سلاح های هسته ای مخرب ترین مواد منفجره ای است که بشر ساخته و در جنگ از آن استفاده کرده است. با توجه به قدرت تخریب این سلاح ها که می تواند شهرهای مختلف را به طور کامل نابود کند، انتظار می رود کشورهای دارنده این سلاح ها در نگهداری آنها محتاط باشند. با این حال، در طول سالها، شش مورد وجود داشته است که سلاحهای هستهای به دلیل تصادفات مفقود شده و هنوز کشف نشدهاند.
ایالات متحده این رویدادها را «حوادث تیر شکسته» می نامد، اما این اصطلاح تنها به از دست دادن سلاح های هسته ای محدود نمی شود، بلکه شامل حوادث و سوانح نیز می شود. تاکنون 32 حادثه از نوع پیکان شکسته به ثبت رسیده است که 6 مورد آن مربوط به از دست دادن سلاح های هسته ای بوده و تاکنون بازیابی نشده است. و این تنها اطلاعاتی است که آنها برای عموم منتشر کرده اند.
یکی از مهم ترین حوادث در سال 1958 رخ داد، زمانی که یک B-47، یکی از اولین بمب افکن های آمریکا، یک بمب هیدروژنی کاملا مسلح Mk را پرتاب کرد. 15 نفر در نزدیکی جزیره تایبی در جورجیا رها شدند. در ابتدا ارتش ادعا کرد که این فقط یک شبیه سازی بوده است، اما این ادعا درست نبوده و بمب پیدا نشده است.
حوادثی مشابه بمب تایبی هر از گاهی در طول جنگ سرد رخ می داد، زیرا انواع مختلف سلاح های هسته ای گاهی از کنترل نیروهای نظامی خارج می شد. این برای عموم مردم نگران کننده نیست، زیرا دلایلی وجود دارد که این سلاح ها قابل بازیابی نیستند و غواصان معمولی با آنها برخورد نمی کنند. اما این موارد قابل توجه است و نشان می دهد که شش بار در تاریخ بشریت بوده که سلاح های هسته ای از کنترل خارج شده و مفقود شده اند!
سلاح های هسته ای گم شده آمریکا
سیاست “سه گانه هسته ای” دولت آمریکا بر این اصل استوار است که همیشه سه راه مختلف برای استفاده از سلاح های هسته ای دارد. این سه روش شامل پرتاب سلاح های هسته ای از بمب افکن های استراتژیک، موشک های بالستیک پرتاب شده از زیردریایی (SLBM) و موشک های بالستیک قاره پیما (ICBM) می باشد.
بمب تایبی یک سلاح هسته ای با قدرت انفجار 3.8 مگاتن بود که حدود 190 برابر قوی تر از بمبی است که شهر ناکازاکی را ویران کرد. و این تنها سلاحی از این نوع نیست که اکنون در قعر اقیانوس ها قرار دارد.
طولانی ترین سلاح هسته ای گم شده در سال 1950 مفقود شد، زمانی که یک Convair B-36 یک Mk 30 کیلوتنی را پرتاب کرد. 4 در اقیانوس آرام باقی مانده است. گزارش نیروی هوایی نشان می دهد که بمب هسته ای هسته پلوتونیومی ندارد، اما مقدار زیادی اورانیوم دارد. شش سال بعد، یک B-47 در دریای مدیترانه سقوط کرد که احتمالاً دارای دو هسته برای Mk بود. کمی بعد، در سال 1961، یک بمب هسته ای 24 مگاتنی با سه مکانیسم از چهار مکانیسم فعال آن منهدم شد و بخش قابل توجهی از آن پس از سقوط یک B-52 در یک مزرعه مدفون شد. نیروی هوایی از آن زمان محل سقوط هواپیما را ایمن کرده است، بنابراین این تلفات با سلاح های باقی مانده در کف اقیانوس یکسان نیست.
در دسامبر 1965، یک A-4E Skyhawk حامل یک بمب هسته ای 1 مگاتونی در اقیانوس آرام در نزدیکی ناو یو اس اس تیکوندروگا سقوط کرد و هیچ یک از اجزای آن – خلبان، هواپیما یا خود بمب – یافت نشد. در سال 1966، یک حمله هوایی دیگر منجر به از دست دادن 4 بمب هسته ای B28 شد که تنها سه مورد از آنها کشف شد. این حادثه در دریای مدیترانه رخ داد و قدرت انفجاری آن 1.1 مگاتن بود. آخرین تسلیحات هسته ای کشف نشده در سال 1968، زمانی که زیردریایی USS Scorpion غرق شد و 99 خدمه و دو کلاهک هسته ای 250 کیلوتنی خود را به کف دریا برد، گم شد.
