جان مارتین، نقاش برجسته انگلیسی قرن نوزدهم، با نقاشیهای باشکوه، الهامبخش و آخرالزمانی خود تأثیری ماندگار در دنیای هنر بر جای گذاشته است.
مارتین، که در سال 1789 در نورثامبرلند به دنیا آمد، مجموعهای از آثار خیرهکننده از خود به جای گذاشت که تصاویر زنده و متحرک و روایتهای عمیقی را ارائه میکرد.
بیشتر نقاشیهای جان مارتین نمایشی باشکوه از صحنههای آخرالزمانی کتاب مقدس و تصاویری از عذابها و بلایای بزرگ است. تصاویری که هم از نظر تکنیک نقاشی و هم از نظر قدرت روایی مهارت او را به رخ می کشد.
روز بزرگ خشم خدا؛ یکی از معروف ترین نقاشی های جان مارتین
با افزایش شهرت مارتین در میان هموطنانش، جاه طلبی های او نیز افزایش یافت. او شروع به کشیدن نقاشی های بزرگ کرد که صحنه هایی از آخرالزمان کتاب مقدس و آشفتگی کیهانی را به تصویر می کشد که مرزهای تخیل را به چالش می کشد.
یکی از شاهکارهای او «روز بزرگ خشم خدا» نام دارد. این نقاشی گواهی بر این جاه طلبی است. این بوم عظیم با ابعاد 196 در 303 سانتی متر، صحنه ای آشفته از انتقام الهی را به تصویر می کشد که زمین را در آتش و گوگرد فرو می برد. در پیشزمینه این نقاشی، چهرههای وحشتزده را میبینیم که از ناامیدی میپیچند، در حالی که در دوردست، شهرها ویران میشوند و کوهها در آتش خشم فرو میریزند. میزان تخریب به تصویر کشیده شده در این نقاشی حیرت انگیز است. در اینجا مارتین بینندگان را با خود به لحظات ویرانگر آخرالزمان می برد. او با توجه دقیق به جزئیات و استفاده از نور و سایه، حس عظمت حماسی را ایجاد میکند که هم حیرتانگیز و هم هیبتانگیز است.
پایتخت جهنم
در حالی که “روز بزرگ خشم خدا” یکی از مشهورترین آثار مارتین است، تنها بخشی از مجموعه پرکار و شگفت انگیز نقاشی های مارتین است. او در طول زندگی حرفهایاش، نقاشیهای متنوعی تولید کرد که هر کدام از دیگری جاهطلبانهتر و باشکوهتر بودند.
نابودی سدوم و عمورا
تعداد زیادی از نقاشیهای او صحنههای نزول عذاب الهی بر ملل مختلف را به تصویر میکشد. از صحنه غرق شدن لشکر فرعون تا صحنه باران آتش بر شهرهای سدوم و عموره (شهرهای قوم لوط). نقاشی های دیگر او نیز صحنه هایی از قلمروهای ماورایی مانند بهشت و جهنم را نشان می داد. تابلوی «هیاهو» یا «پایتخت جهنم» نمونه ای تاثیرگذار از این دسته از آثار است که با ترکیب رنگ های قرمز و مشکی صحنه ای واقعاً جهنمی را پیش چشم مخاطب قرار می دهد.
نابودی لشکر فرعون
علاقه جان مارتین به نقاشی آخرالزمانی صرفا هنری نبود، بلکه عمیقاً در جهان بینی و دیدگاه فلسفی او ریشه داشت. او خود را یک اخلاق گرا می دید که از قلم موی خود برای هشدار درباره عواقب غرور و فساد اخلاقی بشریت استفاده می کرد.
نابودی پمپئی
مارتین در بوم های عظیم خود چیزی بیش از نمایش تخریب را ارائه کرد. او در واقع می خواست داستانی از عدل و انتقام الهی را به تصویر بکشد. مارتین از طریق نقاشی های خود بینندگان را به تفکر در موضوعات جاودانه مانند گناه، قضاوت و رستگاری دعوت می کند. نقاشی های آخرالزمانی او نه تنها به عنوان هشدار، بلکه یادآور قدرت پایدار ایمان و مقاومت روح انسانی در برابر سختی ها است.
ویرانی شهر صور
هفتمین مرگ مصر