1 ژانویه روز یادبود هولوکاست است. اگرچه ده ها فیلم با موضوع هولوکاست ساخته شده اند ، اما این فیلمساز روایت متفاوتی از آن دوره را به تصویر می کشد که ما با آن سر و کار خواهیم داشت.
به گفته راهنماها ، در یکی از خانه های آشویتس ، جایی که دیوارهای آن به طور مستقیم به مرزهای اردوگاه وصل شده بودند ، خانواده رودولف هس زندگی می کردند. این خانه که زندگی عادی و آرام برای خانواده داشت ، مکانی برای بازی کودکان ، جشن های خانوادگی و زندگی روزمره بود که هیچ تصوری از حقیقت وحشتناک در دیوارهای آن وجود نداشت.
زندگی پشت دیوارها
در این خانه ، هیدویک هس ، همسر رودولف ، گلهای باغ خود را می بالد. او یک باغ پر از گل های گل رز و گل رز داشت که با دقت و دوست داشتند. خانواده هس به همراه پنج فرزندشان در این محیط تفریحی بودند. از پیک نیک های آرام رودخانه گرفته تا لحظات شاد کودکان در حیاط ، همه چیز به ظاهر کامل بود. اما دیوارهای این خانه خط باریک بین زندگی و مرگ را شکل می داد.
رودولف هس ، فرمانده اردوگاه ، هر روز از خانه به محل کار می رفت ، اما کار او بیش از یک کار عادی بود. او یکی از معماران اصلی سیستمی بود که در تاریخ به عنوان سمبل خشونت و ویرانی شناخته می شد. در همان زمان ، در خانه ، همسرش هیدویگ از دارایی ارزشمند قربانیان استفاده کرد و از آسایش اوضاع افتخار می کرد.
تصویری از بی تفاوتی
فرزندان این خانواده در کنار باغ بازی می کردند و بعضی اوقات بازی های آنها تحت تأثیر جهان در پشت دیوارها قرار می گرفت. پسر بزرگتر برادر کوچکتر خود را در گلخانه زندانی می کرد و او را با صدای “هسی” می ترساند. صدای این هی یادآور گازهایی بود که کوتاهتر از دیوارهای خانه استفاده می شد.
اما مادربزرگ نتوانست فریادها را تحمل کند ، او صبح زود چمدان خود را جمع کرد و خانه دخترش را ترک کرد. بنده نیز برای شنیدن این صداها هر شب درگیر الکل بود. هیچکدام از اینها به عنوان خانم هش وابسته نبودند.
این ویلا شبیه به یک جزیره رویایی در وسط دریایی از گدازه های آتش بود ، آتش سوزی که به تدریج یک بهشت دروغین را شلیک کرد و سرنشینان خود را از دور خارج کرد.
خانه ای که اکنون روایت متفاوتی دارد
این خانه ، زمانی نمادی از زندگی عادی یک خانواده ، امروز به مکانی تبدیل شده است که داستان دیگری را روایت می کند. اکنون ، مرکز تحقیق در مورد نفرت ، افراط گرایی و آموزش در مورد گذشته وجود دارد. هدف این مرکز یادآوری این است که چگونه بی تفاوتی و جهل می تواند منجر به فاجعه بزرگ شود.
27 ژانویه: روزی برای یادآوری
در تاریخ 27 ژانویه ، جهان به کسانی که قربانی سیستم های نفرت بودند ، یادآوری می کند. این روز نه تنها به دلیل تجدید نظر در تاریخ ، بلکه بر اهمیت همبستگی انسان و برخورد با افراط گرایی نیز مورد افتخار قرار می گیرد. خانه هسی با تمام گذشته تاریک خود ، اکنون نمادی از مقاومت در برابر فراموشی و تلاش برای ایجاد آینده ای روشن تر است.
منطقه مورد علاقه منطقه
فیلم “منطقه دلخواه” به کارگردانی جاناتان گلازر ، هنری و وحشتناک ، زندگی این خانواده را به تصویر می کشد. صدای سکوت های سنگین ، موسیقی متن فیلم های تأثیرگذار و جزئیات ظالمانه زندگی روزمره همه می پرسند: چگونه در سایه یک فاجعه زندگی کنیم چنین بی تفاوت؟
این فیلم ما را به یاد مرز باریک بین بشریت و ظلم می اندازد و به ما نشان می دهد که چگونه زندگی در سایه نفرت ، حتی برای بی گناهان دردناک است.
