امنیت فقط موشک نیست؛ روایتی از جبهه‌ای که دیده نمی‌شود

به گزارش خبرگزاری به گزارش میهن تجارت، وقتی صحبت از توان دفاعی ایران می شود، ذهن بسیاری به سمت موشک های دوربرد، سامانه های دفاعی و … می رود. هواپیماهای بدون سرنشین پیشرفته

این تصویر واقعی و مهم است، اما کامل نیست. واقعیت این است که قدرت نظامی سخت تنها زمانی مؤثر است که بر دوش نوع دیگری از امنیت باشد. امنیتی که دیده نمی شود، اما اگر نباشد، پیشرفته ترین سلاح ها هم نمی توانند امنیت مردم را تضمین کنند.

امنیت پایدار حاصل ترکیب قدرت سخت و امنیت نامرئی است. جایی که موشک، پهپاد و ارتش در کنار اطلاعات، پیشگیری، پدافند غیرعامل و امنیت روانی جامعه معنا پیدا می کند.

جبهه خاموش: سربازان گمنام امام زمانAj)

در پشت صحنه امنیت کشور نیروهایی هستند که کمتر در رسانه ها از آنها نام برده می شود. نیروهایی که در افکار عمومی به «سربازان گمنام امام زمان» معروف هستند.Aj) شناخته شده اند. ماموریت اصلی این نیروها قدرت نمایی نیست، بلکه جلوگیری از بحران است.

آنها تهدیدها را در مراحل شکل گیری خود تشخیص می دهند. از نفوذ امنیتی گرفته تا خرابکاری، جاسوسی و شبکه سازی دشمن. بدون این حلقه پیشگیرانه، حتی قوی‌ترین ارتش‌ها باید بهای سنگینی را برای مهار بحران‌های دیرشکسته بپردازند.

پدافند غیرعامل؛ مکمل قدرت نظامی

پدافند غیرعامل بخشی دیگر از «امنیت نامرئی» است که ارتباط مستقیمی با قدرت سخت دارد. این حوزه زیرساخت‌ها را برای موقعیت‌های بحرانی، از مقاوم‌سازی مراکز حیاتی گرفته تا پراکندگی، استتار و ایمن‌سازی امکانات، آماده می‌کند.

به بیان ساده، اگر سامانه موشکی و دفاعی «ضربه‌گیر و بازدارنده» باشد، پدافند غیرعامل مسئول آسیب‌ناپذیر کردن کشور است. بدون این لایه، قدرت نظامی به طور کامل مؤثر نخواهد بود.

جنگ شناختی؛ نبردی فراتر از میدان نظامی

در دنیای امروز، بخشی از جنگ ها قبل از شلیک اولین گلوله آغاز می شود. در ذهن مردم. جنگ شناختی، عملیات روانی و جنگ رسانه ای سعی در هدف قرار دادن اعتماد عمومی، ملتهب کردن فضای اجتماعی و ایجاد احساس ناامنی دارد.

در این زمینه ساختارهای امنیتی و رسانه ای ایران نقش مکمل نیروی نظامی را ایفا می کنند، زیرا اگر جامعه از درون دچار فروپاشی روانی شود، هیچ نیروی نظامی نمی تواند امنیت پایدار ایجاد کند.

امنیت سایبری؛ دیوار دفاعی قرن جدید

قدرت نظامی در قرن بیست و یکم بدون امنیت سایبری ناقص است. سیستم های موشکی، پدافند هوایی، شبکه های فرماندهی و حتی خدمات شهری همگی به زیرساخت های دیجیتالی بستگی دارند.

پدافند سایبری ایران با رصد مستمر تهدیدات، مقابله با نفوذ و حملات اینترنتی، «خط پشتیبانی» قدرت نظامی محسوب می‌شود. به همین دلیل است که امروزه دیگر نمی توان مرز مشخصی بین امنیت نظامی و امنیت سایبری ترسیم کرد.

حفاظت از زیرساخت؛ پیوند امنیت ملی و زندگی روزمره

زیرساخت هایی مانند برق، آب، نفت، گاز و مخابرات حلقه های ارتباطی بین امنیت ملی و زندگی روزمره مردم هستند. اگر این رگ ها آسیب ببینند تاثیر آن مستقیما در زندگی شهروندان دیده می شود.

در اینجا نیز امنیت نامرئی نقش خود را نشان می دهد. حفاظت همزمان فیزیکی و فناوری این زیرساخت ها، قدرت نظامی کشور را نه تنها ابزار جنگ، بلکه ضامن ثبات زندگی عادی مردم می کند.

امنیت ایران فقط مبتنی بر موشک نیست و فقط بر اساس فعالیت های پنهانی نیست. قدرت واقعی در هم افزایی بین امنیت سخت و امنیت نامرئی شکل می گیرد.

موشک‌ها، پهپادها و نظامیان ممکن است نقش «بازدارنده آشکار» را ایفا کنند، در حالی که سربازان گمنام امام زمان، کارشناسان سایبری، طراحان پدافند غیرعامل و فعالان جنگ شناختی نقش «نگهبانان خاموش پایداری» را بازی می‌کنند.

همین ترکیب است که باعث شده بسیاری از تهدیدها قبل از تبدیل شدن به یک بحران ملی در مرحله نطفه مهار شده و امنیت پایدار برای جامعه شکل بگیرد.