طبق گفته ISNA ، یک مطالعه جدید نشان می دهد که لاک پشت ها نسبت به بسیاری از گروه های مهره داران از سرطان بسیار کمی برخوردار هستند. دانشمندان ، پس از تجزیه و تحلیل صدها کالبد شکافی لاک پشت ، دریافتند که میزان سرطان به حدی کم است که حتی به نظر می رسد سالم ترین جمعیت انسان در مقایسه با آنها مستعد ابتلا به سرطان است.
آنچه این یافته ها را بسیار قابل توجه می کند ، همان چیزی است که دانشمندان آن را پارادوکس PETO می نامند. مشاهده گیج کننده ای که می گوید حیوانات بزرگتر با طول عمر طولانی تر نیاز به ابتلا به سرطان دارند زیرا سلول های بیشتری دارند که با گذشت زمان می توانند بدخیم شوند. به نظر می رسد لاک پشت ها این انتظار را به چالش می کشند.
به عنوان مثال ، لاک پشت های غول پیکر گالاپاگوس می توانند بیش از 5 سال طول بکشد و بیش از 5 کیلوگرم وزن داشته باشند (حدود 2 پوند) ، که به آنها سلول های بسیار بیشتری و زمان بسیار بیشتری برای مشکلات سلولی نسبت به حیوانات کوچکتر و کوتاه تر می دهد. با این حال ، این غول های باستانی به ندرت تومورها ایجاد می کنند.
میزان سرطان که منطق را به چالش می کشد
محققان شامل دانشمندان بیرمنگام ، ناتینگهام و چندین باغ وحش در سراسر اروپا و ایالات متحده هستند و داده های کالبد شکافی را از 4 گونه مختلف جمع آوری می کنند. این داده ها شامل هشت باغ وحش ، از لاک پشت های کوچک ، 2 گرم تا لاک پشت های عظیم Galapagos بود.
از بین هر سه لاک پشت مورد مطالعه ، محققان تنها یک نئوپلازی را پیدا کردند که این یک اصطلاح علمی برای هرگونه رشد بافت غیر طبیعی است و هیچ بدخیمی به معنای رشد سرطان پرخاشگری است. این به معنای برآورد شیوع نئوپلازی 4.9 ٪ و برآورد شیوع صفر درصد سرطان برای این مطالعه است.
برای مقایسه ، پستانداران معمولاً میانگین شیوع سرطان حدود 3 ٪ را نشان می دهند ، در حالی که پرندگان به طور متوسط حدود سه درصد نشان می دهند. حتی خزندگان آرام دیگر حدود هفت درصد از شیوع سرطان را نشان می دهند. این تعداد هنوز هم به طور قابل توجهی بالاتر از آنچه محققان در لاک پشت ها می بینند ، هستند.
دفاع بیولوژیکی داخلی
لاک پشت ها چگونه این کار را انجام می دهند؟ دانشمندان معتقدند که این حیوانات یک دفاع بیولوژیکی پیچیده تکامل یافته اند. تجزیه و تحلیل ژنومی گونه های بزرگ و طولانی مدت مانند گالپاگوس غول پیکر و لاک پشت های آلدابرا ، انتخاب مثبت و تولید مثل (نسخه های اضافی) ژنهای سرکوب کننده تومور مهم ، همراه با ژنهایی که متابولیسم ، سیستم ایمنی بدن و حفظ DNA آنها را تنظیم می کنند. در اصل ، آنها سیستم های پشتیبان ژنتیکی را برای شناسایی و از بین بردن سلولهای بالقوه بالقوه خطرناک تکامل داده اند.
مطالعات تطبیقی همچنین نشان می دهد که لاک پشت های گالاپاگوس سطح بالاتری از پروتئین ها را بیان می کنند که به کنترل رشد سلول کمک می کنند و استرس را در سلول مدیریت می کنند. به عنوان مثال ، سلولهای آنها در شکل گیری آپوپتوز عملکرد خوبی دارند ، که نوعی برنامه خود مخرب سلولی برای مقابله با استرس شبکه آندوپلاسمی (ER) است ، در غیر این صورت در صورت زنده ماندن سلول های آسیب دیده می تواند منجر به سرطان شود.
لاک پشت ها همچنین زندگی آرام دارند: سرعت متابولیسم آنها تقریباً پنج تا پنج درصد پایین تر از پستانداران است. این سرعت پایین تولید گونه های اکسیژن فعال را که مولکولهای شیمیایی واکنشی هستند که می توانند به مرور زمان به DNA آسیب برساند و به سرطان کمک می کند ، کاهش می دهد.
آنها حتی راه هایی برای مقاومت در برابر شرایط سخت که به بیشتر حیوانات دیگر آسیب می رساند یا از بین می برد ، تکامل یافته اند. برخی از لاک پشت ها می توانند در چرخه انجماد و ذوب زنده بمانند ، برای مدت طولانی بدون اکسیژن بمانند و دفاع آنتی اکسیدانی را در مغز تنظیم کنند. همه این ترفندها به محافظت از سلول های خود در برابر صدمات که در غیر این صورت ناشی از سن است ، کمک می کند.
با وجود این سرنخ های جذاب ، دانشمندان هنوز سؤال دارند. بسیاری از داده های موجود از حیوانات باغ وحش احتمالاً طولانی تر از لاک پشت های وحشی زندگی می کنند و به عنوان یک بیماری مرتبط با سن ، زمان بیشتری برای سرطان دارند ، اما جمعیت وحشی تا حد زیادی مورد مطالعه قرار نگرفته است.
با درک چگونگی سالم نگه داشتن لاک پشت ها سلولهای خود را برای مدت طولانی ، در نهایت می تواند به ما کمک کند تا روشهای جدیدی را برای مبارزه با سرطان یا کاهش سرعت پیری توسعه دهیم. دانشمندان امیدوارند که به جای مطالعه آنچه در سرطان اشتباه اتفاق می افتد ، آنها را درک کنند که در حیواناتی مانند لاک پشت هایی که برای ده ها سال یا حتی قرن ها سالم می مانند.
