پل آستر علاوه بر کتاب هایی مانند سه گانه نیویورک، فیلمنامه نویس دود وین وانگ و کارگردان لولو روی پل بود.
به گزارش مهر، آستر با انتشار اولین کتاب خود با عنوان «اختراع انزوا» مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
موقعیت او به عنوان یکی از برجسته ترین نویسندگان آمریکایی با مجموعه ای از سه داستان مرتبط با هم که به عنوان سه گانه نیویورک منتشر شد، تثبیت شد. این 3 کتاب شامل «شهر شیشه ای» (1985)، «ارواح» (1986) و «اتاق قفل شده» (1986) است. این سه گانه با موضوع رمان پلیسی بازی می کند تا به پرسش های وجودی بپردازد.
جویس کارول اوتس، رمان‌نویس در سال 2010 نوشت که آستر به خاطر «داستان‌های پست مدرنیستی بسیار سبک و معمایی‌اش که در آن راوی‌ها به ندرت قابل اعتماد هستند و طرح داستان دائماً در حال تغییر است» شهرت داشت.
داستان های او اغلب با مضامین تصادف، شانس و سرنوشت بازی می کنند. بسیاری از قهرمانان او خود نویسنده هستند، و مجموعه آثار او خودارجاعی است، با شخصیت هایی از رمان های اولیه که در رمان های بعدی دوباره ظاهر می شوند.
منتقد مایکل دیردره در توضیح آثار آستر می‌نویسد: از زمان «شهر شیشه‌ای»، اولین جلد از سه‌گانه‌اش در نیویورک، آستر سبکی شفاف و اعتراف‌آمیز را به کمال رساند، سپس از آن برای نشان دادن قهرمان‌های داستان در دنیایی به ظاهر آشنا استفاده کرد که به تدریج با تهدیدهای مبهم و توهمات احتمالی، با ناراحتی فزاینده ای پر می شوند.
آستر نویسنده 18 رمان بود که تعدادی از آنها به فیلم تبدیل شده اند، از جمله “موسیقی شانس”.
او بعداً فیلمنامه‌های خود را نوشت که با اسموک (1995) با بازی هاروی کایتل، ویلیام هرت و جیانکارلو اسپوزیتو شروع شد. او با این فیلمنامه برنده جایزه معتبر Independent Sprite برای بهترین فیلمنامه اول شد.
همکاری او با وانگ ادامه یافت و این دو به طور مشترک دنباله، آبی در چهره را کارگردانی کردند که باز هم کایتل و اسپوزیتو به همراه لو رید، میرا سوروینو و مدونا در آن بازی کردند. آستر همچنین در نوشتن فیلمنامه مرکز جهان وانگ نقش دارد.
در سال 1998، آستر به همراه کایتل، سوروینو و ریچارد ادسون فیلمنامه لولو روی پل را کارگردانی کرد. در سال 2007 در فیلم «زندگی درونی مارتین فراست» با بازی دیوید تیولیس، ایرنه جاکوب و مایکل ایمپریولی دوباره همین کار را انجام داد.
رمان «4321» آستر در فهرست نهایی جایزه من بوکر در سال 2017 قرار گرفت.
