برخلاف تصور رایج، انسان های اولیه لزوما کوتاه مدت نبودند. برخی از آنها به لطف ژنهای مقاوم، سازگاریهای تکاملی و بدنهایی که برای بقا ساخته شدهاند، زندگیهایی داشتند که هنوز هم قابل تحسین است. شاید راز طول عمر برخی از انسان های امروزی نه در آزمایشگاه های مدرن، بلکه در ژن هایی باشد که از عصر یخبندان به ما رسیده است.
واقعیت این است که در دنیای باستان، مرگ و میر نوزادان و کودکان بسیار بالا بود، اما کسانی که از دوران کودکی جان سالم به در بردند، گاهی اوقات چندین دهه بیشتر از حد انتظار زندگی می کردند.
میراثی از عصر یخبندان
این تحقیق که نتایج آن در مجله علمی GeroScience منتشر شده است نشان می دهد که ریشه های ژنتیکی بسیار قدیمی می توانند نقش کلیدی در طول عمر داشته باشند.
در این مطالعه، دانشمندان ژنوم 333 صد ساله را با ژنوم بیش از 100 انسان اروپایی باستان مقایسه کردند. نتیجه تعجب آور بود. افرادی که به 100 سالگی رسیده بودند از نظر ژنتیکی بیشتر شبیه شکارچیان اروپای غربی پس از عصر یخبندان بودند.
انسان های اولیه در شرایطی زندگی می کردند که غذا محدود بود. بیماری ها درمان نداشت و سرما و قحطی و استرس همیشگی بود. در چنین محیطی فقط افرادی با بدن مقاوم تر، سیستم ایمنی قوی تر و توانایی بهتر در مدیریت استرس زنده می مانند.
این ویژگی ها در ژن ها تثبیت شد و طی هزاران سال به نسل های بعدی منتقل شد. دانشمندان تخمین می زنند که داشتن این وراثت ژنتیکی می تواند احتمال رسیدن به 100 سال را حدود 38 درصد افزایش دهد.
دوران کشاورزی
جالب است که تحقیقات نشان میدهد که ژنهای مرتبط با کشاورزان اولیه اروپایی لزوماً با طول عمر بیشتر مرتبط نیستند و حتی ممکن است با افزایش برخی بیماریها مرتبط باشند. به گزارش «Interestingengineering» تغییر ناگهانی رژیم غذایی، کم تحرکی و تماس نزدیک با حیوانات اهلی فشارهای جدیدی را بر بدن انسان وارد می کند. فشارهایی که ممکن است اثرات منفی طولانی مدت داشته باشند.
البته محققان بر این نکته تاکید دارند که سبک زندگی سالم، تغذیه، فعالیت بدنی و طب مدرن همچنان نقش اساسی دارند. اما این تحقیقات نشان میدهد که برخی از ما با مزیت ژنتیکی باستانی متولد میشویم و به عبارت دیگر، طول عمر تنها نتیجه انتخابهای امروزی نیست. بلکه بخشی از نبرد اجداد ما با طبیعت خشن گذشته به ارث رسیده است.
شواهد باستان شناسی و استخوان شناسی نشان می دهد که برخی از انسان های ماقبل تاریخ به دلیل کهولت سن دچار سایش شدید دندان ها، آرتروز و تغییرات استخوانی شده اند. علائمی که تنها زمانی ظاهر می شوند که به سن پیری می رسید. این یافته ها نشان می دهد که پیری یک پدیده مدرن نیست، بلکه بخشی از تاریخ بیولوژیکی انسان است.
