ابوالفضل فاتح: در حالی که 22 روز دیگر میهن تجارتات آمریکا برگزار می شود، این رقابت وارد مرحله نهایی خود شده است، فاصله این دو نامزد نسبت به یک ماه قبل تغییر محسوسی داشته و به نقطه تعیین کننده خود رسیده است. وضعیت فعلی مسابقات مانند یک مسابقه استقامتی دو میدانی است که در دور آخر، طرفین دقیقا شانه به شانه یکدیگر هستند. اونی که عقب بود با گرفتن حریف امید پیدا کرد و اونی که جلو بود با دیدن حریف در کنار هم ترسید و سعی می کرد فرصت رو پیش رو حفظ کنه.
اگرچه هریس در سطح ملی همچنان دو و نیم درصد از ترامپ جلوتر است، اما بر اساس آخرین نظرسنجی ها (یکشنبه، 13 اکتبر)، هریس در برخی ایالت ها پیشتاز است و ترامپ در برخی دیگر پیشتاز است. اما تقریباً لیدها در همه ایالت های نوسانی به فاصله مطمئنی نرسیده و در حاشیه خطای یک یا دو درصد مثبت و منفی قرار دارند که به طور کلی می توان نتیجه گرفت که هر دو نامزد در شرایط مساوی برای پیروزی برای اولین بار قرار دارند. ترامپ زمینه را فراهم کرده است و کمپین هریس آخرین تلاش خود را برای فاصله گرفتن از ترامپ در نظر دارد.
نقطه امید هریس:
کامالا هریس در شرایط کنونی برای تضمین پیروزی در 5 نوامبر روی سه رویداد حساب باز کرده است. اولین امید او ایفای حداکثری نقش “اوباما” در مبارزات میهن تجارتاتی به ویژه تشویق دانشگاهیان به طور کلی و در سطح عمومی به ویژه است. افراد رنگین پوست اگرچه اکثریت بسیار بالایی از سیاه پوستان معمولاً به نامزد دموکرات رأی می دهند، اما آخرین نظرسنجی ها نشان می دهد که تمایل مردان سیاه پوست به «هریس» حدود 20 درصد کاهش یافته است و تمایل مردان سیاه پوست به ویژه سیاه پوستان جوان به «ترامپ» کاهش یافته است. نسبت به میهن تجارتات قبلی افزایش یافته است. پیدا شده است به خوبی درک شده است که در میهن تجارتات میلی متری کنونی، این تغییر در پایگاه رأی دهندگان دموکرات و سقوط رأی آنها به نفع «ترامپ» می تواند مؤثر باشد. جالب اینجاست که سخنرانی دو روز پیش اوباما در پنسیلوانیا و دعوت اجباری او از سیاهپوستان برای رای دادن به هریس بازتاب چندان خوبی نداشت و به گفته رسانه ها نمی توانست قانع کننده باشد و باید دید دیگر اقدامات اوباما چه خواهد بود. در روزهای آینده تشویق رنگین پوستان چقدر می تواند موثر باشد؟ اوباما در انتقاد صریح خود از ترامپ تاکید کرد که ما نمی توانیم چهار سال دیگر با “فریب”، “وقاحت” و “دروغ” زندگی کنیم.
یکی دیگر از امیدهای «هریس» تغییر فضای جنگ در خاورمیانه و تحقق سریع آتش بس است. بدون شک فضای آتش بس و دوری از بحران و جنگ می تواند برای هریس مفید باشد. استراتژی دیگر این است که هریس با اتخاذ مواضع مستقل و فاصله گرفتن از سیاست های بایدن، مسلمانان و منتقدان مواضع آمریکا را متقاعد کند که رای دادن به او منجر به تشکیل دولتی می شود که جنگ خاورمیانه و فلسطین را متوقف می کند. تغییر کرده است و ترمزی برای اسرائیل خواهد بود.
سومین امید «هریس» این است که رای منفی او کمتر از رای منفی «ترامپ» باشد که البته این نکته حائز اهمیت به ویژه در میان مرددها و بلاتکلیف ها است. در شرایط فعلی رای منفی «هریس» 47 درصد است، اما رأی منفی «ترامپ» حدود 52 و نیم درصد است. در رقابتی نفس گیر و تنگاتنگ، تعداد آرای منفی زیاد از نظر ماردین به معنای مطلوبیت کمتر است.
یکی از اقبال منفی هریس عملکرد بد بایدن در بحران خاورمیانه است. در شرایط کنونی همه مولفه ها مخالف فرونشست بحران هستند و هر لحظه آتشی شروع می شود. «بایدن» به ویژه در هفته های اخیر به دلیل الف: عدم عزم سیاسی، یا ب: حفظ موضع خود در برابر صهیونیست ها پس از ریاست جمهوری، یا ج: نارضایتی از اجبار به خروج از برجام، نقش چندان مثبتی ایفا نکرده است. میهن تجارتات عملکرد او در بحران خاورمیانه به جای «هریس» به نفع «ترامپ» تمام شده است. به عبارت دیگر، عملکرد «بایدن» و تیم دموکرات‌اش در بحران غزه آنقدر ضعیف و بد بوده است که کمتر کسی باور می‌کند که اگر جمهوری‌خواهان در قدرت بودند، فجایعی که در غزه رخ داد، بدتر از آن چیزی بود که دنیا دارد. تاکنون شاهد بوده است. بدتر می شد. بیش از 42 هزار کشته و 100 هزار زخمی در غزه، جنگ لبنان، مرزهای در آستانه انفجار و وضعیت بحرانی درگیری با ایران، کارنامه حزب دموکرات در حمایت از اسرائیل و ناتوانی آن در مدیریت یا سرکوب را سیاه کرده است. بحران در این شرایط، متقاعد کردن افراد بلاتکلیف برای رای دادن مجدد به نماینده حزب دموکرات (هریس) دشوار شده است.
ایران با توجه به نفوذی که در یک طرف بحران خاورمیانه دارد، می‌تواند در روند آتش‌بس تأثیرگذار باشد و تلاش‌های زیادی برای دستیابی به این مهم از سوی برخی دیگر از بازیگران منطقه مانند مصر و قطر مشهود است. اما «نتانیاهو» قابل اعتماد نیست و هر بار که زمزمه آتش‌بس به گوش می‌رسد، آتش جدیدی به پا می‌کند و اگر بتواند، می‌خواهد ایران را درگیر کند و حتی عملیات تهاجمی و تروریستی را به سوریه گسترش دهد. آمریکا نیز اعتبار خود را به عنوان یک میانجی قابل اعتماد از دست داده است و اگر طرفدار پایان دادن به بحران است، آن را در پیروزی سریع اسرائیل جستجو می کند. آنچه در حمایت آمریکا از ترور سید حسن نصرالله و حمله به ضاحیه و حمله زمینی به لبنان مشهود بود و البته با تجدید ساختار سریع سازمانی و مقاومت شدید حزب الله در برابر نیروی زمینی اسرائیل تا حدود زیادی رنگ باخت. در زمان باقیمانده به دلیل الف: شخصیت بحرانی زندگی «نتانیاهو»، ب: عدم وجود دیپلماسی مستقیم ایران و آمریکا در موضوع فلسطین و ج: همچنین زمان بسیار کوتاه تا میهن تجارتات آمریکا و د. : شرایط جبهه لبنان و غزه و حمایت آمریکا از پاسخ اسرائیل به حمله موشکی ایران، احتمال تغییر مهم در نوع روابط با ایران یا گروه‌های مقاومت یا سایر کشورهای منطقه که می‌تواند تا حدودی تضمین کننده این امید باشد. حل بحران یا صلح بلندمدت، دور از ذهن به نظر می رسد، هرچند غیرممکن نیست.
امید ترامپ
در این سه هفته پایانی رقابت ها، اگر موارد غیرقابل پیش بینی را کنار بگذاریم، به جز مورد سیاه پوستان، تقریباً هیچ مولفه داخلی وجود ندارد که بتواند بر نتیجه میهن تجارتات آمریکا تأثیر بگذارد. (نه بحثی است و نه رسوایی خاصی بیش از آنچه تاکنون مطرح شده است و نه سیاست جدیدی که باعث تحول در نگاه مردم شود) و مهم ترین عامل تأثیرگذار سیاست خارجی به ویژه بحران سریع و پرخطر است. در خاورمیانه که می تواند بر اقتصاد و افکار عمومی آمریکا تأثیرگذار باشد. همانطور که گفته شد، در حال حاضر روند مدیریت این بحران توسط دولت “بایدن” به گونه ای است که خواسته یا ناخواسته آنچه مورد نظر “نتانیاهو” و “ترامپ” از حفظ شرایط جنگی است، محقق شده است. وجود «نتانیاهو» و «ترامپ» از یک سو به یکدیگر و از سوی دیگر به بحران و جنگ گره خورده است. وقتی بحران به حداکثر می رسد یا فرسایشی شده است، این ذهنیت شکل می گیرد که باید فردی باشد که بتواند بحران را قاطعانه حل کند و توانایی برش و دوخت را داشته باشد، به خصوص که بحران روسیه و اوکراین خودش را نشان می دهد. و وضعیت ابرقدرتی مانند چین نیز مساعد نیست. «بایدن» نشان داده است که در جمع بندی و نهایی کردن بحران ها خوب نیست. «هریس» هم دست کمی از او ندارد و با وجود داشتن برخی نقاط قوت شخصیتی نسبت به «ترامپ»، قاطعیت و گشاده رویی در سیاست خارجی ندارد. تا زمانی که در میهن تجارتات خطر جایگاه خود را احساس نکند، به سرعت تغییری در استقلال عمل، قاطعیت و اصلاح مواضع خود نشان می دهد و این باور را در جامعه آمریکا (که هرگز به هیچ زنی برای ریاست جمهوری رای نداده است) ایجاد می کند. ، که می تواند راه حلی برای بحران ها باشد.
با توجه به آنچه گفته شد روند سه هفته اخیر بیشتر به نفع «ترامپ» ارزیابی می شود. از یک سو بحران در منطقه افزایش یافته و از سوی دیگر نشان داده که معامله گر و نتیجه گرا است و مدعی است که اگر آنجا بود یا این بحران ها وجود نداشت یا وجود داشت. به سرعت تمام شده اند تفاوت او با هریس در این است که آشکارا، بی پروا و یک جانبه در کنار اسرائیل و نتانیاهو ایستاده و رسما از سیاست های مخرب و ضدبشری صهیونیست ها دفاع می کند و از استراتژی آمریکایی «راست ها» فراتر رفته است. برای دفاع از اسرائیل». او حتی از “حق پیروزی اسرائیل” صحبت می کند. یعنی از نظر او اسرائیل مجاز است برای پیروزی دست به هر اقدام و خشونتی بزند و سرزمین فلسطین را می توان در اختیار اسرائیل قرار داد همانطور که «ترامپ» پس از دیدار با «نتانیاهو» گفت این پیروزی و سلطه. باید سریع باشد همانطور که می دانیم، از جمله راهبردهای پیروزی سریع این گروه، همان رویکرد جنگی بود که در هیروشیما شاهد آن بودیم، یا انفجار پیجرها، یا بمباران بیمارستان ها، مدارس و کمپ های آوارگان.
در شرایط کنونی بسیاری از دانشگاهیان، مسلمان و بلاتکلیف یا در میهن تجارتات شرکت نخواهند کرد و یا به نامزدهای مستقل حامی فلسطین رای خواهند داد. اما این رویکرد تهاجمی «ترامپ» می‌تواند مسلمانان و حامیان فلسطین را بسیار نگران کند و شاید خطر فزاینده‌ای که جنبش راست جهانی و «ترامپ» و جمهوری‌خواهان افراطی احساس می‌کنند، آنها را متقاعد کند، نظرشان را تغییر دهد و با مشارکت در میهن تجارتات و رای دادن به رقیب ترامپ. در این صورت، در دور دوم میهن تجارتات آمریکا با چند هزار رای بیشتر در چندین ایالت نوسان، وضعیت به نفع «هریس» تغییر می کند، به خصوص اگر میزان مشارکت کمی افزایش یابد.
لازم به ذکر است که به طور کلی میزان مشارکت در میهن تجارتات آمریکا چندان بالا نیست و به طور کلی در محدوده 50 تا 60 درصد افراد واجد شرایط بوده است. در آمریکا، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، در مشارکت کمتر، محافظه‌کاران شانس بیشتری دارند و در میهن تجارتاتی که مشارکت بیشتر دارند، شانس ائتلاف دموکرات‌ها، لیبرال‌ها و چپ‌ها بیشتر می‌شود. باید دید در سه هفته آینده، دانشگاهیان، مسلمانان، بلاتکلیف ها و دیگر جنبش های مترقی، به ویژه رنگین پوستان، تصمیم خواهند گرفت که سهم بیشتری داشته باشند، نه برای پیروزی «هریس» که از آن خوشحال نیستند. ، اما برای شکست “ترامپ”. یا با شرکت نکردن صحنه را به «ترامپ» می سپارند؟
