بعدی- با بازگشت طلسم های انیماترونیک، دنباله پنج شب در فردی تجربه ضعیف و سطحی از وحشت و خشونت را ارائه می دهد که عمدتاً سرگرمی سطحی برای نوجوانان است.
به گزارش به گزارش میهن تجارت به نقل از ورایتی، Five Nights at Freddy’s 2 یک فیلم اسلشر مبتنی بر بازی ویدیویی با عناصر ماوراء طبیعی است که در سادگی و خامی خود واقعاً شگفت انگیز است. اما این فیلم نه یک سرگرمی ساده و بی خطر است و نه تجربه ای لذت بخش. در واقع از فیلم اول هم بدتر است.
در نگاه اول، “هیولاها”، حداقل برای چند دقیقه، جذاب و سرگرم کننده هستند: آنها طلسم های انیماترونیک قد 10 متری هستند که در میان خرابه های کثیف پیتزای فردی Fazbear با صدای زنگ فلز حرکت می کنند. مکانی متروکه برای جشن تولد کودکان. آنها می توانند با ظاهر تهدید آمیز خود ترس را برانگیزند، اما واقعاً ترسناک نیستند و کارگردان اما تامی که از فیلم اول بازگشته است، خشونت را طوری صحنه می کند که گویی در حال تماشای نسخه سانسور شده یک فیلم ترسناک تلویزیونی هستید، منهای هیجانات.
این اتفاقی نیست. یکی از دلایلی که «پنج شب در فردی» دو سال پیش به موفقیت بزرگی دست یافت، تعریف دقیق آن از یک فیلم ترسناک PG-13 بود: نه کاملاً هیجانانگیز، نه به اندازه کافی ترسناک، اما در برند و مفهوم خود به اندازهای جذاب بود که میلیونها نوجوان عاشق بازی ویدیویی را به سالنهای سینما بکشاند. (اگر بخش بزرگی از طرفداران این فیلم با طرفداران سری فیلم های «سونیک» همپوشانی داشته باشند، تعجب آور نخواهد بود.)
در صحنه ای از Five Nights at Freddy’s 2, Chica، مرغ شکم پر غول پیکر با صداپیشگی مگان فاکس، که روی تیشرتش نوشته شده است “بیایید مهمانی بگیریم!” و مژه های بلندی دارد، در شب نمایشگاه علوم، معلم دبیرستانی را ساقه می زند. قبل از فشار دادن مغزش می گوید: «می خواهم بدانم در سرت چه می گذرد». این صحنه آنقدر مبهم و مبهم است که کاملاً انتزاعی باقی می ماند.
بعد از آن، چیکا میگوید: «همین چیزی که داشتم فکر میکردم، چیزی آنجا نیست!» و واقعیت این است که فیلم از نظر محتوایی هم مغز ندارد. این فقط شوخی های سطحی و ترسناک برای بچه هاست، اما مشکل اصلی این است که فیلم در داستان پیچیده اش گرفتار می شود که بیننده را گیج می کند.
در سال 1982، بیست سال قبل از برگزاری Five Nights at Freddy’s 2، مهمانی را در رستوران فردی می بینیم، جایی که دختری تنها به نام شارلوت متوجه می شود که چیزی درست نیست. او شاهد این است که پسری توسط شخصی، طلسم خرس، برده می شود و علی رغم التماس او، والدین حاضر در مهمانی توجهی نمی کنند. صحنه پردازی این قسمت به قدری غیرواقعی است که فیلم را به سمت جلوه ای سطحی و ضعیف سوق می دهد.
بعداً مشخص شد که فردی در واقع یک قاتل زنجیره ای در لباس طلسم است. همان شخصیتی که متیو لیلارد در فیلم اول بازی کرد. شارلوت پسر را نجات می دهد، اما در این راه کشته می شود، و روح او اکنون به ماریونت، یک طلسم انیماترونیک که شبیه نسخه کابوکی شخصیت Jigsaw است، پیوند خورده است. این شیطان متحد است که همه وقایع فیلم را تنظیم می کند.
جاش هاچرسون در نقش محافظ سابق مایک که بیشتر فیلم جدید را با خیره شدن به صفحه کامپیوتر می گذراند، دوباره بازی می کند. پایپر روبیو نیز در نقش ابی، خواهر کوچک مایک، که قبلاً با طلسمها دوست شده و هنوز آنها را دوستان خود میداند، بازمیگردد. تمایل او برای برقراری ارتباط مجدد با روحیات کودکان درون این طلسم ها، خط داستان را به جلو می برد.
این پیچیدگی است که می تواند ذهن بیننده را خسته کند. الیزابت لیل نیز در نقش ونسا، دختر یک قاتل زنجیره ای (که به نظر می رسد فیلم فراموش کرده یک افسر پلیس است) بازگشته است و ممکن است با مایک رابطه عاشقانه داشته باشد. همه اینها صرفاً به این دلیل اتفاق میافتد که فیلم نوشته اسکات کورثورن، خالق امپراتوری بازی فردی، نیاز دارد که بین حملات ضعیف طلسمها اتفاقی بیفتد. اما مخاطب علاقه ای به آن ندارد و همه چیز در قالب صحنه های درجه B پیش می رود. در یک صحنه، مشخص می شود که طلسم های بزرگ و براق ضعیف تر از نمونه های آسیب دیده و کثیف زیرزمین فردی هستند. چرا چرا باید بپرسید چرا؟
در سال 2021، دو سال قبل از اکران نسخه سینمایی «پنج شب در فردی»، یک فیلم طنز ترسناک مستقل به نام «سرزمین عجایب ویلی» ساخته شد که مفهوم «پنج شب در فردی» را کاملاً تقلید می کند. نیکلاس کیج در این فیلم نقش مردی سرگردان را بازی می کند که در شهری کوچک گیر کرده و باید از غروب تا سپیده دم سایت عنوان را تمیز کند.
حملات طلسم انیماترونیک در این فیلم واقعاً خشن و ده برابر خلاقانهتر از حملات فیلمهای فردی هستند و کیج که در کل فیلم حتی یک کلمه دیالوگ صحبت نمیکند، حضور قدرتمندی دارد و عمل پاکسازی را به یک تجربه هیپنوتیزمی تبدیل میکند. «سرزمین عجایب ویلی» با وجود فروش 450 هزار دلاری، یک فیلم ترسناک سرگرم کننده بود. در مقابل، “Five Nights at Freddy’s 2” که احتمالاً این هفته 80 میلیون دلار فروش خواهد داشت، محصولی شلخته و بیدرخش است که هرگز کاملاً نمیداند چه میکند و تنها بر اساس یک قانون عمل میکند: خدمت به گیمرها.
