داشبورد جدید آمادگی هوش مصنوعی نشان دهنده جایگاه ضعیف ایران در بین 174 اقتصاد جهان است.
این داشبورد جدید آمادگی هوش مصنوعی، کشورهای جهان را بر اساس زیرساخت های دیجیتال، سرمایه انسانی، سیاست ها و مقررات، نوآوری و یکپارچگی ارزیابی می کند و بر این اساس رتبه ایران 0.38 و در رده ضعیف قرار دارد.
بر اساس این داشبورد، هنوز هیچ کشوری در دنیا به مرحله عالی در توسعه هوش مصنوعی نرسیده است، اما آمریکا، کانادا، چین، امارات متحده عربی، استرالیا، آلمان و فرانسه از جمله کشورهایی هستند که دارای هوش مصنوعی هستند. آماده سازی هوش مصنوعی
کشورهایی مانند روسیه، عربستان سعودی، قزاقستان، اوکراین، برزیل، پرو و هند در رده متوسط آمادگی هوش مصنوعی قرار دارند.
ایران در کنار عراق، پاکستان، ازبکستان، الجزایر، لیبی و سوریه جزو کشورهای ضعیف از نظر آمادگی هوش مصنوعی است.
هوش مصنوعی عامل رشد بهره وری است
هوش مصنوعی می تواند بهره وری را افزایش دهد، رشد اقتصادی را افزایش دهد و درآمد را افزایش دهد. با این حال، می تواند میلیون ها شغل را از بین ببرد و نابرابری را افزایش دهد.
هوش مصنوعی در حال تغییر شکل اقتصاد جهانی امروز است. این فناوری می تواند 33 درصد مشاغل در اقتصادهای پیشرفته، 24 درصد در اقتصادهای نوظهور و 18 درصد در کشورهای کم درآمد را تهدید کند. اما از سوی دیگر، پتانسیل بسیار زیادی برای افزایش بهره وری مشاغل موجود دارد که هوش مصنوعی می تواند به عنوان یک ابزار مکمل آن ها باشد و همچنین مشاغل و حتی صنایع جدید ایجاد کند.
بیشتر اقتصادهای بازار نوظهور و کشورهای کم درآمد نسبت به اقتصادهای پیشرفته سهم کمتری از مشاغل با مهارت بالا دارند و بنابراین احتمالاً کمتر تحت تأثیر هوش مصنوعی قرار می گیرند و کمتر دچار اختلال می شوند. در عین حال، بسیاری از این کشورها فاقد زیرساخت ها یا نیروی کار ماهر مورد نیاز برای بهره برداری از مزایای هوش مصنوعی هستند که می تواند نابرابری بین کشورها را تشدید کند.
بر اساس گزارش بانک جهانی، اقتصادهای ثروتمندتر نسبت به کشورهای کم درآمد تمایل بیشتری به تجهیز خود به هوش مصنوعی دارند.
اندازه گیری آمادگی هوش مصنوعی چالش برانگیز است، تا حدی به این دلیل که الزامات سازمانی برای ادغام اقتصادی با هوش مصنوعی هنوز نامشخص است. همانطور که داشبورد نشان می دهد، کشورهای مختلف در مراحل مختلفی از آمادگی برای بهره برداری از مزایای بالقوه هوش مصنوعی و مدیریت خطرات آن هستند.
در بیشتر سناریوها، هوش مصنوعی احتمالاً نابرابری کلی جهانی را بدتر می‌کند، روندی نگران‌کننده که سیاستگذاران می‌توانند برای جلوگیری از آن گام بردارند. بانک جهانی با انتشار این داشبورد درصدد است تا سیاستگذاران، محققان و عموم مردم را قادر سازد تا آمادگی هوش مصنوعی را ارزیابی کرده و اقدامات و سیاست هایی را برای توسعه هوش مصنوعی به نفع همه گروه های جامعه انجام دهند.
هوش مصنوعی همچنین می تواند مکمل مهارت های کارگران، افزایش بهره وری و گسترش فرصت ها باشد. به عنوان مثال، در اقتصادهای پیشرفته، حدود 30 درصد از مشاغل می توانند از یکپارچه سازی هوش مصنوعی بهره ببرند. کارگرانی که می توانند از این فناوری استفاده کنند، ممکن است دستمزد یا بهره وری بالاتری را ببینند، در حالی که آنهایی که نمی توانند، ممکن است عقب بمانند. کارگران جوان‌تر ممکن است به راحتی از فرصت‌های بیشتر استفاده کنند، در حالی که کارگران مسن‌تر ممکن است با مشکل مواجه شوند.
