با حضور طالبان و جلوگیری از کشت خشخاش آنها در افغانستان، تعداد مواد مخدر مانند تریاک در کشور ما کاهش چشمگیری داشته است و همین موضوع مراکز ترک اعتیاد در کشور را با مشکل مواجه کرده است.
به گزارش خبرآنلاین، رئیس هیئت درمانگران اعتیاد استان تهران نسبت به کاهش شدید توزیع شربت تنتور تریاک هشدار داد و اعلام کرد: مراکز درمانی که باید در هر دوره صدها شربت دریافت کنند، اکنون تنها 15 تا 30 شربت دریافت می کنند.
وضعیتی که به گفته وی به معنای قطع عملی درمان و خروج گسترده بیماران از چرخه درمان است.
فرهاد غستاسبی، رئیس هیئت درمانگران اعتیاد استان تهران روز گذشته در حاشیه تجمع اعتراضی درمانگران اعتیاد مقابل سازمان غذا و دارو اعلام کرد: در حال حاضر حدود 600 هزار بیمار در سراسر کشور تحت درمان با داروی تنتور تریاک هستند؛ دارویی که در برخی از بیماران مبتلا به بیماریهای غیرقابل علاج برای بهبود علائم و بیماریهای وابسته به دارو استفاده میشود.
وی با اشاره به اطلاعیه ناگهانی سازمان غذا و دارو از ابتدای آبان ماه مبنی بر عدم وجود این دارو، گفت: قطع ناگهانی شربت تنتور تریاک در حالی رخ داد که در سال های اخیر رفتارهای پرخطر بیماران مصرف کننده این دارو به طور موثر کنترل شده و حذف آن می تواند منجر به خروج گسترده بیماران از چرخه درمانی قابل مصرف، افزایش مصرف مجدد دارو، افزایش مصرف دارو، افزایش مصرف دارو شود. بیماری های عفونی که هزینه های سنگینی را بر دوش دولت و جامعه تحمیل می کند.
وی با اشاره به اسناد رسمی ستاد مبارزه با مواد مخدر افزود: بر اساس این اسناد، ماده اولیه تولید این دارو تا پایان سال آینده در اختیار سازمان غذا و دارو قرار دارد. سوال جدی ما این است که چگونه تا مرداد 1404 داروهای دارویی به کشورهای دیگر صادر می شد اما ناگهان در مهرماه اعلام می شود که دارویی برای مصرف داخلی وجود ندارد؟ این موضوع مستلزم ورود فوری نهادهای نظارتی، بازرسی و حسابرسی است.
غستاسبی با تشریح وضعیت بحرانی توزیع مواد مخدر در تهران ادامه داد: در برخی از دانشگاه های علوم پزشکی از جمله دانشگاه ایران، مراکز درمانی که باید 450 عدد شربت تریاک در یک دوره دو ماهه دریافت کنند، تنها 15 تا 30 عدد دریافت کرده اند، همچنین مراکزی که سهمیه قانونی آنها 220 عدد بوده است، برای کل این وضعیت یک تا 15 تا 15 سال دریافت کرده اند. 100 بیمار و یک مرکز تک شیفتی حداقل 50 بیمار را تحت پوشش قرار می دهد.
به گفته وی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در ابتدا حدود 50 درصد سهمیه این مرکز را تامین می کرد، اکنون توزیع را به شدت کاهش داده و دانشگاه تهران نیز از توزیع ماهیانه به توزیع هفتگی رفته است. در این بین دانشگاه ایران بدترین شرایط را دارد و عملا راهکار موثری برای تامین دارو به مراکز درمانی ارائه نشده است.
وی به مکاتبات فراوان اتحادیه درمانگران با ریاست جمهوری و دستور صریح رئیس جمهور به وزیر بهداشت برای رفع فوری این بحران اشاره کرد و گفت: با وجود این دستور تاکنون اقدام عملی و موثری صورت نگرفته است و به همین دلیل درمانگران ترک اعتیاد مجبور به برگزاری تجمع اعتراضی در چارچوب کامل قوانین سلامت کشور برای طرح دعوای بهداشتی کشور شده اند.
رئیس هیأت مدیره درمانگران اعتیاد استان تهران با اشاره به نقش کلیدی مراکز ترک اعتیاد در کاهش هزینه های کلان کشور گفت: بر اساس مستندات موجود، قبل از توسعه درمان های دارویی، اعتیاد سالانه حدود 200 هزار میلیارد تومان هزینه مستقیم و غیرمستقیم برای کشور به همراه داشت، در حالی که با ورود این متعهد به این هزینه امروز، حدود یک دهم هزینه درمان کاهش یافته است. دستاوردهای ملی در معرض تهدید جدی قرار دارد.»
بیش از یک سال است که کمبود تریاک برای تهیه و تولید داروهای ترک اعتیاد در کشور مطرح شده و این موضوع عوارض مختلفی را به دنبال داشته است. از کاهش مصرف داروهایی مانند شربت تنتور تریاک تا توصیه های عجیب به مصرف کنندگان برای تهیه شربت خانگی تریاک.
سکوت مسئولان وزارت بهداشت و ستاد مبارزه با مواد مخدر مانع از کمبود تریاک در ایران نخواهد شد و تبعات سنگین و پرهزینه ای را هم بر خانواده ها و هم نظام پزشکی کشور تحمیل خواهد کرد.
سعید صفاتیان درمانگر و پژوهشگر اعتیاد درباره کمبود شربت تریاک در مراکز درمانی و عواقب آن می گوید: شاید اکنون در بسیاری از استان ها از هر 100 بیمار فقط به 20 نفر شربت بدهند تا بیماران را درمان کنند و شربت تریاک به آنها عرضه کنند. فرض کنید فردی مصرف کننده شربت تریاک است و وقتی برای تهیه دارو به مرکز درمانی مراجعه می کند به او می گویند ما شربت تریاک نداریم و می خواهی به جای آن به تو متادون بدهیم؟ بسیاری از بیماران به راحتی زیر بار دریافت و مصرف متادون نمی روند و سیستم درمانی را رها می کنند و شروع به مصرف تریاک می کنند و دوباره معتاد می شوند. درصدی از این افراد به سراغ موادی مانند هروئین، شیشه و سایر مواد روانگردان می روند، دوباره به سیستم قاچاق باز می گردند و دوباره باید هزینه های سنگینی را برای اعتیاد خود خرج کنند.
