سعید نیاکوثری; آخرین روزهای ماه صفر است. سرزمین خسته از فتنه ها و روزگار غمگین مصیبت ها و تاریخ با گذشت 1400 سال از رحلت پیامبر اسلام همچنان سیاه است. جهل از جاهلیت، اما همچنان سایه به سایه تاریخ، گاه در عقاید خوارج، گاه در شرارت بنی امیه، گویی در هر عصر و زمانه ای نقاب زده است تا گره های عصبیت را به نام شریعت باز کند. و دین، و تیغ های خونین را بر پیکر بشریت انداخت. اینک پس از گذشت قرنها از بی گناهی دین و ظلم به دین حق، غبار نفس را از چهره حق بزداید و زنگار ادیان جعلی را از آینه اسلام بزداید.
در باب حق، رسولان راستین افتخارات بسیاری را حفظ کرده اند و کتاب های نوشته اند. گاه به زبان حکمت، گاه به شیوه داستان. زمانی در پرتو هنر و قرن ها در قلم فرهنگ.
اکنون پس از گذشت هزاره ها و چندین قرن که از سکوت چهره پیامبر می گذرد، در عصری که زمین در میان فتنه ها، خسته از جنگ های مذهبی و آزرده از غفلت های دینی به سر می برد، راه رجال را دیده است. – ظهور حق و تشنه زمزمه ای است که شک کنندگان را از سراب به سراب می کشاند. پاکی حقیقت؛ و محمد (ص) پیامبری است که باید او را از نو شناخت.
گاه به مکه بازمی گشت و ساعت ها در سکوت حرا تنها به تفکر می پرداخت. جراحت های شیب ابوطالب تازه شود و راه هجرت به مدینه را در پیش گیرد.
رو به احد کرد و از خندق شبهات گذشت. خسارت را از بین برد و در حجة الوداع دیگر در نیمه غدیر تجدید عهد کرد و آخرین نماز پیامبر را بر سجاده ها به جا آورد و زندگی پاک آخرین رسول خدا را مرور کرد. آیا به نام او اجازه می گیرد و نامش را پیدا می کند؟! کجای زندگی پیامبر خدا عدالت فدای حماقت شد و بیت المال بهانه ای برای ذبح حق شد؟ پیامبر در کدام کارزار شایستگان را برای تحکیم سیاست کنار گذاشت و افراد ناشایست را به منصب منصوب کرد؟ آبروی ابوذر در کدام سریال شکست تا خودش را پیدا کند؟ در کدام صفحه از تاریخ زندگی پیامبر، حریف جنگ شناخته شد و منتقد جنایتکار بود؟
وقتی جناب جمال را به سرگین شتر آلوده کردند، جز دعای رحمت و استغفار و استغفار و هدایت طلبی از ایشان چه خواست؟
آیا پیامبر نخبگان اسیر را برای آموزش مسلمانان آزاد نکرد؟ کجای دین شما نخبگان را از مقام استادی پایین آوردند؟ مگر نه این است که تقوا در شریعت او ملاک خوبی بود؟
در چه مقطعی از رسالت او، صالحان حق جسور بودن و ناصالحان حق خشونت داشتند؟
ای کاش قبل از اینکه تیغ زبان را در مقابل حریف بیرون بیاوریم، ورقی از زندگی رسول خدا را ورق بزنیم تا دوباره به یاد بیاوریم که امت رسول خدا اهل ادب و خردمندی بودند، صبور بودند. ، گذشت و فداکار بودند، به مسند دلبسته نبودند. لب داشتند.
مسئولیت سیاسی و دینی پیامبر که یک مسئولیت الهی بود، توجیهی برای زندگی در راه امیرمؤمنان نبود. پیامبر با وجود مقام عصمت، اهل مشورت بود. آیا به پیشنهاد سلمان فارسی برای مقابله با دشمن خندق را نساخته است؟
آری اسلام با همان غریبی است که در کوچه های مکه سنگ گستاخی ابوجهل را می خورد. در گوشه و کنار تاریخ به درستی که خورشید طلوع خواهد کرد.
