زووی بارل در روزنامه هاآرتص نوشت: ترکیه با داشتن منافع راهبردی در تبدیل سوریه به قلعه ضد کردی به دنبال گرفتن جای روسیه و ایران از جمله کنترل حریم هوایی سوریه است.
به گزارش سرویس بین الملل میهن تجارت، در ادامه این مقاله آمده است: یک روز پس از اشغال «کوه هرمون در سوریه» و مناطق اطراف قنیطره توسط اسرائیل، دولت جدید سوریه به رهبری ابومحمد الجولانی به سرعت دو نامه به شورای امنیت و دبیرکل سازمان ملل ارسال کرد. کشورهایی که خواستار خروج نیروهای اسرائیلی از خاک شدند. سوریه و توقف حملات این کشور.
در نامه اول شورشیان به شورای امنیت آمده است: «جمهوری عربی سوریه وارد فصل جدیدی در تاریخ خود می شود و مردم آن آرزوی ساختن دولتی مبتنی بر آزادی، برابری، حاکمیت قانون و تحقق امیدهای خود را دارند. برای ثبات و صلح.” البته در این لحظه ارتش رژیم صهیونیستی به مناطق دیگری از خاک سوریه در جبل الشیخ و استان قنیطره حمله کرده است.
بنیامین نتانیاهو نخست وزیر یکشنبه گذشته در جریان بازدید از بلندی های جولان هیچ تردیدی نگذاشت و اعلام کرد: «توافق 1974 که جدایی نیروها را بین اسرائیل و سوریه از طریق یک منطقه حائل ایجاد کرد، از بین رفت… سربازان سوری پست های خود را ترک کردند. نتانیاهو روز پنجشنبه به جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی آمریکا گفت: ما اجازه نخواهیم داد هیچ نیروی متخاصمی در امتداد مرز ما مستقر شود. منطقه حائل سوریه «تا زمانی که نیرویی قادر به اجرای توافقنامه جدایی بین دو کشور ایجاد شود».
این دومین توافق منطقه‌ای بین‌المللی است که اسرائیل پس از تصرف کریدور فیلادلفیا و استقرار نیروها در غزه – اقداماتی که مصر ادعا می‌کند هم توافقنامه کمپ دیوید و هم توافقنامه ترانزیتی 2005 را نقض می‌کند، نقض کرده است. اما وضعیت این دو اقدام متفاوت است. اسرائیل همچنان به مذاکرات خود با مصر ادامه می دهد.
در گذشته، تل آویو حتی به نیروهای مصری اجازه داده بود تا با تقویت حضور نظامی خود در سینا، از جمله استفاده از نیروی هوایی، برای مبارزه با سازمان های اسلام گرا در شبه جزیره، فراتر از محدوده کمپ دیوید بروند. در مقابل، اسرائیل هیچ گفتگویی با سوریه ندارد و قصد عقب نشینی از مناطق تازه تصرف شده خود را در آینده نزدیک ندارد.
بیانیه دیروز جولانی مبنی بر اینکه “سوریه در حالت تضعیف شده خود قصد ورود به درگیری نظامی را ندارد… و ما علاقه ای به درگیری با اسرائیل نداریم” بعید به نظر می رسد که به اسرائیل اطمینان دهد یا موضع خود را در قبال سرزمین های اشغالی تغییر دهد.
شتاب به سمت عادی سازی
برخلاف آزادی عمل تقریباً نامحدود اسرائیل در غزه – با حمایت مشروعیت بین‌المللی و عربی برای اقدام قاطعانه علیه حماس، هرچند نه علیه غیرنظامیان – موضع اسرائیل در مورد سوریه به طور قابل توجهی متفاوت است. اگرچه الجولانی و دولت او به صورت دموکراتیک میهن تجارت نشدند و از طریق نیروی نظامی به قدرت رسیدند، با نگرانی در مورد جنگ داخلی احتمالی، او در حال حاضر از اعتبار قابل توجه عربی و بین المللی برخوردار است. او به تقویت این حمایت از طریق بیانیه‌های دیپلماتیک راهبردی که به سیاست‌های مورد نظر او اشاره می‌کند، ادامه می‌دهد و این تلاش‌ها در حال حاضر نتایج نشان می‌دهند.
علاوه بر دریافت پیام های تبریک از کشورهای بزرگ عربی مانند مصر، عربستان سعودی و امارات، اقدامات مشخصی نیز انجام شده است. ترکیه روز شنبه سفارت خود را در دمشق بازگشایی کرد و انتظار می‌رود که قطر نیز روز یکشنبه از این اقدام پیروی کند. به نظر می رسد کشورهای اروپایی نیز پس از یک وقفه 13 ساله، آماده عادی سازی روابط با سوریه هستند، به ویژه اینکه برخی از آنها از قبل به فکر برقراری مجدد روابط با رژیم اسد بودند.
افزایش حمایت های بین المللی از دولت جدید سوریه ممکن است به زودی به فشار بر اسرائیل برای عقب نشینی از سرزمین های تازه اشغال شده تبدیل شود. برخلاف حماس که با اجماع گسترده بین‌المللی علیه نقش خود در حکومت آینده غزه مواجه است، تحریر الشام سوریه – علی‌رغم اینکه هنوز به عنوان یک سازمان تروریستی شناخته می‌شود و 10 میلیون دلار جایزه برای رهبر خود دارد – به طور فزاینده‌ای به عنوان یک سازمان مشروع تلقی می‌شود. اقتدار
ترکیه که مهمترین اهرم فشار فشاز را در اختیار دارد، خود را در جایگاه رهبری تلاش ها برای عادی سازی روابط بین المللی رژیم جدید سوریه قرار خواهد داد. دلیل این امر چندین عامل است، از جمله حمایت طولانی مدت ترکیه از شبه نظامیان تحریر الشام، کنترل ارتش ملی سوریه (که قبلاً ارتش آزاد سوریه نامیده می شد) و کنترل آن بر گذرگاه های مرزی مهم که به عنوان اقتصاد سوریه عمل می کنند. شریان .
اکنون ترکیه قصد دارد نقشی را که پیش از این ایران و روسیه به عنوان حامی اصلی سوریه ایفا می کردند، ایفا کند. این نقش فراتر از روابط «خوب همسایگی» میان کشورهای همسایه است. ترکیه دارای منافع استراتژیک اساسی در سوریه است و آن تبدیل این کشور به پایگاهی در برابر نیروهای کردی است که ترکیه چندین دهه است با آنها می جنگد. اگرچه ترکیه حمله اسرائیل به خاک سوریه را محکوم کرده است، اما بخش هایی از شمال غرب سوریه را نیز به زور اشغال کرده است. هفته گذشته، شبه‌نظامیان متحد آنکارا شهر منبج در غرب فرات، یکی از پایگاه‌های کردها را به تصرف خود درآوردند. ترکیه قصد خود را برای گسترش عملیات در شرق فرات پنهان نمی کند.
انتظار می رود که مسئله کردها بر مذاکرات آتی ترکیه و سوریه سایه افکنده باشد، زیرا حل این موضوع برای توانایی گولانی برای تشکیل یک دولت واحد حیاتی خواهد بود. توافقی که می تواند از تشدید درگیری های داخلی به درگیری مسلحانه بین رژیم و اقلیت کرد، تسهیل خروج نیروهای ترکیه از سوریه و کاهش تنش میان سایر اقلیت های مذهبی و قومی در این کشور جلوگیری کند.
شرایط کردها
شورای اداری خودمختار کردستان که استان‌های کردنشین شمال سوریه را اداره می‌کند و بر نیروهای دموکراتیک سوریه نظارت می‌کند، یک نهاد نظامی متشکل از مبارزان کرد و عرب است که توسط ایالات متحده به عنوان نیرویی مؤثر علیه داعش تأسیس شده است. این شورا هفته گذشته اعلام کرد که “استان های شمالی و شرقی سوریه بخشی جدایی ناپذیر از جغرافیای سوریه هستند” و تصمیم گرفت پرچم جدید شورشیان سوریه را بر فراز تمام ساختمان های عمومی به اهتزاز درآورد. این اقدام نشان می دهد که کردها قصد دارند به جای ایجاد یک منطقه مستقل، بخشی از سوریه باقی بمانند و اقتدار دولت جدید را بپذیرند.
با این حال، کردها که کنترل بیشتر میادین نفتی سوریه و مناطق اصلی کشاورزی این کشور را در اختیار دارند، در موقعیتی قرار دارند که اقتدار دولت تازه تاسیس در دمشق را بپذیرند. سندی که روز پنجشنبه در رسانه های اجتماعی منتشر شد و به نظر می رسید پیش نویس خواسته های مذاکره شده بین نیروهای کرد و تحریر الشام تحت نظارت ایالات متحده باشد، چندین نکته کلیدی را شرح می دهد. بر این اساس کردها دیرالزور، رقه و تقه را ترک خواهند کرد و در مقابل، ساکنان کرد اجازه بازگشت به عفرین، تل ابیض و رأس العین تحت اشغال ترکیه را خواهند داشت و نیروهای ترکیه از این مناطق عقب نشینی خواهند کرد.
درخواست‌های دیگر شامل به رسمیت شناختن حکومت خودمختار کردها، کمک به بازگرداندن آوارگان کرد به شهرهای تحت اشغال ترکیه، حضور نماینده نظامی کرد در دولت تشکیل شده پس از مارس 2025 (مهلت جولان برای دولت موقت)، تعهد به عقب‌نشینی است. از تمامی نیروهای ترکیه و زبان کردی به عنوان دومین زبان رسمی شناخته شده است.
در حالی که این فهرست مطالبات مقدماتی و مشروط به مذاکرات آتی است، اما به وضوح نشان می دهد که در صورت جستجوی راه حل دیپلماتیک و نه نظامی، چالش های پیش روی دولت سوریه چقدر است. جولاتی که بین فشار ترکیه و خواسته‌های کردها گرفتار شده است، باید با دقت در این میدان مین حرکت کند و خواسته‌های ترکیه را در مقابل منافع کردها متعادل کند و در عین حال روابط خوب خود را با ترکیه بدون تجزیه دولت حفظ کند.
تحولات روابط ترکیه و سوریه می تواند به طور قابل توجهی بر عملیات اسرائیل در سوریه تأثیر بگذارد. علاوه بر رهبری تلاش‌های بین‌المللی برای خروج نیروهای اسرائیلی از منطقه حائل، ترکیه ممکن است آزادی عملیات هوایی اسرائیل در سوریه را تعیین کند. در حالی که اسرائیل قبلاً از دسترسی هماهنگ تقریباً نامحدود به فرماندهی روسیه در پایگاه هوایی حمیمیم برخوردار بود، نیروهای روسی شروع به عقب نشینی کرده اند. بیشتر هواپیماهای روسیه سوریه را ترک کرده اند و مسکو اکنون در حال مذاکره برای حفظ حضور دریایی خود در بندر طرطوس است.
با غیبت نیروهای هوایی سوریه و روسیه، ترکیه ممکن است به کنترل واقعی حریم هوایی سوریه تبدیل شود و با مشارکت دولت سوریه به آزادی عملیات اسرائیل پایان دهد. اگرچه با عقب نشینی بیشتر نیروهای ایرانی و قصد جولانی برای جلوگیری از فعالیت حزب الله در سوریه، نیاز اسرائیل به چنین آزادی هایی به میزان قابل توجهی کاهش می یابد، اما اسرائیل بیشتر نگران توانایی دولت جدید سوریه برای جلوگیری از انتقال تسلیحات از سوریه است. سوریه به لبنان بدبین است در نتیجه، اسرائیل احتمالاً باید با ترکیه به توافقاتی دست یابد – معاملاتی که ممکن است هزینه های سیاسی در سایر مناطق از جمله غزه داشته باشد.
