بعدی- این درام بر اساس واقعیت زندگی ماریا کالاس، خواننده شوخ و جنجالی اپرا با بازی آنجلینا جولی است، اما کالاس در واقع بیشتر یک نماد است تا یک شخص.
به گزارش به گزارش میهن تجارت به نقل از بی بی سی، به نظر می رسد پابلو لارین به ساخت فیلم هایی درباره جنجالی ترین و ثروتمندترین زنان قرن بیستم علاقه زیادی دارد. درام های مبتنی بر واقعیت کارگردان عبارتند از جکی (2016) با بازی ناتالی پورتمن در نقش ژاکلین کندی اوناسیس و اسپنسر (2021) با بازی کریستن استوارت در نقش پرنسس دایانا. حالا او سه گانه خود را با پرداختن به زندگی ماریا تکمیل کرده است. آنجلینا جولی در این فیلم نقش یکی از مشهورترین سوپرانوهای تاریخ را بازی می کند.
البته، این سه فیلم به طور قابل توجهی با هم تفاوت دارند، در حالی که فیلم های جکی و اسپنسر تلاش می کنند تا داستان زندگی قهرمان خود را توضیح دهند، فیلم ماریا بدون اینکه کاملاً مطمئن باشد که چه چیزی را می خواهد نشان دهد، پیش می رود. این فیلم توسط استیون نایت که فیلمنامه اسپنسر را نیز نوشته است، در سال 1977 در پاریس می گذرد.
فیلم با بیرون آوردن جسد ماریا کالاس از آپارتمانش شروع می شود. بنابراین بعید ترین مکان برای شروع یک فیلم بیوگرافی! سپس روایت یک هفته به عقب بازمی گردد تا آخرین روزهای زندگی ماریا را ببیند. در این مرحله او مدتهاست که اجرا را کنار گذاشته و زندگی خود را زیر نظر بندگانش می گذراند.
ساقی او که تا حد زیادی تاثیرگذارترین شخصیت فیلم است، معتقد است کالاس باید در مورد تمام قرص هایی که مصرف می کند به پزشک مراجعه کند، اما ماریا نقشه های دیگری دارد. ماریا به یک خانه اپرا می رود تا ببیند آیا می تواند صدای خود را پس از یک بیماری به اوج خود برگرداند و همچنین در مصاحبه ای با یک کانال تلویزیونی شرکت می کند.
ماریا از پیشخدمتش می پرسد که آیا این مصاحبه واقعی است یا نه و جواب منفی می گیرد. در واقع، کل مصاحبه توهمات ماریا است، اما او هیچ ابایی از مصاحبه با توهمات خودش ندارد. بنابراین او در اطراف پاریس قدم می زند و با یک رهبر ارکستر ناموجود با بازی کودی اسمیت-مک فی صحبت می کند.
این مصاحبه تخیلی بهانه ای ساختگی برای لارن است تا گوشه هایی از گذشته کالاس را به بینندگان نشان دهد، حتی برخی از این صحنه ها سیاه و سفید یا با دوربین های مختلف فیلمبرداری شده اند. به عنوان یک نوجوان در یونان در طول جنگ جهانی دوم، ماریا در حال آواز خواندن برای افسران نازی دیده می شود. او به عنوان جایگزینی برای خواننده دیگری در سال 1949 در ونیز دیده می شود. موضوع اصلی فیلم داستان عشق ماریا با اوناسیس است، اما ماریا کالاس در نوع خود آنقدر معروف بود که دست کم گرفتن به هر چیزی غیر از زندگی شخصی او می‌توان گفت.
نویسنده فیلم همچنین دیالوگ های شوخ و قابل ربط زیادی نوشته است و تماشای بازیگری با لباس های زیبا در لوکیشن های زیبای پاریس برای بینندگان لذت بخش خواهد بود. از صحنه آغازین، بیننده متوجه می شود که هفته کالاس قرار نیست با معجزه به پایان برسد، بنابراین سرگردانی های جسمی و روحی او هیچ تنش و عجله ای ندارد. این فیلم همچنین بسیار تحسین برانگیز و قابل احترام است زیرا به ما اجازه نمی دهد با قهرمان به ظاهر شکننده اش همدردی کنیم.
به عنوان یک معتاد به مواد مخدر مبتلا به بیماری لاعلاج، ماریا کالاس با بازی جولی، همیشه باشکوه، باوقار، متین و با اعتماد به نفس به نظر می رسد. ماریا کالاس در این فیلم بیشتر یک نماد است تا یک انسان. لارین و تیمش از نمایش ماریا به عنوان یک فرد معمولی خودداری کرده اند.
در طول فیلم، مردم بین ماریا به عنوان یک شخص و لا کالاس به عنوان یک خواننده خارق العاده تمایز قائل می شوند. علیرغم عنوانش، این فیلم بیشتر درباره لا کالاس است تا ماریا، و بیننده هیچ آسیب‌پذیری یا بازیگوشی‌ای را که ماریا در زندگی واقعی داشت وقتی چشمک می‌زند و به دوربین می‌خندد، نمی‌بیند.
