نیویورک تایمز نوشت: در حالی که دونالد ترامپ در اولین دوره ریاست جمهوری خود برای برکناری نیکلاس مادورو تلاش می کند، مقامات آمریکایی یک بازی جنگی را برای ارزیابی عواقب سقوط این رهبر قدرتمند برگزار کرده اند.
به گزارش سرویس بین الملل «میهن تجارت»، در ادامه این مقاله آمده است: نتایج نشان داد که احتمال هرج و مرج و خشونت در ونزوئلا زیاد است. زیرا واحدهای نظامی، جناح های سیاسی رقیب و حتی گروه های چریکی مستقر در جنگل برای کنترل این کشور نفت خیز با یکدیگر رقابت خواهند کرد.
این یافتههای فاش نشده – که توسط تحلیلهای دیگر کارشناسان پشتیبانی میشود – نشان میدهد که فشار ترامپ برای برکناری مادورو در دوره دوم ریاست جمهوریاش مملو از خطرات است.
ترامپ هنوز قصد دقیق خود را در مورد ونزوئلا توضیح نداده است، اما مادورو را قانون شکن و دشمن ایالات متحده توصیف کرده و نیروها، کشتی ها و هواپیماهای آمریکایی را در نزدیکی ونزوئلا مستقر کرده است.
ترامپ روز دوشنبه گفت که آماده گفت و گو با رئیس جمهور ونزوئلا است، اما اعزام نیروهای زمینی برای تحقق هدف اعلام شده خود مبنی بر توقف نقش دولت مادورو در قاچاق مواد مخدر به ایالات متحده را رد نکرد.
از اوایل سپتامبر، ارتش ایالات متحده حداقل 21 حمله به قایق ها در سواحل ونزوئلا انجام داده است که حداقل 83 نفر را کشته اند. افرادی که دولت ترامپ می گوید در حال انتقال مواد مخدر به آمریکا بوده اند.
ماریا کورینا ماچادو، رهبر مخالفان ونزوئلا و برنده جایزه نوبل، آماده است جایگزین مادورو شود. کسی که به طور گسترده متهم به دزدی در میهن تجارتات ریاست جمهوری 2024 است که جنبش ماچادو به راحتی در آن پیروز شد. ماچادو می گوید که با یک ماموریت مردمی و یک طرح انتقال قدرت را در دست خواهد گرفت که می تواند از «روز اول» اجرا شود.
اما تحلیلگران هشدار می دهند که تاریخ اخیر مداخلات تغییر رژیم ایالات متحده – مانند عراق، افغانستان و لیبی – ممکن است در ونزوئلا پس از مادورو تکرار شود.
فیل گانسون، تحلیلگر ارشد گروه بین المللی بحران و نویسنده گزارش جدیدی در مورد این موضوع گفت: «آنچه ما را واقعاً نگران می کند این است که به نظر نمی رسد آنها هیچ برنامه جدی برای اتفاقات پس از آن اتفاق بیفتند.
او که از کاراکاس صحبت می کرد، افزود: این ایده که شما می توانید یک دولت جدید را جایگزین کنید و همه چیز به خودی خود درست می شود، نوعی خیال پردازی است.
بازیهای جنگی دولت ایالات متحده – تمرینهایی که در آن مقامات و کارشناسان گرد هم میآیند تا پیامدهای احتمالی سقوط مادورو را شبیهسازی کنند – توسط داگلاس فرا، کارشناس امنیت ملی متخصص در آمریکای لاتین روایت میشود. او در دوران حضور در دانشگاه دفاع ملی در چندین تمرین از این دست شرکت کرده است. شرکت کنندگان شامل مقاماتی از سراسر دولت ایالات متحده، از جمله پنتاگون و وزارت امور خارجه بودند.
او نوشت که سرنگونی مادورو – چه از طریق یک کودتای نظامی، یک خیزش مردمی یا اقدام نظامی ایالات متحده – دولت شکننده و مستبد ونزوئلا را سرنگون خواهد کرد و “کشور را برای مدت طولانی در هرج و مرج فرو خواهد برد، بدون اینکه پایانی برای آن متصور باشد.”
فرح در مصاحبه ای با پادکست SpyTalk در اوایل این ماه در مورد شرکت خود در تمرینات صحبت کرد.
در اوایل سال 2019، مقامات کاخ سفید ترامپ معتقد بودند که مادورو آسیب پذیر است، به ویژه به دلیل اعتراضات مردمی مورد حمایت واشنگتن. ترامپ گزینههای نظامی را بررسی کرد، اما در نهایت آنها را رها کرد، سپس با ناراحتی مادورو را تماشا کرد که اعتراضات را سرکوب کرد.
فراا، روزنامهنگار سابق، در مصاحبهای هشدار داد که ونزوئلا بدون مادورو وضعیت بهتری خواهد داشت، اما “هیچ تغییر ناگهانی و عظیم” در ساختار دولت بدون عواقب فاجعهبار نمیتواند رخ دهد.
او گفت: «شما دیگر هیچ فرماندهی و کنترلی بر ارتش نخواهید داشت و هیچ نیروی پلیسی وجود نخواهد داشت. وی افزود که هرگونه استقرار ایالات متحده برای ایجاد ثبات در کشور “احتمالاً به ده ها هزار نیرو نیاز دارد.”
گزارش گروه بحران نیز همین نتیجه را تایید میکند و هشدار میدهد که دولت جدید در کاراکاس – حتی اگر با حمایت منطقهای و ایالات متحده روی کار بیاید – ممکن است با “درگیری با شدت کم اما طولانی مدت” روبرو شود.
یک مقام ارشد دولت در پاسخ به این سوال که آیا ایالات متحده برای خروج احتمالی مادورو برنامه ریزی کرده بود یا خیر، تنها گفت که دولت ترامپ “کاملاً از همه پیامدهای احتمالی مرتبط با هر اقدامی که ممکن است انجام شود یا ممکن است انجام نشود آگاه است.”
ماچادو اعلام کرده است که برنامه ای برای انتقال آرام و سریع قدرت دارد و در صورت خروج مادورو می تواند کنترل کامل کشور را در دست بگیرد. او روز سه شنبه مانیفست آزادی خود را منتشر کرد و متعهد شد که از حقوق اساسی حمایت کند و “رژیم جنایتکار” مادورو را برای “جنایت علیه بشریت” پاسخگو کند.
اما اپوزیسیون با چالشهای بزرگی روبرو خواهد شد: کنترل نمایندگان، فرمانداران، بوروکراتها، نیروهای امنیتی و سربازانی که مادورو طی سالها پرورش داده است، بهویژه کسانی که از انتقامجویی میترسند.
گزارش گروه بحران هشدار داد: «بسیاری از افسران ارشد نظامی ممکن است در برابر تغییر رژیم مقاومت کنند.
حتی اگر مادورو با واگذاری قدرت به جانشین مورد حمایت آمریکا موافقت کند، برخی از نیروهای امنیتی ممکن است همچنان شورش کنند یا «حتی جنگ چریکی علیه مقامات جدید به راه بیندازند».
سایر گروه های مسلح نیز ممکن است با انتقال قدرت مخالفت کنند یا از خلاء قدرت استفاده کنند. هزاران جنگجوی با تجربه از ارتش آزادیبخش ملی کلمبیا (ELN) در جنگل های مرزی مستقر هستند. این گروه قول داده است از دولت مادورو دفاع کند و با هر نیروی خارجی در منطقه مبارزه کند. زرادخانه این گروه شامل مواد منفجره و چندین پهپاد مسلح است.
هرج و مرج و درگیری می تواند موج جدیدی از مهاجرت ونزوئلا را به همراه داشته باشد، در حالی که کشورهای همسایه در حال حاضر با میلیون ها مهاجر فراری از حکومت مادورو دست و پنجه نرم می کنند.
حفظ نظم در سراسر کشور، به ویژه بدون وفاداری کامل نیروهای امنیتی، که عمدتاً طرفدار مادورو هستند، یک وظیفه مهم خواهد بود.
در سال 1994، مأموریت نظامی ایالات متحده در هائیتی که منجر به سرنگونی یک دولت نظامی و ایجاد ثبات در کشور شد، به حدود 25000 سرباز نیاز داشت. وسعت ونزوئلا 33 برابر هائیتی یا تقریباً دو برابر کالیفرنیا است.
تهاجم سال 1989 ایالات متحده به پاناما – کشوری کمتر از یک دهم وسعت ونزوئلا – حدود 27000 سرباز آمریکایی را درگیر کرد.
در آن عملیات، مانوئل نوریگا، دیکتاتور پاناما – که مانند مادورو متهم به قاچاق مواد مخدر بود و از سوی واشنگتن یک حاکم غیرقانونی محسوب می شد – به سرعت دستگیر شد. چند ماه قبل، نوریگا میهن تجارتاتی را که در آن رهبر مخالفان، گیلرمو آندارا، ظاهراً پیروز شده بود، باطل کرده بود.
مقامات آمریکایی آندارا را تحت فشار قرار دادند تا قدرت را به دست گیرد، اگرچه او در مورد تهاجم آمریکا بسیار مردد بود. او در یک پایگاه نظامی آمریکا سوگند یاد کرد. اما به دلیل نارضایتی مردم از نحوه روی کار آمدن او، اندرا با اعتراضات خیابانی، شورش و کاهش محبوبیت مواجه شد.
آندارا حتی کمی بیش از یک سال پس از تهاجم دست به اعتصاب غذا زد تا اینکه دولت جورج اچ دبلیو دبلیو بوش را تحت فشار قرار داد تا کمک هایی را که وعده داده بود به پاناما ارسال کند – یادآوری این که واشنگتن می تواند به سرعت پس از پایان درگیری چشم خود را ببندد.
هفته گذشته، وقتی از مارکو روبیو، وزیر امور خارجه آمریکا در سفر به کانادا پرسیده شد که آیا دستگیری نوریگا میتواند الگویی برای برنامهریزی کنونی دولت ترامپ باشد، او منحرف شد و گفت در آن زمان در دبیرستان تحصیل میکرد.
وی افزود: هدف آمریکا در ونزوئلا جلوگیری از ورود مواد مخدر به کشور ما توسط این سازمان های تروریستی است. و این کاری است که ما اکنون انجام می دهیم.”
این دقیقاً به چه معناست هنوز مشخص نیست.
به گفته گانسون از گروه بحران، مادورو تاکنون از کناره گیری و تبعید خودداری کرده است – که قابل درک است. مادورو با تحقیقات دادگاه کیفری بین المللی مواجه است که می تواند او را به یک فرد تحت تعقیب بین المللی تبدیل کند.
تبعید همیشه تضمین کننده امنیت نیست. در سال 1979، آناستازیو سوموزا دبیله، دیکتاتور ضد کمونیست نیکاراگوئه، از سلطنت کنارهگیری کرد و به پاراگوئه گریخت – اما سال بعد توسط چریکهای چپگرا مسلح به مسلسل و بازوکا ترور شد.
گانسون گفت: «فرض دولت ترامپ این است که اگر فشار را به اندازه کافی افزایش دهید، مادورو ترسیده و تصمیم به خروج خواهد گرفت.
اما نمی توان انتظار داشت که مادورو فقط با انداختن چند بمب تسلیم شود.»
