وقتی صحبت از کمیسیون امنیت ملی می شود ، انتظار می رود که اعضای آن اسرار نظامی این کشور مانند آب را در رسانه ها بیان نکنند. اما آنچه اخیراً به زبان زاهراند ، عضو کمیسیون بوده است ، بیشتر شبیه به سمبل سادگی است تا نشانه ای از تاکتیک و هوش.
در مصاحبه جدید ، زهراند در مصاحبه ای جدید گفت: “مبارزان MIG-1 روسی در شیراز مستقر شده اند ، سوخوی 1 در راه است ، سیستم های HQ-1 با جزئیات وارد کشور می شوند و S-1 در راه است.”
این حجم از اطلاعات عمومی ، در حالی که کشور در یک جنگ ترکیبی و در مرز رویارویی مستقیم با دو قدرت هسته ای درگیر است ، کمتر از دادن مختصات نظامی دشمن است.
از ادعای “قرقاکاک” گرفته تا چمدان اسرار ملی
زهراند پیش از این نشان داده بود كه روش خود برای بیان آن این است كه مخاطب كمتر از اینكه به خرد و تاكتی ردیابی شود. از اظهارات خنده دار وی در مورد “هواپیمای B-2” ، که او آن را “Qarqagrak” و موضوع تمسخر رسانه های اجتماعی می نامید ، تا زمانی که سخنرانی در مورد توانایی موشکی ایران باشد که در نهایت اعتراف کرد که اطلاعات خود را از YouTube پیدا کند و از آن مطمئن نیست!
از کمیسیون امنیت ملی گرفته تا موضع متهم
زاهراواند فقط از تجهیزات و تجهیزات نظامی تسلیم نشد. پس از جنگ شش روزه ، وی همچنین دولت پزشکی را به “بستن پرونده انقلاب اسلامی” و “پایان دادن به سیستم” متهم کرد. اتهاماتی که بیشتر شبیه لفاظی مخالف سطحی از تجزیه و تحلیل امنیتی بود. همان بیانیه های غیرقابل توصیف چنان بحث برانگیز ایجاد شده است که مرکز رسانه های قوه قضاییه صریحاً پرونده را علیه وی گزارش داده و اظهارات وی را “مخرب برای امنیت ملی” و “مزاحمت ذهن عمومی” خواند.
یک بازی خطرناک با امنیت ملی
نکته نگران کننده این است که چنین سخنرانی اشتباه نیست بلکه یک مدل تکراری است. الگویی که هر بار مرزهای عقلانیت و محرمانه بودن را آزار می دهد. سوال جدی این است: چگونه شخصی که بارها و بارها با مراقبت و هیجان به صندلی کمیسیون امنیت ملی اعتماد می کند؟
زهراواند نشان داده است که او نه تنها درک خوبی از حمایت از گفتار دارد ، بلکه با دست خود ، آنچه را که دشمن می خواهد در جدول رسانه ها قرار دهد. اگر کمیسیون امنیت ملی به تحمل وی ادامه دهد ، باید اعتراف کرد که امنیت ملی ما علاوه بر تهدید بیرونی ، قربانی ساده سازی داخلی است.
منبع: خراسان
