روایت مجلس و مردانی که قامت قانون را بر دوش کشیدند

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، مجلس در تاریخ ایران همچون کوهی است که هر دوره مردانی از رشته‌های مختلف بر آن صعود کرده‌اند. برخی با ردپایی روشن که تا امروز بر سنگ ها مانده و برخی با حضوری کوتاه که در هیاهوی سیاست گم شده بود، اما هستند نام هایی که وقتی از «قانون» و «مسئولیت» صحبت می کنیم سایه شان از دیوارهای بهارستان بیرون نمی رود. این روایت گردشی در میان این چهره هاست. مردانی که نه تنها نماینده مردم، بلکه نماینده یک «نوعی وجود» در سیاست ایران بودند.

معلم؛ موضع روشن سیاست در تاریکی زمان

در دل سال‌هایی که ایران هنوز بین هرج‌ومرج قاجار و قدرت‌گیری پهلوی راه پیدا می‌کرد، نام سید حسن مدرس همچون فانوس در شب بلند سیاست می‌درخشید. نه به ثروت تکیه کرد و نه به حزب و جریان، نماینده ای بود که با منطق فقهی و ایستادگی بی پروا در مقابل قدرت به مجلس معنا می داد.

مجلس جای اوست او یک باغ می خواهد سیاسی نبود، مجلس را «مسئله سیاسی» می دانست. ضرب المثل معروف او «سیاست ما دین ما و دین ما سیاست ماست» هنوز مانند پرچمی در باد زمان باقی مانده است، مدرس در هیبت یک «روش» در تاریخ ثبت شد، روشی که شجاعت را با اخلاق و دانش را با دینداری می آمیزد.

چمران؛ یک نماینده با چفیه و قلم

سالها بعد، در زمانی که انقلاب اسلامی تازه جوانه زده بود، چهره دیگری در مجلس برخاست. این بار مردی که هنوز بوی خاک خوزستان و آتش جنگ را می داد. دکتر مصطفی چمران را نمی شد فقط در چارچوب نمایندگی محصور کرد. روی صندلی شورا نشسته بود اما قلبش همچنان در پاوه و سوسنگرد می تپید. چمران، تکنوکرات او در دانشگاه های آمریکا و در عین حال از عارفان عرصه جهاد بود. وی مجلس را نه میدان سخنرانی، بلکه کلاس درس دانست که اگر سیاست از مردم دور است، از حقیقت دور است. میان لبخند آرام و صدای قوی سخنانش، ترکیبی از خرد و عشق بود. از مدیر و مجاهد.

دوراهی؛ جوانی که مجلس را بیدار کرد

نام شهید عبدالحمید دیالمه، یادآور نسیمی است که تنها چند سال می وزید، اما اثرش بر کتاب سیاست ایران ماندگار شد. در دهه ای که مجلس مملو از چهره های شناخته شده و نسل های قدیمی بود، دیالمه جوانی بود که با شور دانشجویی وارد بهارستان شد. با صدایی آرام، اما با محتوایی قاطع و شجاعانه، به جای تطبیق با مناسبات قدرت، روابط را به چالش کشید. او یکی از چهره هایی بود که نشان داد درک سیاسی در سن نیست. گاهی در صداقت و بصیرت است. او در مبارزه فکری با مجاهدین خلق نقش اساسی داشت تبدیل شد صدر و یکی از عوامل تأثیرگذار در استیضاح وی بود و سرانجام در سال 1360 در دفتر حزب جمهوری اسلامی توسط آنها ترور شد و به شهادت رسید. پیکرش در حرم حضرت معصومه(س) است.س) به خاک سپرده شد

برخی معتقدند شهید دیلمه نیز مانند شهید آیت قصد داشت نفاق استادانه برخی از شخصیت های سیاسی را که در حادثه 16 تیر به شهادت رسیدند، علنی کند. جسد وی در آتش انفجار کاملا سالم می ماند اما مدارک داخل کیفش گم شده است.

آیه؛ علوم سیاسی سیاستمدار تبدیل شد

شهيد دكتر سيد حسن آيت از آن دست سياستمداراني بود كه با اينكه عمري كوتاه در مجلس داشت، انديشه و قلمش پيش از اين راههاي بسياري را روشن كرده بود. آیت از معدود نمایندگانی بود که سیاست را با تحلیل و تحقیق عمیق آمیخت. قدرت او در صدا نبود، بلکه در استدلال بود. قبل از اینکه نماینده باشد محقق بود و بعد از نماینده شدن تحقیق را از متن سیاست جدا نکرد. وی در سن 43 سالگی توسط عوامل گروهک منافقین به طرز فجیعی ترور شد و در صبح روز 23 مرداد 1360 به شهادت رسید و شهادت وی مجلس را از داشتن یکی از جدی ترین چهره های تحلیلگر انقلاب محروم کرد.

مجمع؛ آینه ای که گاهی چهره خودش را منعکس می کند

این اسامی نه تنها اشخاص بلکه «الگوها» نیز هستند و هر یک تجسمی از معنای بازنمایی است. معلم شجاعت اخلاقی را تعریف کرد. چمران، مسئولیت. دیالمه، صداقت. آیات، فهم و تحلیل. اینها چهره های سر به فلک کشیده ای بودند که راه را برای نسل هایی از نمایندگان هموار کردند. بهارستان امروز بر دوش این مردان ایستاده است. مردانی که در دنیا نیستند اما «حضور»شان در سیاست ایران زنده است. اگر مجلس امروز می‌خواهد مسیر آینده خود را محکم‌تر طی کند، قطعاً باید به گذشته نگاه کند. به این چهره ها، به این الگوها، به این میراث.