کارل بوشبی این در حال نزدیک شدن به مراحل پایانی سفری است که قبل از ظهور گوشیهای هوشمند، پلتفرمهای پخش جریانی یا شبکههای اجتماعی آغاز شده بود. این کوهنورد بریتانیایی که اکنون 56 سال سن دارد کمتر از 1600 کیلومتر با شهر هال فاصله دارد. او در سال 1998 این شهر را به مقصد سفری ترک کرد که بسیاری آن را یک ماموریت غیرممکن و نقشه ای دور از ذهن می دانستند.
به گزارش عصر ایران، هدف بوشبی این بود که بدون استفاده از وسیله نقلیه و بدون بازگشت به خانه تا پایان ماموریت، یک خط پیوسته در سراسر جهان را طی کند.
اکنون، نزدیک به 27 سال بعد، این خط او را از 25 کشور، بیابان ها، گذرگاه های جنگلی، مرزهای بین المللی و دریاهای یخ زده عبور داده است. این مسیر برای او دوره های طولانی بلاتکلیفی نیز به همراه داشت. زیرا او با موانع سیاسی، مالی و لجستیکی روبرو بود که اغلب دشوارتر از خود چالش فیزیکی به نظر می رسید.
انتظار می رود بازگشت بوشبی در سپتامبر 2026 انجام شود و پایان یکی از طولانی ترین پروژه های در حال اجرا باشد. راه رفتن در دوران مدرن مستمر است. چیزی که به عنوان یک چالش ساده دوستانه شروع شد، به حماسه ای تبدیل شد که با پشتکار، انزوا، ارتباطات انسانی و احساس وظیفه برای به پایان رساندن کاری که شروع کرده بود، شکل گرفت.
جوانی کارل بوشبی و ریشه های سفر
بوشبی در هال بزرگ شد و بعداً به ارتش بریتانیا پیوست و در هنگ چتر نجات خدمت کرد. زندگی نظامی او را در معرض زمین های ناهموار، خطر و دوره های طولانی سختی قرار داد. این دوره همچنین حس نظم و انضباط او را که ستون فقرات پروژه است، شکل داد راه رفتن او شد
مرگ چند تن از رفقا در او اثر ماندگاری گذاشت و او را به این باور رساند که نباید زمان را تلف کرد. در 29 سالگی، در جستوجوی هدفی فراتر از کارهای روزمرهاش، خود را متعهد به چالشی کرد که معتقد بود محدودیتهای ذهنیاش را فراتر از آنچه ممکن میدانست دوباره تعریف میکند.
کارل بوشبی تصمیم گرفت از جنوبی ترین نقطه آمریکای جنوبی تا شهر هال پیاده روی کند و این کار را بدون استفاده از وسایل نقلیه موتوری انجام دهد. این ایده به پروژه ای تبدیل شد که بعدها او “اکسپدیشن جالوت” تماس گرفت
سفر جالوت: مسیری در 25 کشور
بوشبی در نوامبر 1998 از پونتا آرناس در شیلی با حدود 500 دلار پول نقد، نقشه های کاغذی و نقشه ای بدون تضمین موفقیت به راه افتاد. ماه های اول او را از پاتاگونیا، آند و شمال آمریکای مرکزی عبور داد. او در چادر خود یا در پناهگاه هایی که غریبه ها به او پیشنهاد می کردند می خوابید و در حین رفتن غذا تهیه می کرد.
در سال 2002، او از آمریکای لاتین عبور کرد و وارد قاره آمریکا شد و به سمت شمال ادامه داد تا اینکه در سال 2005 به آلاسکا رسید. یک سال بعد، او غیرممکن ها را ممکن کرد و از تنگه برینگ گذشت. مسیری که به عنوان یکی از ترسناک ترین و سخت ترین چالش های پیاده روی در جهان شناخته می شود.
کارل بوشبی آنها به همراه دیمیتری کیفر، یک ماجراجوی دیگر، دو هفته را در یخ ناپایدار بین آلاسکا و سیبری طی کردند. این گذر از مسیری 241 کیلومتری یخ زده که تحت تأثیر لایه های متحرک یخ و بادهای شدید در حال متلاشی شدن بود، انجام شد. این دو نفر با ورود به روسیه به دلیل ورود از یک نقطه غیر رسمی بازداشت و 57 روز بعد آزاد شدند.
روسیه خیلی زود به بزرگترین منبع تاخیر تبدیل شد. قوانین سختگیرانه ویزا به این معنی بود که کارل بوشبی هر بار فقط می توانست 90 روز در آنجا بماند. پیشرفت او کند شد و در سال 2012 درخواست ویزای مجدد او رد شد. در سال 2013، روسیه یک ممنوعیت پنج ساله ورود او را اعمال کرد. بدون توانایی ادامه سفر زمینی، خط جهانی او عملاً قطع شد.
در اعتراض، بوشبی بیش از 4800 کیلومتر از لس آنجلس تا سفارت روسیه در واشنگتن دی سی را پیاده طی کرد. راه افتاد این تلاش در نهایت منجر به لغو ممنوعیت در سال 2014 شد. او به روسیه بازگشت و از طریق مغولستان ادامه داد و با یک گردان پیاده نظام دیگر از صحرای گبی عبور کرد قبل از اینکه گروه تجزیه شود و او به تنهایی وارد چین شود.
وقفه های مالی و فشار زمانی بر کارل بوشبی
در طول این سفر، بودجه همیشه نامشخص بود. دورههایی بود که حامیان مالی ناپدید میشدند و بوشبی مجبور بود بهکلی راه رفتن را متوقف کند. در یک مقطع، او ماه ها را در مکزیک گذراند و منتظر منابع برای از سرگیری سفر خود بود. همه گیر کووید-19 همچنین باعث ایجاد یک اختلال طولانی دیگر شد، زیرا مرزها بسته شدند و رفت و آمد محدود شد.
چیزی که او زمانی فکر می کرد 12 سال طول می کشد تقریباً به سه دهه کشیده شده است. از 27 سالی که از آغاز سفر می گذرد، تخمین زده می شود که 13 سال برای پیاده روی فعال و باقیمانده صرف محدودیت های سفر، بوروکراسی و تغییر مسیر اضطراری خارج از مسیر پیاده روی شده است.
عبور کارل بوشبی از دریای خزر و بازگشت به اروپا
تا سال 2024، باقیمانده مسیر زمینی نیازمند عبور از ایران یا روسیه است که هر دو به دلیل تنشهای ژئوپلیتیک مسدود شدهاند. بازگشت به خانه به معنای یافتن راه حل دیگری بود.
بوشبی تصمیم گرفت از قزاقستان تا آذربایجان در دریای خزر شنا کند. علیرغم تجربه محدود شنا، او 31 روز را صرف پیمودن مسیر 288 کیلومتری کرد که توسط قایق های پشتیبانی پشتیبانی می شد و در زمان استراحت در آنها می خوابید. او بعداً گفت: “من مطمئناً شناگر نیستم و شنا را دوست ندارم.”
پس از رسیدن به آذربایجان از قفقاز ادامه داد و از ترکیه گذشت و وارد اروپا شد. در طول راه، او از حمایت مکرر مردم محلی خبر داد و گفت که بسیاری او را به خانه های خود دعوت کرده بودند. وی میهمان نوازی در ترکیه را پایدار و حمایتگر توصیف کرد.
در پایان سال 2025، او وارد مجارستان شده بود و تقریباً 1500 کیلومتر قبل از رسیدن به تونل مانش و بازگشت به بریتانیا در راه بود.
برخوردهای انسانی و درس های آموخته شده
اگرچه بیشتر سفر به تنهایی انجام شد، کارل بوشبی اغلب اظهار داشت که پیاده روی هرگز یک تجربه انفرادی نبود. در 25 کشور، غریبه ها به او پناهگاه، غذا، کمک های پزشکی و حمل و نقل (در طول مسیرهای فرعی و غیرپیاده روی برای تمدید ویزای او) پیشنهاد داده اند. او از جراحتی در پرو صحبت کرد که در آن مجبور شد مچ دست خود را بخیه بزند، و همچنین از عفونت معده که او را مجبور به تکیه بر مراقبت های یک پزشک محلی کرد.
او همیشه بر جنبه انسانی این سفر تاکید می کند. به قول خودش، “99.99 درصد از افرادی که ملاقات کرده ام مهربان، سخاوتمند و حامی بوده اند.”
این حس ارتباط به موضوع اصلی به روز رسانی های Bushby تبدیل شده است. در شبکه های اجتماعی به خصوص تیک توک، دنبال کنندگان از او می خواهند که از شهرهایشان بگذرد، کتابی بنویسد یا جزئیات مسیر خود را ثبت کند. بسیاری تلاش او را تحسین می کنند و آن را یک شاهکار “یک بار در یک نسل” می نامند.
نزدیک شدن به خانه و آنچه در پیش است
وقتی بوشبی به هال نزدیکتر می شود، با آمیزه ای از آرامش و احتیاط صحبت می کند. تقریباً 30 سال است که او هر روز با یک هدف از خواب بیدار شده است: حرکت به جلو. این شفافیت هدف به زودی به پایان خواهد رسید و او اعتراف کرده است که انتقال ممکن است دشوار باشد.
او امیدوار است که بر روی کار توسعه، ارتباطات علمی و سخنرانی عمومی تمرکز کند. کارل بوشبی قصد دارد درس هایی را که از دوره های طولانی انزوا، برخوردهای بین فرهنگی و مسیری جهانی که او را مجبور به درک عمیق مرزها، بوروکراسی و روابط انسانی آموخته، با دیگران به اشتراک بگذارد.
او همچنین متوجه می شود که بریتانیایی که در سال 1998 ترک کرد، همان کشوری نیست که به آن باز خواهد گشت. او می گوید: “تونی بلر زمانی که من نخست وزیر بود، نخست وزیر بود. از آن زمان تا کنون چندین نخست وزیر داشته ایم. ممکن است وقتی به خانه برگردم آن را نشناسم.”
یک تور جهانی نادر
اگر کارل بوشبی پیاده روی خود را در سال 2026 طبق برنامه انجام دهد، یکی از اولین افرادی خواهد بود که یک خط پیوسته و ناگسستنی را در اطراف سیاره زمین طی می کند. مسیر او از جنگلها، بیابانها، رشتهکوهها، دریاهای یخ زده و مرزهای سیاسی عبور کرده است که در دهههایی که او در راه بوده تغییر کرده است.
برای بسیاری در سراسر جهان، سفر او به یک مطالعه طولانی در نظم، تمرکز و پشتکار تبدیل شده است. برای دیگران، این مثالی است از اینکه اراده تا چه حد میتواند انسان را در زمانی که هدف روشن و قوانین سختگیرانه است، ببرد.
آخرین مراحل بوشبی در هال پایان داستانی خواهد بود که به عنوان یک چالش ساده شروع شد، اما به یک رکورد جهانی تبدیل شد. این مراحل همچنین آغاز فصل جدیدی برای مردی است که تقریباً نیمی از عمر خود را صرف راه رفتن به خانه کرده است.
