یکی از اولین مشاغلی که پس از ورود خودرو به تهران رونق گرفت بستنی فروشی بود. یخ فروشان افرادی بودند که معمولا انتهای گاراژها را برای کار خود انتخاب می کردند و در 6 ماهه اول سال با فروش یخ به مسافران اتوبوس های خارج از شهر درآمد کسب می کردند.
به گزارش همشهری آنلاین، داریوش شهبازی، تهران پژوه، راننده را یکی از پر رونق ترین مشاغل پایتخت در دوران قاجار و پهلوی می داند و می گوید: «تردد با اتوبوس در تهران قدیم چندان آسان نبود و به همین دلیل بود که راننده ها مجبور به تردد می شدند. جاده‌های خطرناک و رانندگی با اتوبوس‌های دنده‌ای پول زیادی می‌گرفتند، زمانی که ماشین وارد خیابان‌های تهران شده بود، ماهیانه بین 30 تا 40 تومان حقوق می‌گرفتند. ماجرا از این قرار بود که دولتمردانی مانند وطوق الدوله به راحتی از اروپا خودرو وارد می کردند، اما رانندگی نمی دانستند و مجبور بودند راننده اتوبوسی را استخدام کنند و حقوقشان کمتر از خلبانان باشد برای رانندگی در جاده‌های ناامن دستمزد خوبی دریافت می‌کردند و قهوه‌خانه‌ها و قهوه‌خانه‌های کنار جاده‌ای از آنها به‌طور رایگان پذیرایی می‌کردند و گفته می‌شود که برخی از رانندگان علاوه بر ناهار یا شام، با چای و تریاک رایگان پذیرایی می‌کردند.
پارکینگ یکی دیگر از مشاغلی بود که پس از ظهور خودرو در تهران رونق گرفت. وظیفه شاگردان راننده این بود که سرشان را از پنجره بیرون بیاورند و رهگذران را با صدای بلند به میدان گمرک یا میدان سپه قدیم صدا بزنند تا سوار اتوبوس شوند. شهبازی درباره سایر مشاغلی که در آن زمان رونق داشت می گوید: «وقتی تصادفات رانندگی در تهران زیاد شد، افرادی پیدا شدند که خود را پولیش و نقاش خودرو معرفی می کردند، این افراد در گاراژ کار می کردند، فروش لوازم یدکی هم در امیرکبیر رونق گرفت. خیابان و مکانیک وظیفه تعویض و تعمیر قطعات خودرو را بر عهده داشتند.»
با تأسیس تعاونی های مسافربری برون شهری در اواخر دهه 60، کسب و کار گاراژ داران رو به افول گذاشت و آنها بخش قابل توجهی از مسافران خود را از دست دادند. در نبرد نابرابر با تعاونی های نوظهور، برای از دست ندادن موقعیت خود به روش های نوین متوسل شدند. گاراژ دارانی که موقعیتشان در خطر بود، بخشی از فضای داخل گاراژها را به کارهای مکانیکی، صافکاری، رنگ آمیزی و … اختصاص دادند و این گونه بود که این مشاغل در تهران رونق گرفت.
