استاد حسین بهزاد در سال 1273 در تهران به دنیا آمد. پدرش فضل الله اصفهانی، مدادساز، به خوبی با آبرنگ نقاشی می کرد. حسین از هفت سالگی برای حرفه آموزی در کارگاه مدادسازی ملاعلی شروع به کار کرد. اما او هنوز نوجوان نشده بود که هم پدر و هم معلمش بر اثر وبا فوت کردند و از این حادثه رنج فراوانی کشید.
به گزارش همشهری آنلاین، حسین بهزاد پس از مرگ استادش شاگرد «میرزاحسن پیچرنگار» شد و با استعدادی که در یادگیری مینیاتور داشت، در سنین جوانی به سرعت به شهرت رسید و سفارشات بسیاری را از کارگاه استادش انجام داد.
این هنرمند در کپی برداری از آثار قدیمی مینیاتور تبحر خاصی داشت و در سن 18 سالگی کارگاه مستقل مینیاتور راه اندازی کرد که حسابی محبوب شد. بهزاد برای مطالعه نقاشی های هنرمندان جدید و قدیم اروپایی به کشورهای مختلف سفر کرد و با سفرهای خود نمایشگاه های متعددی از آثار خود در اروپا و آمریکا برپا کرد که با استقبال خوبی مواجه شد.
پروفسور بهزاد کارمند اداره کل باستان شناسی و استاد مینیاتور هنرستان هنرهای زیبا بود. نقاشی های مینیاتور ایوان مدائن، فردوسی و پهلوانان شاهنامه، ابن سینا بر بالین صبور عشق، صاحبان طلای سیاه، حافظ شیراز و… از آثار زیبای به جا مانده از این هنرمند است.
استاد بهزاد در سال 1347 چشم از جهان فرو بست. او در سال 1330 خانه ای 180 متری در سه طبقه 60 متری حوالی خیابان آزادی امروزی خرید و 17 سال در آن زندگی کرد. معماری خانه بهزاد به سبک پهلوی است و همچنان نمای آجری دارد و کتیبه سردر آن به نام استاد بهزاد مزین شده است.
همه جای این خانه سه طبقه با هنر گره خورده است. هر اتاق دارای فضا و تزئینات صنایع دستی کشورمان از شهرهای مختلف است. پرویز بهزاد فرزند استاد در اوایل دهه هفتاد با انعقاد قراردادی خانه این هنرمند را به شرط اجرای وصیت پدرش در خصوص کاربری خانه به سازمان میراث فرهنگی تحویل داد. در حال حاضر این خانه در خدمت هنرمندان و هنردوستان و تیم های استارتاپی در زمینه هنر و صنایع دستی است.
