در ساخت و پخش سریال، تلویزیون چند سالی است که قافیه را از دست داده است. حالا رقیب آن (شبکه نمایش خانگی) حرف اول را در بین مخاطبان می زند. این موضوع ربطی به پایتخت نشینان و مخاطبان شهرهای بزرگ و کوچک ندارد.
به گزارش همشهری آنلاین، وقتی سریال های تلویزیونی را با سریال های شبکه نمایش خانگی مقایسه می کنیم، از هر زاویه ای شبکه نمایش خانگی توانسته عملکرد موفق تری داشته باشد. این موضوع فقط در تولید و پخش سریال ها نیست، بلکه در واقعیت ها و مسابقات نیز مطرح است.
شبکه نمایش خانگی بیشترین حضور بازیگران سرشناس و سرشناس و کارگردانان و تهیه کنندگان سریال ها را دارد. این در حالی است که تلویزیون از این افراد خالی شده است. گاهی حتی حضور چهره های شناخته شده به دلیل کیفیت پایین برنامه های تولیدی تلویزیون دیده نمی شود. بی دلیل نیست که می گویند تلویزیون مخاطب ندارد. چرا که طبق آمار منتشر شده از سوی سازمان رسانه ملی، یک سریال در بهترین حالت تعداد مخاطبان آن به 40 درصد می رسد. سال گذشته عنوان شد که سریال ها با کاهش 57 درصدی مخاطب مواجه شده اند.
تهیه کنندگان و سازندگان سریال ها بیشترین حضور خود را در شبکه نمایش خانگی در عین حال بازیگران و چهره های سرشناس بیشترین بازی را در این شبکه دارند و دستمزدهای میلیاردی دریافت می کنند. البته این دستمزدها گاهی نقد می شود.
در حال حاضر بسیاری از بازیگران سرشناس از کف یک میلیارد تا سقف 3 تا 4 میلیارد دستمزد دریافت می کنند، در حالی که حق دستمزد و هزینه بالای تولید در شبکه نمایش خانگی گاهی باعث شده که سکوها از نظر مالی ناتوان باشند. پایدار از میان بیش از 400 پلتفرم که مجوز فعالیت دارند، تنها 5 پلتفرم درآمد قابل توجهی دارند و بقیه در این زمینه موفق نبوده اند.
البته دستمزدهای میلیاردی و کلان برای بازیگران درجه 2 یا 3 یا عوامل نمایش خانگی نیست. در همین شبکه سازندگان سریال بیشترین سرمایه را برای بازیگران درآمدزا خود خرج می کنند. در حالی که بقیه نمایندگان کمترین دستمزد را دریافت می کنند.
برنامه سازان و کارگردانانی چون مهران مدیری و رامبد جوان، برنامه های «دورهمی» و «خندوانه» را در تلویزیون ساختند و سریال هایشان را روی سکوها بردند. الان دیگر برای تلویزیون برنامه نمی سازند.
تلویزیون در میان انبوه سریال هایی که تولید و پخش می کند، تنها چند سریال با سازندگان شناخته شده دارد که به صورت فصلی نیز تولید و پخش می شوند که می توان به «پایتخت»، «نون خ»، «زیرزمینی» و … اشاره کرد. اشاره کرد. اما بقیه سریال ها در کیفیت و تنوع شبکه خانگی نتوانسته اند با سریال ها رقابت کنند.
درست است که تلویزیون همیشه در جذب تبلیغات موفق بوده است و در گذشته های دور تبلیغات به ویژه در میانه سریال های تلویزیونی و برنامه های ورزشی می توانست برای تلویزیون درآمدزایی داشته باشد. اما از نظر سازمان نسبت به قبل چندان از تبلیغات راضی نیست. اما در این بخش نمی توان گفت که شبکه تلویزیونی خانگی از تلویزیون پیشی گرفته است.
هجوم حامیان مالی و تبلیغات در شبکه نمایش خانگی در یک سال اخیر بسیار افزایش یافته است تا جایی که در اواسط پخش سریال 2 یا 3 بار تبلیغات پخش می شود که البته مورد انتقاد بینندگان تریبون ها قرار گرفته است. ; زیرا معتقدند به دلیل خرید اشتراک و استفاده از حجم اینترنت نباید این اتفاق بیفتد.
