گاردین در مقاله ای به قلم اما بروکس به ماجرای پیروزی زهران ممدانی در میهن تجارتات شهرداری نیویورک پرداخته است. پیروزی که به گفته نویسنده تصویر جدیدی از شکاف طبقاتی و سیاسی در گران ترین شهر آمریکا ارائه می دهد. نقشه رای دهندگان نشان می دهد که حمایت از ممدانی تقریباً به طور مستقیم با سطح اجاره بها متناسب است. محلههای مرفه از اندرو کومو حمایت میکردند، در حالی که مناطق با درآمد پایین و متوسط عمدتاً از ممدانی حمایت میکردند.
بر اساس گزارش میهن تجارت، نویسنده می گوید رای بالای ممدانی را می توان نوعی رفراندوم علیه سرمایه داری دانست. اگرچه پیروزی او در یک شهر خاص لزوماً به معنای پذیرش سوسیالیسم دموکراتیک در سراسر آمریکا نیست، چرخش به چپ در میهن تجارتات اخیر نشانه تغییر فضای سیاسی است. در سطح ملی، حزب دموکرات همچنین در چندین ایالت جمهوری خواه، از جمله میهن تجارت فرمانداران جدید در نیوجرسی و ویرجینیا، به موفقیت هایی دست یافت.
اندرو کومو، رقیب مستقل ممدانی و متحد دونالد ترامپ، به دلیل اتهامات آزار جنسی و عملکرد ضعیف به عنوان فرماندار، میهن تجارت نامطلوب بود. اما ممدانی نه تنها از ضعف رقیب استفاده کرد، بلکه مشارکت عمومی را به بالاترین سطح از دهه 1960 رساند. نشانه یک رای مثبت فعال برای او، نه فقط یک رای اعتراضی علیه کومو.
بروکس توضیح می دهد که ممدانی، 34 ساله و تحصیلکرده، در عین حال که حامل پیامی رادیکال سیاسی است، از یک پیشینه مرفه سرچشمه می گیرد و تصویر یک سیاستمدار حرفه ای را بر خلاف الکساندریا اوکاسیو-کورتز یا برنی سندرز ارائه می دهد. او را نمی توان ساده اندیش یا افراطی خواند. وعده هایی مانند افزایش حداقل دستمزد به 30 دلار، حمل و نقل عمومی رایگان و افزایش مالیات بر درآمدهای بالای یک میلیون دلار، از نظر نگارنده، سیاست های اصلاح طلبانه است، نه انقلابی.
نویسنده در پایان تاکید می کند که بزرگترین مانع پیشرفت ممدانی جمهوری خواهان نیستند، بلکه محافظه کاران درون حزب دمکرات هستند. همان نسل قدیمی سیاستمدارانی مانند چاک شومر و نانسی پلوسی که ممکن است او را تهدیدی برای نفوذ سنتی خود بدانند.
نتایج میهن تجارتات این هفته نشان می دهد که ممدانی به عنوان یک نیروی موثر و الهام بخش در برابر فساد ترامپ ظاهر شده است. اما در حالی که میتوان تصور کرد که او در سالهای آینده با جیدی ونس در رقابتهای ریاستجمهوری رودررو میشود، دشمنان واقعی او ممکن است در خانهاش باشند.
برای فراتر رفتن از سیاست نیویورک، نه تنها جمهوریخواهان را باید شکست دهد، بلکه باید نسل قدیمی دموکراتها تحت رهبری چاک شومر و نانسی پلوسی را نیز شکست دهد – که من گمان میکنم ممدانی را حتی تهدیدکنندهتر و آزاردهندهتر از ترامپ بدانند.





