یورونیوز: ایران در اولین حمله موشکی خود به اسرائیل بیش از 300 پهپاد و انواع موشک های بالستیک و کروز را در حمله ای بسیار بزرگتر از آنچه ارتش آمریکا پیش بینی کرده بود، به خاک این رژیم شلیک کرد.
به همین دلیل، هنگامی که سرگرد بنیامین کافی، خلبان جنگنده F-15 آمریکایی، در شب 13 آوریل (25 آوریل 1403) با هواپیمای خود برای انجام عملیات به پرواز درآمد، انتظار نداشت که موشک های آنها در این مسیر تمام شود. مقابله با حمله موشکی ایران به اسرائیل
به بنجامین کافی و همکارش، کاپیتان لیسی هستر، افسر سیستم های تسلیحاتی، دستور داده شد که از هر سلاحی که در اختیار دارند برای کمک به اسرائیل برای شکست حمله استفاده کنند. به همین دلیل پس از تمام شدن موشک هایی که با هواپیما حمل می شد و به منطقه عملیاتی منتقل می شد، با کمک یکدیگر نقشه خنثی سازی باقی مانده موشک های ایرانی را طراحی کردند.
هستر و کافی در اولین مصاحبه خود از آن شب با سی ان ان توضیح دادند که چگونه زمانی تا آنجا که می توانستند (بسیار کمتر از حداقل ارتفاع پرواز ایمن برای هواپیمایشان) به یک موشک ایرانی نزدیک شدند. برای از بین بردن آن از تفنگ استفاده کنید. یک مانور بسیار خطرناک در تاریکی مطلق، در برابر هدفی که به سختی قابل مشاهده بود.
بنجامین کافی به CNN گفت:[نزدیک شدن به این موشک برای نابودی آن به این معنا بود] تا همین شتاب را بگیرم و هر لحظه به زمین نزدیک تر شوم. خطر انجام این کار آنقدر زیاد بود که دیگر تکرار نشد».
سرانجام نیروهای آمریکایی در هوا و دریا از جمله هستر و کافی در آن شب توانستند 70 پهپاد و سه فروند موشک بالستیک را رهگیری و منهدم کنند و این حمله تا حد زیادی خنثی شد.
اثربخشی همزمان پدافند هوایی پایگاه های آمریکایی
در آن شب همراه با خلبانان جنگنده F-15 آمریکا، افسران بخش تسلیحات و سایر نیروها در میدان حضور داشتند و در این عملیات شرکت داشتند.
همه آنها در مصاحبه ای با سی ان ان گفتند که هنگام مبارزه با رگبار موشکی ایران که اولین آزمایش واقعی نیروی هوایی آمریکا در برابر یک حمله طولانی مدت و در مقیاس بزرگ بود، احساس غرق شدن کردند. جنگنده های آمریکایی آن شب ساعت ها در هوا بودند.
آنها توضیح دادند که در آن شب، وضعیت در یک پایگاه نظامی ایالات متحده در خاورمیانه آشفته بود، زیرا در حالی که پدافند هوایی پایگاه موشک‌ها و پهپادهای ایرانی را بالای سرشان سرنگون می‌کرد، نیروها به پناهگاه‌ها منتقل می‌شدند.
پرسنل نیروی هوایی آمریکا حمله ایران به اسرائیل را در تلافی حمله اسرائیل به ساختمان کنسولگری این کشور در سوریه پیش بینی کردند. با این حال، کاپیتان لیسی هستر به سی‌ان‌ان گفت: «وقتی در آن شب آماده پرواز می‌شدیم، هنوز نمی‌دانستیم که حمله قرار است چگونه اتفاق بیفتد و با چه تعداد موشک و پهپاد روبرو می‌شویم».
سرهنگ دوم تیموتی کیسی، یکی دیگر از خلبانان جنگنده اف-15 آمریکا نیز گفت: خلبانان قبل از این حمله زمان زیادی برای آموزش نداشتند و از آنجایی که استفاده از این پهپادهای تهاجمی کم هزینه و کم خطر بود. دشمن، تعداد زیادی از آنها را مورد شلیک قرار دادند و ما مجبور شدیم آنها را برای محافظت از غیرنظامیان و همچنین محافظت از متحدان خود خنثی کنیم، بنابراین، در حالی که هنوز آموزش گسترده ای را شروع نکرده بودیم، با تعداد زیادی موشک مواجه بودیم.
نسل جدیدی از جنگ ها
این حمله نشان داد که ارتش ایالات متحده باید برای نسل جدیدی از جنگ آماده شود که در آن جت های جنگنده چند میلیون دلاری باید در برابر پهپادهای تهاجمی ارزان قیمتی قرار گیرند که به راحتی می توانند از رادارهای بسیار پیچیده فرار کنند.
چالش دیگر خلبانان در آن شب این بود که جت های جنگنده ایالات متحده تنها می توانستند هشت موشک هوا به هوا را در یک زمان حمل کنند.
سرهنگ دوم کورتیس کالور، خلبان شرکت کننده در عملیات آن شب، گفت: “ماموریت این بود که پهپادها را با هر سلاحی که برای محافظت از متحد خود در دسترس داریم سرنگون کنیم.” اما خیلی زود، حدود 20 دقیقه بعد از شروع عملیات، موشک‌هایمان تمام شد».
فرود زیر آتش انفجارها
پس از اتمام ذخایر موشکی هواپیما، خلبانان مجبور به انجام یک کار دلهره آور دیگر شدند و در یک پایگاه نظامی آمریکا در آن منطقه فرود آمدند. زیرا همزمان موشک ها و پهپادهای ایرانی توسط سامانه های پدافند هوایی پاتریوت همان پایگاه رهگیری و منهدم شد و لاشه و قطعات این موشک های منهدم شده روی باند فرود آمد.
برخی از جت های جنگنده، از جمله Coffey’s و Hester’s، مجبور به فرود آمدن با “جمع موشک” شدند. وضعیت اضطراری که در آن موشک فرمان شلیک را دریافت می کند اما مشکلی پیش می آید و پرتاب نمی شود.
بنجامین کافی می‌گوید: ما این موشک را با خود حمل می‌کردیم و نمی‌دانستیم که آیا در نهایت روی بال هواپیمای ما منفجر می‌شود یا خیر.
خلبان تیموتی کاسی نیز می‌گوید: موشک‌ها و پهپادهایی که بر فراز پایگاه پرواز می‌کردند توسط سامانه پدافند هوایی در آنجا رهگیری و منهدم شدند، بنابراین زنگ قرمز به صدا درآمد، در چنین زمانی است که واقعاً شاهد انضباط و شجاعت نظامی هستید. زیر آتش.”
هنگامی که خلبانان تلاش می کردند در پایگاه فرود بیایند، دیدند موشک ها در هوا منفجر می شوند و این زمانی بود که با سرگرد کلایتون ویکس، خلبان F-15 که عملیات جت ها را روی زمین مدیریت می کرد، تماس گرفتند.
کلایتون ویکس به سی ان ان گفت: تنها چیزی که می توانستیم به این خلبانان بگوییم این بود که تا زمانی که می توانید و تا زمانی که سوخت دارید در هوا بمانید. مسیر خود را به فرودگاه دیگری تغییر ندهید زیرا ما نمی دانستیم در فرودگاه ها چه خبر است. بنابراین اگر چیزی بالای سر ما منفجر شود، به احتمال زیاد چیزی در بالای فرودگاه های دیگر نیز منفجر شده است.
به سربازان روی زمین توصیه شد که به پناهگاه‌ها بروند، اما بسیاری از آنها این کار را نکردند و بر روی تسلیح مجدد جت‌ها و بازگرداندن آنها به هوا برای ادامه جنگ تمرکز کردند.
سرهنگ دوم کورتیس کالور گفت: “یکی از نیروها را دیدم که در کنار یک کامیون سوخت ایستاده بود؛ همان کامیونی که چندین تن سوخت در آن بود و سوخت را به جت پمپاژ می کرد؛ در حالی که موشک ها هنوز بر فراز پایگاه منفجر می شدند. “شجاعت آن نیروی هوایی، آن آمریکایی، برای ایستادن و انجام این کار برای یک متحد، باورنکردنی است.”
نشان شجاعت
بسیاری از خلبانان F-15 و خدمه هوایی و زمینی که در عملیات آن شب شرکت کردند، این هفته جوایز شجاعت دریافت کردند. استر و کافی به دلیل شجاعت در نبرد، نشان ستاره نقره ای، سومین نشان عالی ارتش را دریافت کردند.
ویکز ستاره برنزی را دریافت کرد که اقدامات قهرمانانه در نبرد زمینی را به رسمیت می شناسد، و کیسی و کالور نشان Distinguished Flying Cross and Valor را دریافت کردند که بالاترین جایزه ارتش برای دستاوردهای هوایی خارق العاده است.
کورتیس کالور می گوید عملیات شبانه نشان داد که چقدر اوضاع برای خلبانان جت جنگنده تغییر کرده است. وی با اشاره به خلبان معروفی که در جنگ ویتنام 17 هواپیمای دشمن را ساقط کرد، گفت: رابین اولدز در ویتنام یک فروند میگ 15 را بر فراز رودخانه سرخ سرنگون کرد که واقعاً جنگ تن به تن بود و یک نفر. تلاش برای کشتن دیگر بود اما اکنون وضعیت متفاوت است. [در شب حملۀ ایران به اسرائیل] اگرچه آن پهپادها سعی در کشتن ما در جت های ما نداشتند، اما به طور بالقوه باعث تلفات سنگین غیرنظامیان می شدند. ما در آن شب تلاش می‌کردیم جان بی‌گناهان را از آن تهدید هوایی نجات دهیم و این ماهیت جدید نبرد است.»
