فارین پالیسی نوشت: در حالی که گمانه زنی ها و شایعات زیادی مبنی بر اینکه ایالات متحده به دلیل ذخایر عظیم نفتی ونزوئلا قصد مداخله دارد وجود دارد، شواهد نشان می دهد که این فرضیه چندان با واقعیت مطابقت ندارد. منتقدان بارها به سوابق دونالد ترامپ اشاره کرده اند که گفته است آمریکا باید “نفت عراق را در اختیار بگیرد”، اما دولت او هرگز رسما نگفته است که به دنبال نفت ونزوئلا است. حتی کارشناسانی مانند پدرو بورلی تأکید میکنند که روایت تلاش آمریکا برای تصاحب نفت، بیشتر «خط تبلیغاتی رژیم کاراکاس» است تا یک سیاست واقعی واشنگتن.
بر اساس گزارش میهن تجارت، ونزوئلا با داشتن بزرگترین ذخایر نفت در جهان (330 میلیارد بشکه)، تنها کمتر از 1 درصد از تولید جهانی را تامین می کند. مشکلی که سال ها گریبان دولت های مختلف این کشور را گرفته است. استخراج روغن سنگین و بی کیفیت کمربند اورینوکو به سختی انجام می شود و نیاز به سرمایه گذاری های هنگفت و طولانی مدت دارد. اگرچه پالایشگاه های ساحل خلیج آمریکا برای این نوع نفت ساخته شده اند، اما این بدان معنا نیست که استقرار ناوهای هواپیمابر و 15000 نیرو در منطقه برای به دست آوردن نفت انجام می شود.
تحلیلگران می گویند سیاست دولت ترامپ – به ویژه با نقش مارکو روبیو – بیشتر در مورد تغییر نقشه سیاسی نیمکره غربی و مقابله با رژیم های سوسیالیستی است تا منافع مستقیم نفتی. آمریکا بزرگترین تولیدکننده نفت جهان است و نیاز فوری به نفت ونزوئلا ندارد. حتی اگر آینده صنعت نفت ونزوئلا روشن باشد، تنها از طریق ثبات، اصلاحات و سرمایه گذاری در طی چندین سال امکان پذیر خواهد بود، نه از طریق مداخله نظامی یا سناریوهای کوتاه مدت.
