اگر درخواست باگرام برای بازیابی قمار در مذاکره بزرگتر نیز خبر خوبی برای طالبان باشد. حاکمان افغانستان به دنبال مشروعیت بین المللی بیشتر بوده اند و مذاکره با ایالات متحده گامی در جهت آن است. برخی از کارشناسان بر این باورند که دونالد ترامپ رویه متفاوتی را از سایر روسای جمهور سابق ایالات متحده انتخاب کرده و از ایده تعامل با طالبان مانند احمد الشاریا در سوریه ، ولادیمیر پوتین در روسیه و کیم جونگ اون در کره شمالی استقبال می کند.
علاوه بر خبرهای خاورمیانه در گوشه دیگری از قاره آسیا ، خبرهایی از تمایل ایالات متحده برای بازپس گیری پایگاه هوایی باگرام از طالبان نیز وجود دارد. اما چرا ترامپ می خواهد پنج سال پس از امضای توافق نامه با طالبان ، پایگاه Bagram را به هر قیمتی برگرداند ، که راه را برای ترک ایالات متحده برای ترک کابل هموار کرد؟
پایگاه باگرام قلعه استراتژیک بسیاری از قدرتهای نظامی بوده است. از اتحاد جماهیر شوروی به شمال و نیروهای طالبان و بیشتر از همه نیروهای آمریکایی ، آنها در پایگاه هوایی حضور داشتند. نیروهایی که طی نیم قرن گذشته کنترل و جنگ افغانستان را کنترل کرده اند. توسعه باگرام برای اولین بار توسط اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1980 انجام شد و نیروهای آن برای یک دهه در پایگاه باقی ماندند تا اینکه مسکو افغانستان را ترک کرد.
در سال 4 ، دولت محمد نجیب الله ، اتحاد جماهیر شوروی ، کنترل باگرام را به وحدت شمال ، یکی از مؤثرترین گروه های مخالف که برای قدرت می جنگید ، کنترل کرد. اما اتحاد شمالی نیز کنترل پایگاه را در جنگ با طالبان از دست داد. در سال 2001 ، پس از حمله ناتو به افغانستان ، پایگاه نیروی هوایی باگرام به یک حضور نظامی استراتژیک ایالات متحده در این کشور تبدیل شد و به عنوان یک فرماندهی ویژه برای بخش های مختلف نظامی ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفت. پایه باگرام به طور مداوم در اندازه ، ظرفیت و کاربرد در حال رشد بود و در اوج فعالیت آن در سال 2 می تواند حدود 6000 نفر را در خود جای دهد.
با این حال ، سالها بعد ، نیروهای آمریکایی افغانستان را ترک کردند و درهای مواد معدنی غنی از چین را باز کردند. با عزیمت آنها ، نیروهای آمریکایی به پکن این امکان را دادند تا ابتکار کمربند و جاده خود را در این کشور گسترش دهند که قبلاً قادر به بهره برداری نبود. در این میان ، پایگاه باگرام به دلیل نزدیکی به مرزهای چین برای مقامات پکن و کابل از اهمیت زیادی برخوردار بود. این جدا از سلاح هایی بود که نیروهای آمریکایی در باگرام ترک کردند. چین وزیر امور خارجه خود را وانگ یی در ماه آگوست برای مذاکره با امیرخان موتاگی ، رئیس وزارت امور خارجه افغانستان به کابل فرستاد. به گفته طالبان ، چین نه تنها علاقه مند به سرمایه گذاری در فرصت های معدنی افغانستان است ، جایی که مواد معدنی مانند لیتیوم ، مس ، آهن ، طلا و اورانیوم فراوان هستند ، بلکه همچنین گفته اند که آماده گسترش تجارت با کابل است.
باگرام و چین
همانطور که گفته شد ، پایگاه نیروی هوایی باگرام برای آمریکایی ها محدود به ظرفیت و ساخت و ساز نیست – توسط اتحاد جماهیر شوروی. پایگاه هوایی در حدود 2 کیلومتری مرز چین و حدود 2 کیلومتری نزدیکترین کارخانه موشک چینی در استان سین کیانگ است. موضوعی که دونالد ترامپ نیز در جلسه مطبوعاتی مشترک با نخست وزیر انگلیس ذکر کرد و گفت: “این پایگاه یک ساعت از جایی است که چین سلاح های هسته ای خود را می سازد.”
در ماه فوریه ، ترامپ همچنین ادعای مشابهی را مطرح کرد که هواپیمایی باگرام “دقیقاً یک ساعت از جایی که چین موشک های هسته ای خود را تولید می کند ، فاصله دارد.” بر این اساس ، تحلیلی وجود دارد که می گوید بازگشت ایالات متحده به باگرام به واشنگتن اجازه می دهد تا با وجود چین در نزدیکی آن ، قدرت خود را در منطقه دوباره قدرتمند کند. با این حال ، به نظر نمی رسد فرآیند آسان برای بازپس گیری این پایگاه هوایی از طالبان باشد.
ترامپ اکنون ادعا می کند که ایالات متحده پایه را آزاد کرده است (طالبان) و اکنون می خواهد آن را بازیابی کند. وی این درخواست را در تاریخ 9 سپتامبر با تهدید روشنی برای سکوی اجتماعی خود ، “حقیقت” انجام داد و نوشت: “اگر افغانستان پایگاه هوایی باگرام را به کسانی که آن را ساخته اند ، ایالات متحده ، ایالات متحده بازگرداند ، اتفاقات بد اتفاق می افتد !!!” این اولین بار نیست که ترامپ علاقه خود را به بازپس گیری پایگاه نظامی سابق ایالات متحده نشان داده است.
وی در طی یک کنفرانس خبری در فوریه (فوریه 1403) ، که اکنون از وب سایت کاخ سفید حذف شده است ، گفت: “ما قصد داشتیم باگرام را حفظ کنیم. ما قصد داشتیم یک نیروی کوچک را در باگرام نگه داریم.” هنوز مشخص نیست که چرا آمریکایی ها تصمیم گرفتند با وجود همه سلاح های سنگین و نیمه نیمه ، که در دسترس است ، به راحتی در دسترس نیست ، اما این روند کاملاً مشخص نیست که این روند کاملاً مشخص نیست. بحثی که بسیاری از کارشناسان در حال بررسی زوایای مختلف آن هستند.
اشلی جکسون ، مدیر مشترک مرکز نیروهای مسلح ژنو می گوید: “از نظر تئوری ، بارام یک پایگاه استراتژیک برای ایالات متحده از نظر ورزش در منطقه است.” با این حال ، وی خاطرنشان می کند: “به نظر می رسد که برای پایان دادن به مأموریت نظامی در افغانستان ، با سیاست ایالات متحده متناقض است ، زیرا مذاکرات مربوط به اشتغال مجدد و تحویل بسیار چالش برانگیز و طولانی خواهد بود ، و مشخص نیست که آیا این امر به منافع استراتژیک خواهد رسید.”
یک مقام آمریکایی که به دنبال نام خود برای نامگذاری نبود ، به الجزیره می گوید که هیچ برنامه عملی برای تصرف نیروی هوایی باگرام در واشنگتن وجود ندارد. پایگاهی که ایالات متحده هنگام ترک افغانستان رها کرد. وی با تأکید بر این که تلاش برای بازپس گیری باگرام یک پروژه بزرگ خواهد بود ، وی گفت: “گرفتن و نگهداری از پایگاه باگرام به ده ها هزار سرباز نیاز دارد ، هزینه بالای تعمیر پایه و چالش های لجستیکی برای تهیه تجهیزات.”
واکنش طالبان به یک ادعا
طالبان بارها با درخواست ترامپ مخالفت کرده و آن را رد کرده است. حمد الله فاتار ، سخنگوی طالبان ، در 9 سپتامبر ، توافق نامه ای را كه دولت ترامپ با طالبان در دوحه امضا كرد ، استناد كرد و در شبکه X نوشت: “باید به یاد داشته باشید كه ایالات متحده به ایالات متحده متعهد نشده است.” اظهارات فیترات پس از تهدید ترامپ “حوادث بد” در افغانستان در افغانستان ولایتان صورت گرفت.
با این حال ، ترامپ ادعا کرده است که توافق نامه ای که وی با طالبان در دوحه در قطر امضا کرده است – توافق نامه ای که شامل نحوه خروج ایالات متحده از افغانستان تا 6 مه – شامل پایگاه هوایی باگرام نبود. ترامپ ادعا می کند: “ما قرار بود آن را حفظ کنیم (باگرام).” اما با ارزیابی توافق بین ایالات متحده و طالبان ، می فهمیم که این توافق نامه به ایالات متحده اجازه نمی دهد که سربازان خود را در پایه ای در حدود 2 مایلی شمال کابل حفظ کنند.
باگرام برای طالبان
امتناع طالبان از مذاکره با پایگاه تاکنون ترامپ را از ابراز درخواست خود منصرف کرده است ، و تحلیلگران معتقدند که ایالات متحده ممکن است از درخواست استفاده از باگرام به عنوان ابزاری برای چانه زنی استفاده کند. ارزیابی آن زمان وزارت دفاع ایالات متحده ، که اکنون وزارت جنگ است ، نشان می دهد که بیش از 5 میلیارد دلار سلاح در زمان عقب نشینی سربازان آمریکایی در کشور رها شده است و بیشتر آنها در حال حاضر کنترل طالبان را کنترل می کنند.
بر این اساس ، کابل و واشنگتن ممکن است بتوانند از این امر در روند دستیابی به اهداف خود استفاده کنند. یعنی اگر درخواست باگرام برای بازیابی قمار در مذاکره بزرگتر ، خبر خوبی برای طالبان است. حاکمان افغانستان به دنبال مشروعیت بین المللی بیشتر بوده اند و مذاکره با ایالات متحده گامی در جهت آن است.
برخی از کارشناسان بر این باورند که دونالد ترامپ رویه متفاوتی را از سایر روسای جمهور سابق ایالات متحده انتخاب کرده و از ایده تعامل با طالبان مانند احمد الشاریا در سوریه ، ولادیمیر پوتین در روسیه و کیم جونگ اون در کره شمالی استقبال می کند. اما در پایان ، تمایل ترامپ برای تجارت با طالبان نیز به آنچه در میز اوست بستگی دارد و پتانسیل طالبان چیست؟ آنچه در حال حاضر در جدول مذاکره کابل و واشنگتن وجود دارد چیست؟ آیا می توان از معادن معدنی افغانستان بهره برداری کرد یا فقط دارایی های نظامی مانند نیروی هوایی باگرام را بازپس گیری کرد؟ یا در ازای این شناسایی ، آیا پیشنهادات بیشتری وجود دارد؟ “البته ، مقامات واشنگتن برای اولین بار مطرح شده اند.
در همین راستا ، همکاری روزافزون طالبان و چین ممکن است یکی از مباحث کاخ سفید برای نشستن در جدول مذاکره مقامات کابل باشد. به عبارت دیگر ، هرگونه تلاش برای بازپس گیری باگرام نیز ممکن است مورد توجه کاهش این همکاری باشد. چینی ها می توانند به طالبان – فناوری نظامی دسترسی پیدا کنند. آنها می توانند منابع مورد نیاز طالبان را در اختیار طالبان قرار دهند و یک معامله معدنی می تواند “میلیاردها دلار” را به جیب طالبان برساند. “معامله ای که به نظر می رسد از هر دو طرف جدول راضی است.
در این فرآیند ، حتی اگر طالبان موافقت خود را برای بازپس گیری پایگاه باگرام توسط ایالات متحده انجام دهند ، باگرام باید در مرحله بعدی از تهدیدهای شبه نظامیان داعش و القاعده در افغانستان حفظ شود. موضوعی که می تواند هزینه های نظامی و زندگی زیادی را به واشنگتن تحمیل کند.
