عباس عباسی یکی از اهالی قدیمی محله یوسف آباد درباره اهالی این محله می گوید: عمده این زمین ها در اختیار کارمندان وزارت آموزش و پرورش و برنامه و بودجه قرار گرفت و بخشی نیز متعلق به کارکنان این محله بود. وزارت امور مالی.
به گزارش همشهری آنلاین، در آن زمان قیمت این زمین ها در هر نقطه از محله متفاوت بود. زمین های شرق خیابان شهید جهان آرا به سمت مستوفی، مدبر و ابن سینا متری 4 تومان و غرب جهان آرا متری 2 تومان بوده و در ازای خرید این زمین ها ماهانه مبلغی از حقوق افراد کسر می شود. کارمندان.
کارمندانی که دارای رتبه های بالاتر بودند، زمین های 400 تا 500 متری و قطعات 180 تا 200 متری به کارکنان زیرمجموعه فروخته می شدند. آن روزها مثل امروز زمین ها پلاک و آدرس نداشتند و فقط هنگام خرید شماره اصلی را به کارمند اعلام می کردند. پس از فروش زمین در هر اداره ای یک پست مالی ایجاد می کردند و کارمندان با مراجعه به آنها و ذکر شماره ای که داشتند اسناد و پلاک می گرفتند و می توانستند ملک خود را حضوری ببینند.
عباسی در ادامه روایت می کند: واگذاری این زمین ها بدون طراحی شهری، نقشه برداری و تعیین حریم کوچه ها و خیابان ها انجام شده است و مالکان زمین این خیابان برای ساخت منازل خود خیابان را تغییر نداده و صاف نکرده اند. اما این خانه را در پستی و بلندی های این منطقه به صورت ویلا و دوبلکس ساخته است به همین دلیل مشکلات و اختلافاتی در حین ساخت برای اهالی به وجود آمد و این امر باعث شد که واگذاری زمین به مدت بیشتری طول بکشد. کارمندان
تا پایان سال 1329 سه هزار قطعه زمین در قسمت شرقی یوسف آباد واگذار شد اما هیچ ساخت و سازی انجام نشد. همچنین دو هزار قطعه زمین برای قسمت غربی یوسف آباد در نظر گرفته شد که نقشه برداری و تقسیم بندی آنها از سال 1329 آغاز شد و در مجموع حدود 20 خانه در این منطقه ساخته شد که برخی از آنها متعلق به افراد مشهور آن زمان بود. مانند جمیل که مالک دشت قزوین بود یا دکتر جبلی وزیر کشور وقت و یا دکتر گنجی وزیر آموزش و پرورش وقت. از دهه 40 کارگران آموزش و پرورش کم کم زمین های خود را فروختند و کلیمی ها، زرتشتیان و ارامنه به این سمت رفتند. در آن زمان یوسف آباد نسبت به سایر محله های تهران محله خوبی بود. آب و قنات داشت. تهرانی ها و ساکنان محل، خیابان مستوفی را به دلیل سرسبزی و زیبایی، پاریس تهران می نامیدند.
