جیمی کارتر کیست؟ | سایت میهن تجارت

بی بی سی: جیمی کارتر در تنها دوره ریاست جمهوری خود با یک سری بحران های اقتصادی و دیپلماتیک مواجه بود.

یکی از نشانه های شکست ریاست جمهوری او این بود که مردی که با محبوبیت بالایی به واشنگتن رفت، در رقابت با رونالد ریگان برای تمدید دوره ریاست جمهوری چهار سال بعد، تنها در شش ایالت پیروز شد.

اما کارتر اعتبار خود را در سال های پس از ترک کاخ سفید بسیار افزایش داد. او حامی جدی صلح، حقوق بشر و مسائل زیست محیطی شد.

جیمز ارل کارتر جونیور در 1 اکتبر 1924 در شهر کوچک پلینز در ایالت جورجیا به دنیا آمد. او از میان چهار فرزند خانواده آنها بزرگتر بود.

پدر جدایی طلب او کشاورز و تاجر بود و مادرش لیلین که پرستار بود در سن 68 سالگی به سپاه صلح پیوست و دو سال در هند خدمت کرد.

او که در یک شهر کوچک بزرگ شد، در دبیرستان یک ستاره بسکتبال بود. اینها، همراه با اعتقاد قوی او به مسیحیت و فرزند کشاورز بودن، نقشی حیاتی در موفقیت سیاسی آینده او داشتند.

کارتر از کالج نیروی دریایی آناپولیس فارغ التحصیل شد و 7 سال در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کرد و افسر زیردریایی شد. او فکر می کرد که آینده جنگ دریایی متعلق به زیردریایی های اتمی است و معتقد بود که فرصت های پیشرفت در این زمینه بیشتر از کشتی های معمولی خواهد بود.

اما پس از مرگ پدرش در سال 1953، کار خود را رها کرد و به زادگاهش بازگشت تا مزرعه خانوادگی آنها را اداره کند که وضعیت خوبی نداشت. او توانست تجارت خانوادگی را زیر و رو کند و ثروتمند شود.

او کار خود را در سیاست آغاز کرد و در چندین هیئت مدیره مدارس و متولیان کتابخانه خدمت کرد و بعداً برای دو دوره به عضویت سنای ایالت جورجیا میهن تجارت شد. کارتر در سال 1966 برای فرمانداری ایالت خود نامزد شد، اما نتوانست نامزدی حزب دموکرات را به دست آورد و لستر مادوکس که از حامیان سرسخت جدایی سفیدها و سیاه پوستان بود، در نهایت به عنوان فرماندار میهن تجارت شد.

اما عملکرد کارتر در مبارزات میهن تجارتاتی جایگاه او را در میان رای دهندگان جورجیا بالا برد و او بر آن تکیه کرد و با برنامه ریزی دقیق میهن تجارتاتی سرانجام توانست در سال 1970 فرماندار گرجستان شود.

کارتر در طول چهار سال فرمانداری خود، مدافع جدی حقوق شهروندی بود. وی تاکید کرد که دوران جدایی بین سفیدپوستان و سیاه پوستان به پایان رسیده است و نقش مهمی در رسیدن آمریکایی های آفریقایی تبار به مناصب دولتی ایفا کرد.

اما وقتی نوبت به قانون سقط جنین رسید، او در ایجاد تعادل بین باورهای مذهبی سفت و سخت خود با غرایز ذاتی لیبرال خود مشکل داشت. کارتر از حق زنان برای سقط جنین قانونی حمایت کرد، اما با افزایش بودجه برای تسهیل آنها مخالف بود. او مبارزات میهن تجارتاتی خود را برای ریاست جمهوری در سال 1974 آغاز کرد، در حالی که کشور هنوز با پیامدهای رسوایی واترگیت و استعفای رئیس جمهور قبلی، ریچارد نیکسون، دست و پنجه نرم می کرد.

جیمی کارتر زمانی که در آکادمی نیروی دریایی بود با روزالین اسمیت ازدواج کرد. آنها ۷۵مین سالگرد ازدواج خود را در سال ۲۰۲۱ جشن گرفتند

می لغزد

کارتر بر بی اعتمادی عمومی رأی دهندگان به سیاستمداران واشنگتن سرمایه گذاری کرد و خود را فردی خارج از سیستم و دور از ارتباط با بی اخلاقی مردم در کنگره (کنگره) معرفی کرد.

او متعهد شد که هرگز دروغ نگوید یا عمداً رأی دهندگان را گمراه نکند. این واقعیت که او به عنوان یک ضعیف وارد رقابت شد، توجه رسانه ها را به خود جلب کرد و این واقعیت که او سابقه قبلی نداشت، نظرات مثبتی را به همراه داشت و توجه رای دهندگان را به خود جلب کرد.

در آغاز سال 1976، نظرسنجی ها نشان می داد که تنها 4 درصد از دموکرات ها از او حمایت می کردند. اما تنها 9 ماه بعد، او جرالد فورد، رئیس جمهور وقت را شکست داد و اولین فردی بود که از سال 1848 از یک ایالت جنوبی به ریاست جمهوری رسید. در آن زمان، زاخاری تیلور از لوئیزیانا برنده ریاست جمهوری شد.

کارتر شخصیت پیچیده ای داشت و رئیس جمهور غیر متعارفی بود. شناختن او کار آسانی نبود، اگرچه در جمع همیشه خوش برخورد و ملایم بود و لبخند بر لب داشت.

کمپین ریاست جمهوری جیمی کارتر یک مشت بادام زمینی در دست داشت تا ریشه های ساده و غیرسیاسی اش را برجسته کند

او یک بار به رسانه‌های جمع‌آوری شده در واشنگتن گفت: «من به این برخوردهای رسانه‌ای به‌عنوان نوعی عامل متعادل کننده در برابر چیزهای خوب و خوشایندی که برای من به‌عنوان رئیس‌جمهور پیش خواهد آمد نگاه می‌کنم».

پایبندی او به صداقت در سیاست، او را مرتکب لغزش هایی کرد. او یک بار به مجله Playboy گفت: «من به زنان زیادی با شهوت نگاه کرده‌ام. من بارها در قلبم زنا کرده ام. خدا می داند که من این کار را می کنم و مرا خواهد بخشید.»

او دوست داشت شلوار جین و بلوز پشمی بپوشد. البته این بلوزها بعد از اینکه تصمیم گرفت برای صرفه جویی در مصرف انرژی سیستم گرمایشی کاخ سفید را خاموش کند، به کارش آمد. او همچنین پنل های خورشیدی را روی پشت بام ساختمان نصب کرد، اما بعداً در زمان دولت ریگان این پنل ها حذف شدند.

کارتر در مکالمات تلویزیونی به نام “چت های کنار آتش” شرکت می کرد و حتی در برنامه های رادیویی و تلویزیونی به نام “از رئیس جمهور کارتر بپرس” که مردم از طریق تلفن در آن شرکت می کردند ظاهر شد.

با افزایش سریع مشکلات پیش روی کارتر، از جمله تورم، بیکاری و انرژی، سبک ریاست جمهوری او به تدریج جذابیت خود را از دست داد. آمریکایی هایی که با رکود اقتصادی دست و پنجه نرم می کنند باعث کاهش مداوم محبوبیت کارتر در بین مردم شد.

تلاش‌های او برای متقاعد کردن آمریکایی‌ها برای پذیرش اقدامات ریاضتی برای مقابله با بحران انرژی در تابستان با مشکل مواجه شد و تمام کابینه‌اش اعلام کردند که آماده استعفا هستند. اما کارتر در زمینه های دیگر از جمله تلاش سخت برای برقراری صلح در خاورمیانه موفقیت هایی داشت.

امضای قرارداد صلح کمپ دیوید بین انور سادات (رئیس جمهور وقت مصر) و مناخیم بگین (نخست وزیر وقت اسرائیل) در سال 1978 یک پیروزی شخصی برای او تلقی شد.

در ژوئن 1979 برای امضای معاهده SALT II (پیمان محدودسازی تسلیحات استراتژیک II) با اتحاد جماهیر شوروی به وین رفت.

هدف از این توافق، اعمال محدودیت بر سلاح های استراتژیک بود. او در وین برای اولین بار با لئونید برژنف، رهبر وقت اتحاد جماهیر شوروی ملاقات کرد. اما موفقیت های او در خارج از کشور کوتاه مدت بود.

سقوط حکومت شاه در ایران و سپس تسخیر سفارت آمریکا و گروگان گرفتن دیپلمات های آمریکایی در تهران و سپس اشغال افغانستان توسط شوروی آزمون های سختی بود.

در آوریل 1980، ایالات متحده در تلاشی مذبوحانه برای آزادی گروگان ها، روابط دیپلماتیک خود را با ایران قطع کرد و تحریم های تجاری را علیه این کشور اعمال کرد.

شکست عملیات نظامی برای نجات گروگان ها با طوفانی از انتقادات مواجه شد و به استعفای سایروس ونس وزیر امور خارجه منجر شد. این رویدادهای باقی مانده امیدهای کارتر را برای میهن تجارت مجدد به ریاست جمهوری از بین برد.

تصمیم کارتر مبنی بر تحریم بازی های المپیک 1980 مسکو توسط ایالات متحده در اعتراض به حمله شوروی به افغانستان مورد حمایت تعدادی از کشورها قرار گرفت، اما به هر حال این بازی ها برگزار شد.

کارتر برای حمایت از حزب دموکرات در میهن تجارتات 1980 با چالش جدی سناتور ادوارد کندی مواجه شد و پس از میهن تجارت به عنوان نامزد این حزب، 41 درصد از آرا را در میهن تجارتات ریاست جمهوری به دست آورد. این تعداد آرا برای شکست رقیب جمهوری خواه خود رونالد ریگان کافی نبود و ریگان به جز 6 ایالت در همه ایالت ها پیروز شد و با اقتدار به ریاست جمهوری رسید.

کارتر در آخرین روز ریاست جمهوری خود از پایان موفقیت آمیز مذاکرات برای آزادی گروگان ها خبر داد، اما ایران آزادی گروگان ها را به بعد از تحلیف ریگان به تعویق انداخت. ریگان برای تشکر از تلاش‌های کارتر برای آزادی گروگان‌ها، از او خواست برای استقبال از آنها به آلمان سفر کند.

او در زمان ترک پست یکی از پایین‌ترین محبوبیت‌ها را در بین هر رئیس‌جمهوری آمریکا داشت، اما از آن زمان تاکنون کارهای زیادی برای بازگرداندن اعتبار خود در داخل و خارج انجام داده است.

کارتر همچنین به بازگرداندن رئیس جمهور منتخب هائیتی به قدرت پس از کودتای نظامی در سال 1994 کمک کرد و به فعالیت های دیپلماتیک در کشورهایی مانند چین، بوسنی و اتیوپی پرداخت.

کتابخانه او به نام مرکز کارتر یکی از منابع ایده ها و برنامه های حل مشکلات و بحران های بین المللی شد. یکی از پروژه های مهم مرکز کارتر ایجاد یک سازمان بین المللی به نام Global 2000 بود که ماموریت آن بهبود کنترل بیماری و تولید محصولات کشاورزی در کشورهای جهان سوم بود.

در سال 2002، کارتر سومین رئیس جمهور ایالات متحده شد – پس از تئودور روزولت و وودرو ویلسون – که جایزه صلح نوبل را دریافت کرد. او تنها فردی بود که پس از ترک ریاست جمهوری این جایزه را دریافت کرد.

در فلسفه سیاسی جیمی کارتر، عناصر متضادی وجود داشت. از یک سو عناصری ناشی از بزرگ شدن در یکی از شهرهای کوچک آمریکا و از سوی دیگر عناصری برخاسته از غریزه طبیعی لیبرالی او.

اما ریشه هر دوی اینها اعتقادات عمیق مذهبی او بود. وی گفت: اعتقادات دینی و خدمت در دولت را هرگز نمی توان رها کرد، من هیچگاه تعارضی بین اراده الهی و مسئولیت سیاسی خود احساس نکرده ام، اگر یکی از آنها را نادیده گرفته اید، دیگری را نیز زیر پا گذاشته اید.