالی من این است که بچه ها من را در خیابان می بینند و می گویند عموی ما «آهوی پیشونی سفید» را دیده است. فیلمی که در سال 90 ساختم و خیلی خوشحالم که 13 سال بعد هنوز می توان آن را دید.
