اثاثه روباه تبت ، که به عنوان روباه شن و ماسه تبت نیز شناخته می شود ، گونه ای از روباه های واقعی است که بومی تبت ، نپال ، چین ، بوتان و ایالت های هند زندگی می کنند.
به گفته به گزارش میهن تجارت ، این تا حدود 2 متر از سطح دریا (معادل 2 فوت) دیده می شود و به دلیل دامنه بیولوژیکی گسترده آن در فلات تبت ، در لیست قرمز اتحادیه حفاظت از طبیعت جهانی (IUCN) ذکر شده است.
روباه تبت دارای روباه نرم ، متراکم و حنا است که از گردن ، پشت و پاهای پایین آن امتداد دارد. پوزه آن باریک است ، گونه ها ، پهلوها ، پاهای فوقانی و کلاه های آن خاکستری است و دم آن دارای نوک سفید است. گوش های کوتاه این حیوان از پشت و سفید خاکستری است.
روباه های تبت بزرگسالان بین 1 تا 2 سانتی متر طول دارند (به استثنای دم) و طول دم آنها بین 1 تا 2 سانتی متر است. وزن آنها معمولاً بین 1 تا 2.5 کیلوگرم است.
در میان گونه های مختلف روباه ها ، جمجمه روباه تبت بیشتر برای گوشتی تخصص دارد. جمجمه او طولانی تر است ، فک ها و دندان های او طولانی تر از روباه های کوهستانی است. منطقه جمجمه آن کوتاه تر است و گونه های آن باریک تر است و فک ها بسیار باریک و پیشانی هستند. روباه های تبت نیز نسبت به سایر روباه ها بلندتر هستند.
غذای اصلی این روباه پیکسل های فلات است. البته جوندگان دیگر نیز از مارمولک ها ، خرگوش های پشمی ، خرگوش های معمولی ، پرندگان کوچک و مارمولک تغذیه می کنند. همچنین از لاشه هایی مانند آهو تبت ، گوزن مشک ، گوسفند آبی و حیوانات اهلی تغذیه می کند. روباه تبت غالباً به صورت جداگانه و در طول روز شکار می شود ، زیرا قله ها حیوانات روزانه هستند.
بعضی اوقات ، این روباه ها نوعی همکاری غیرمستقیم با خرس های قهوه ای دارند. به طوری که خرس ها برای پیدا کردن فلش ها زمین را لگد می زنند و روباه ها وقتی فلش ها از خرس ها فرار می کنند ، آنها را شکار می کنند.
روباه های تبت معمولاً در جفت های دائمی زندگی می کنند و با هم شکار می کنند. بعد از بارداری به مدت 2 تا 6 روز ، بین دو تا چهار توله سگ در لانه متولد می شود و تا سن 2 و 6 ماهگی در کنار والدین خود می ماند. لانه های آنها معمولاً در پای صخره ها ، خطوط ساحلی قدیمی یا دامنه های پایین ساخته می شود. این لانه ها ممکن است حداکثر چهار ورودی به قطر 1 تا 2 سانتی متر داشته باشند.
