در یک سال اخیر، ایرانی‌ها ۴۶.۳ ساعت در هفته کار کرده‌اند/ افسانۀ کم‌کاری ایرانی‌ها تق‌ولق است

از این منظر ، بررسی ساعات کاری در ایران ما را به یک تضاد روشن تبدیل می کند. در حالی که “تحصیل کرده” از داده های دفتر سرشماری ایران ، نیروی کار ایران با بیش از 46.3 ساعت کار در هفته در رتبه 10 در جهان قرار دارد ، اما گاهی اوقات در محافل عمومی ، “ایرانیان کمتر کار می کنند و کمتر از کار نیستند.” براساس آخرین داده های دفتر سرشماری ایران ، بیش از 40 درصد از کارگران این کشور بیش از 49 ساعت در هفته یا بیشتر از 8 ساعت در هفته کار می کنند. این شاخص ، که یکی از شایسته کار است ، نشان می دهد که در ایران بسیاری از کارمندان بیشتر از استاندارد کار می کنند.

متوسط ساعات کار ایرانی ها بیش از 46 ساعت در هفته!

داده های مرکز آمار ایران ، از میانگین ساعات کار کارگران ایران ، نشان می دهد که کارگران ایرانی به طور متوسط بیش از 45 ساعت در هفته در طول سال 2005 به 1404 کار می کردند. بر این اساس ، در سال 2006 و 2007 ، میانگین ساعات کار در هفته به 47 ساعت رسیده است. سپس ، از سال 2008 تا 1398 ، میانگین ساعات کار در هفته به حدود 44 ساعت کاهش یافته است. اما به طور کلی ، در سالهای شیوع کرونا ، میانگین ساعات کار کارمندان در کشور و حتی جهان کاهش یافته است ، با میانگین 42 ساعت ساعت کار در هفته در سال 1399 به 1401. میانگین ساعات کاری در هفته از 1402 به بهار امسال افزایش یافته است. در سالهای 1402 و 1403 میانگین ساعت کار به بیش از 45 ساعت در هفته می رسید. اما این بهار حدود 1.6 درصد افزایش یافته و به بیش از 46 ساعت در هفته (46.3 ساعت) رسیده است. در این میان ، لازم به ذکر است که میانگین ساعات کار زنان از 32.6 ساعت در هفته در سال 2005 به 35.8 ساعت در 1403 افزایش یافته است. در حالی که این تعداد برای مردان در سال 2005 بیش از 49 ساعت بود که در هفته 1403 به 47.5 ساعت کاهش یافته است.

ایرانی ها کم کار نیستند ، مشاغل ضعیف هستند

برخلاف تصور محبوب که گاهی اوقات ایرانیان را به عنوان یک جزئی یا بی تاب معرفی می کند ، آمار نشان می دهد که متوسط ساعات کار در ایران از میانگین جهانی بالاتر است. براساس آخرین تخمین سازمان جهانی جمعیت ، میانگین ساعات کار هفتگی کارمندان در 170 کشور جهان 38.7 ساعت است. طبق گزارش های “ILO) و گزارش های داخلی ، ایرانیان بیش از 46 ساعت در هفته در سال 2024 کار کرده اند ، که بیش از 50 ساعت در هفته برای مشاغل سخت و کارگران غیررسمی است ؛ این در حالی است که این رقم در بسیاری از کشورهای توسعه یافته عمدتا بین 1 تا 2 ساعت است. با این حال ، به دلیل کمبود بهره وری ، بازگشت اقتصادی این حجم بسیار کمتر از حد انتظار است.

از دیدگاه دیگر ، ممکن است گفته شود که این فقط یک مشکل در زمینه کار نیست. در عوض ، این نشانه ای از نقص در ساختار کلان اقتصادی کشور است. در صورت عدم بهره وری کافی ، ضعف فناوری ، سرمایه گذاری کم تولید ، گسترش مشاغل غیررسمی و عدم وجود سیاست های اشتغال هدفمند ، نیروی کار برای تأمین حداقل معیشت باید ساعات طولانی تری داشته باشد. به عبارت دیگر ، ساعات کار زیاد در ایران از تولید یا نظم و انضباط اقتصادی خارج نیست ، بلکه نتیجه مستقیم بی حوصلگی ساختاری در بازار کار ، فشار تورم و کاهش مداوم در قدرت خرید خانوار است. اما بر خلاف داده های منتشر شده توسط میزان ساعات کار هفتگی ایران ، نتیجه در اقتصاد کشور همانطور که باید دیده می شود مشاهده نمی شود. در بین برخی تصور غلط وجود دارد که ایرانیان به اندازه جهان کار نمی کنند ، یا به عبارت دیگر ، ساعات کار بالای ایران به بهره وری در کشور پاسخ نمی دهد. این برداشت نادرست به چندین عامل مهم برمی گردد. یکی به دلیل ساختار بازار کار در کشور است ، طبق آمار ، میزان مشارکت اقتصادی ما نسبت به جهان نسبتاً کم است و دومین عامل مهم ویژگی خاص دولت و اریسی اداری کشور است که ظاهراً ویژگی مشترکی برای بخش های دولتی در تمام اقتصادهای نفتی در جهان است ، که ایده و ذهنیت را برای افراد کمتر ایجاد کرده است. در اقتصاد نفت ، معمولاً استخدام اداری گسترده و بیشتر از نیازهای آژانسهای اداری و اداری کشور وجود دارد که باعث می شود تعداد زیادی از نیروی کار از نظارت سیستم حرکت کنند. در حقیقت ، بیشتر این استخدام ها به دلیل نیاز به آژانس های اداری اجرایی به دلیل روابط ، سفارشات و خارج از استانداردهای فنی و اشتغال است. همچنین ، برای دولتی که دارای فراوانی ثروت نفت در ساختار اداری ، شایسته سالاری ، بهره وری نیروی کار ، تشدید کسری بودجه ، افزایش اندازه دولت ، نه استخدام های تأیید شده نیست ، در اولویت قرار نمی گیرند. از این منظر ، مشارکت نمایندگان مجلس ، مقامات محلی و حتی دستورات اشتغال از طریق روابط خویشاوندی بیش از سالاری و استانداردهای اشتغال است. به طور کلی ، از 25 میلیون کارمند ایرانی ، حدود 10 درصد کارمندان دولت هستند که بسیاری از آنها به اندازه کافی کار می کنند و نمی توانند برای همه کارمندان تعمیم دهند.

ایرانیان دهمین کشور افتخار در جهان هستند

براساس آخرین آماری که توسط WorldPopulationReview در مورد داده های سازمان بین المللی کار (ILO) ، OECD و سایر موسسات بین المللی منتشر شده است ، میانگین ساعات کار در 170 کشور در 170 کشور جهان در حدود 38.7 ساعت در سال 2024 تخمین زده شده است. کشورهایی مانند بوتان ، سودان و کنگو سه کشور با توجه به ساعتهای بالاترین ساعت کار در جهان ، با 54.5 ، 50.8 و 48. در مقابل ، کشورهای توسعه یافته اروپایی مانند هلند ، نروژ ، اتریش و دانمارک کمترین ساعت کار در جهان را دارند که حدود 26 تا 29 ساعت در هفته است. به عنوان مثال ، آلمان ، به عنوان دنیای توسعه و اشتغال ، 162 این مقایسه با میانگین ساعات کار 29.6 ساعت در هفته است. شایان ذکر است که کشورهایی مانند امارات متحده عربی ، قطر و ایران در بین 10 کشور برتر با بالاترین ساعت کار در هفته هستند. ایران دهمین کشور با بالاترین ساعات کاری در جهان با میانگین 46.3 ساعت در هفته است. بر این اساس ، کشورهای توسعه یافته مانند آلمان ، هلند ، سوئد بین 30 تا 35 ساعت در هفته کار می کنند. چین ، آمریکا و روسیه ، به عنوان 3 نفر در جهان ، به ترتیب در رتبه 22 ، 95 و 117 قرار دارند و میانگین ساعات کاری هفتگی آنها در سال 2024 به بیش از 44.8 ، 38.2 و 36.1 ساعت رسیده است. کشورهای عربی مانند امارات ، قطر و عربستان سعودی در رتبه 4 ، 8 و 66 در کشورهای پربار جهان قرار دارند. گفتنی است که Türkiye ، به عنوان همسایه ایران ، سی امین کشور جهان با متوسط ساعت کار 43.8 ساعت در هفته است.

پرکارترین استان ها در ایران

طبق آخرین آماری که وزارت رفاه در مورد سهم کارگران با ساعت کار بالا در سال 1402 منتشر شده است. حدود 38.5 درصد از نیروی کار کشور بیش از 8 ساعت در روز بیش از 49 ساعت در هفته کار می کنند. این تعداد کار می کند در حالی که 54 ٪ از کارمندان استان Alborz بیش از 8 ساعت در روز فعالیت می کنند. به همین دلیل است که آلبورز پرکارترین استان کشور است. سپس در مکان های دوم و سوم استان های آردبیل و هامدان وجود دارد که به ترتیب 49.9 و 48.8 درصد از کارمندان خود ، بیش از 8 ساعت در روز کار می کنند. در این رده بندی ، 47.4 درصد از کارگران تهران در بیش از 8 ساعت در روز در مکان چهارم قرار داشتند. در مقابل ، کارگران استان های خراسان جنوبی ، سیستان و بلوچستان و کرمان کمترین مورد استفاده در ایران در سال 1402 بودند که تنها 21.1 درصد از کارگران خراسان جنوبی ، 26 ٪ از کارمندان استان سیستان و بلوچستان و تنها 28.2 درصد کرمان بیش از 8 ساعت در روز کار می کنند. در اینجا ، علاوه بر معیشت هایی که مردم را وادار به کار بیشتر می کند ، احتمالاً عدم فرصت های شغلی در برخی از استان ها دلیلی برای کاهش ساعات اشتغال خواهد بود.

منبع: روزنامه فرهانقتان