ساخت دبستان بهمن گامی بلند در جهت روش های نوین آموزشی برای مردم کن بود. اگرچه بیش از 3 دهه طول کشید تا سطوح عالی آموزشی وارد مدارس کن شود، اما قبل از ساخت این مدرسه، کودکان با روش های سنتی تدریس در مدارس خواندن و نوشتن یاد می گرفتند و تحصیلات عالی برای بسیاری از مردم آرزوی دست نیافتنی بود. آنها بود.
به گزارش همشهری آنلاین، نام و خاطرات اولین معلمان مدارس کن از جمله «آمیرزا احمد» و «آمیرزا عماد» در کنار هم در خاطرات مردم کن آمده است. بیش از 150 سال پیش، در روزگاری که خبری از مدارس و نظام های آموزشی جدید نبود، در مدارس خواندن، نوشتن، خط و خوشنویسی تدریس می کردند.
به لطف مطالب ثبت شده در اولین شماره سالنامه فرهنگی کن، اطلاعات خوبی در مورد اولین مدرسه کن در دسترس است. در شماره اول این سالنامه که در سال 1338 منتشر شد، علایی نژاد، مدیر مدرسه بهمن، درباره ساخت اولین مدرسه کن و پذیرش اولین دانش آموزان کن و روستاهای اطراف در این دبستان چنین نوشت: مهرماه 1327 طبق اعلام اداره فرهنگ حومه تهران، اینجانب (علائی نژاد) به سمت مدیریت دبستان بهمن کن منصوب شدم و شروع به کار کردم و در آن زمان فقط یک دبستان در سطح شهر وجود داشت. مرکز ولسوالی کن که دارای شش صنف بود ولی 130 دانش آموز در چهار حجره درس می خواندند، تعداد کارمندان دبستان یک مدیر، چهار معلم و دو خدمتکار بود و اثاثیه موجود دبستان تماما فرسوده و فرسوده بود. آنها بی مورد استفاده می شدند.
ثبت نام اولین دانش آموزان کن و روستاهای اطراف در این مدرسه شرایط خاصی داشت. علایی نژاد در بخشی دیگر از یادداشت خود به پیگیری های مدیران مدارس از خانواده دانش آموزان اشاره کرد و نوشت: برای اینکه اهالی بتوانند فرزندان خود را به دبستان بفرستند ضمن تماس انفرادی با آنها در مورد مزایای آموزش و پرورش صحبت کنند. یک ماه بیشتر نگذشته است تعداد دانش آموزان به 230 نفر رسیده است.«بخش کن مقاصد متشکل از بیش از 20 قریه است و زمانی که وضعیت مرکزی دهستان از نظر فرهنگی همانطور که در بالا ذکر شد، معلوم می شود که وضعیت آن چگونه است. قره تابع آن خواهد بود».
کنی ها تا اواسط دهه 30 مدرسه عالی نداشتند و همین مشکل باعث شده بود بسیاری از دانش آموزان دوره ابتدایی در کن به دلیل دوری زیاد از تهران از تحصیلات عالی محروم شوند.
اما در سال 1334 ساخت دبیرستان کن در زمینی به مساحت 3000 متر مربع در دل کن شکسته شد تا تعدادی از آن دانش آموزان فرصت ادامه تحصیل در محل سکونت خود را داشته باشند. پس از مشارکت اهالی کن در ساخت مدرسه، در سال 1335 حدود 30 نفر در دبیرستان ثبت نام کردند.
