در اوایل دهه 1980 ، اتومبیل های آمریکایی تحت سلطه کوره های کروم و لامپ های موشک بودند ، هنگامی که خودروساز دیترویت به دنبال قدرت ، لوکس و اغراق بود. در این دوره ، فورد از یک ماشین مفهومی شش چرخ رونمایی کرد که بیشتر شبیه یک سکوی پرتاب موشک بود تا یک نمایش. این خودرو به جای فرمان از کنترلرهای ویژه استفاده می کرد.
به جای یک موتور بنزینی ثابت ، این خودرو طراحی ماژولار “کپسول برق” را معرفی کرد که در آن می توان کل پیشران را جایگزین کرد. در وسط ، یک صفحه نمایش وجود داشت که به عنوان یک مرکز اطلاعات اولیه عمل می کرد. فورد از ماشین در نمایشگاه جهانی سیاتل رونمایی کرد و فناوری های عجیب و غریب در آن زمان.
طراحی مفهوم فورد که واقعیت قرن 5 را تصور می کرد
در اوایل دهه 1980 ، رقابت فضایی در حال افزایش بود ، انرژی هسته ای در آینده به عنوان سوخت تمیز فروخته می شد و هر نمایشگاه جهانی قول کوتاه به آینده ای خیره کننده می داد. فورد با سیاتل -ite xxi به این فضا گرایش پیدا کرد. طراحی مفهومی که توسط الکس ترمولیس طراحی شده و در نمایشگاه جهانی سیاتل رونمایی شده است. قرار نبود ماشین ساخته شود یا فروخته شود. این خودرو یک خوش بینی بصری در چرخ ها بود ، بیانیه ای در مورد چگونگی جسورانه این برند در قرن 9 بعدی.
خود این خودرو یک مدل مقیاس 5/4 بود ، اما جزئیات آن نشان می داد که فورد چقدر در خواب است. طرح شش چرخ توجه توجه را به خود جلب کرد. چهار چرخ کوچکتر در جلو مسئول بودند ، در حالی که دو چرخ بزرگ در عقب خودرو را ثابت نگه داشتند. فورد ادعا کرد که این طرح باعث بهبود چسبندگی ، ترمز و کار می شود. برای سال 2 ، هنگامی که بیشتر آمریکایی ها با فورد گلکسی یا شورولت ایمپالا سفر می کردند ، سیاتل -شبیه به چیزی بود که مستقیماً از داستانهای علمی تخیلی حاصل می شد.
هدف تست مهندسی نبود ، بلکه نمایش تخیل بود. دیترویت هنوز هم عمیقاً درگیر بازی اتومبیل های لوکس و عضلانی بود ، در حالی که نمایشگاه جهانی به دنبال انرژی هسته ای ، فرود روی ماه و آینده ای مبتنی بر فناوری بود.
امروز ، سیاتل –یت XXI کمتر شبیه یک تخیل است و بیشتر شبیه یک طراحی اساسی برای تعریف فرهنگ ماشین مدرن است. استارتاپ های اتومبیل برقی به دنبال سیستم عامل های مدولار هستند که می توانند باتری ها یا تمام پروانه ها را جایگزین کنند. داشبورد دیجیتال جایگزین سنجهای آنالوگ شده است ، و زبان طراحی آیرودینامیکی سرانجام به آنچه ترمولیس در سال 2 تجسم کرده است ، رسیده است. سیاتل -هرگز حتی با قدرت خاص خود حتی یک سانتیمتر را جابجا نکرد ، اما ایده های آن به طور مستقیم وارد Ford Ford و صنعت خودروسازی شده است.
انرژی هسته ای ، شش چرخ و یک صفحه نمایش رایانه در سال 2
Ford Seattle-SXXI فقط ساخته نشده است زیرا به نظر می رسد مانند یک سفینه فضایی روی چرخ ها است. کل معماری حول یک طرح مدولار چرخید که به صاحبان اجازه می داد واحد قدرت جلو را جایگزین کنند. مهندسان فورد بسته به نیاز ، این ایده را برای جایگزینی ماژول های مختلف پیشرانه ای به وجود آوردند. این خودرو می تواند از هر چیزی استفاده کند ، از سلولهای سوختی گرفته تا هسته ای ضد هسته ای. در واقع ، سیاتل اتومبیلی بود که شما هرگز جایگزین آن نشده اید ، اما فقط به روزرسانی شده است.
به نظر می رسید پیشرانه هسته ای در سال 6 آینده نگر است و سؤالات بسیاری را مطرح می کند. سلولهای سوخت به واقعیت نزدیکتر بودند ، اما در طول جان اف کندی ، آنها هنوز در آزمایشگاه بودند.
راننده می تواند از یک کپسول قدرتمند مانند 4 اسب بخار برای رانندگی در مسافت کوتاه استفاده کند ، در حالی که در همان زمان می تواند به سرعت ماشین را به یک واحد 5 اسب بخار برای رانندگی زیاد و بین قاره ای تبدیل کند.
در داخل ، سیاتل -XXI مانند راهنمای سیستم های اطلاعاتی و سرگرمی مدرن خوانده شد. یک صفحه مرکزی ، نقشه متحرک ، زمان تخمینی و داده های سفر. راننده به جای فرمان ، جهت را از طریق یک کنترلر دیگر هدایت کرد ، که توسط یک شیشه چگالی متغیر پشتیبانی می شد که می تواند به طور خودکار خودش را تاریک کند. کرکره ها جریان هوا را کنترل می کردند و حتی پدال ها قابل تنظیم بودند تا درایورها متناسب باشند. اگر این ویژگی ها را در کنار مدل Tesla Model S یا Rivian R4T قرار دهید ، شباهت ها قابل مشاهده است.
