حضور بازیگران سینما و تلویزیون در صحنه تئاتر در سال های اخیر با موجی از واکنش های متفاوت مواجه شده است. عده ای از این حضور سوء استفاده کردند و آن را به مصادیقی چون جریان اقتصادی تئاتر نسبت دادند و از سوی دیگر عده ای این حضور را ناامن می دانند و تئاتر و صحنه را فارغ از آن اتفاقاتی می دانند که در جلوی دوربین سینما و تلویزیون
صحنه هیجان انگیز است
به گزارش ایرنا، در سال های اخیر این رویارویی همواره به محلی برای درگیری دو گروه تبدیل شده است، اما قضاوت همواره به نفع موافقان این حضور سنگین بوده است، به ویژه اینکه در ماه های اخیر اخباری مبنی بر حضور اینفلوئنسرهای روی صحنه نمایش خبرساز شده است. شده است. در چنین شرایطی بحث حامیان حضور بازیگران سینما و تلویزیون در تئاتر این بود که در این شرایط حضور بازیگر حرفه ای موجه است یا حضور اینفلوئنسرها؟
بسیاری از بازیگرانی که در دنیای سینما، نمایش خانگی و تلویزیون به ستاره تبدیل شده اند، از تئاتر شروع کرده اند و خاستگاهی تئاتری دارند. در حال حاضر بازیگرانی چون فرهاد آئیش، صابر ابر، بهرام افشاری، نادر فلاح، بهنام تشار، کوروش سلیمانی، رامین ناصرنصیر، امیرحسین فتحی، نورا هاشمی، صدف اسپه آبادی، محمد نادری روی صحنه رفته‌اند. حضور سایر بازیگران سرشناس به صورت دائمی در تقویم سالانه کشور تبدیل شده است، به طوری که در هر زمانی از سال، بازیگران مشهوری را می یابیم که نمایش هایی روی صحنه دارند.
ذکر این نکته ضروری است که بسیاری از بازیگرانی که در دنیای سینما، تلویزیون خانگی و تلویزیون به ستاره تبدیل شده اند، از تئاتر شروع کرده اند و اصالتی تئاتری دارند و اکنون پس از مدتی دوباره به صحنه تئاتر بازگشته اند. ، نمی توان گفت که آنها را سرزنش کرده است که چرا به هنرهای نمایشی دلبستگی دارند. خاک صحنه داغ است و اگر انتقادی به این دسته از بازیگران وارد است باید به این نکته اشاره کرد که چرا در این مدت در عرصه نمایش کار چندانی انجام نداده اند.
فارغ از این اتفاق، اگر بازیگری خاستگاه تئاتری ندارد و حالا به هر دلیلی درصدد کسب تجربه در این عرصه است، چرا باید جلوی این حضور گرفته شود؟ اولاً آموزش منحصر به فرد تئاتر باعث می شود که بازیگر مهارت های جدید و متفاوتی را به دست آورد که تاثیرات مثبتی در ادامه کار بازیگری او خواهد داشت.
نمایش های متعددی وجود دارد که از هیچ بازیگر چهره ای استفاده نمی شود و به همین دلیل فضا برای کسانی که به صورت انحصاری فعالیت خود را در تئاتر دنبال می کنند به راحتی فراهم می شود به جز رونق اقتصادی تئاتر که به عنوان پاشنه آشیل نمایش شناخته شده است. در این سال ها و ناملایمات بسیاری را در این هنر بدیع به وجود آورد. ثالثاً هر برنامه ای نویسنده، کارگردان و تهیه کننده ای دارد. با توجه به حساسیت های بالایی که در این زمینه وجود دارد و البته وسواسی که به خصوص در نگاه کارگردان وجود دارد،
نمی توان فکر کرد بازیگری با هر توانایی می تواند روی صحنه برود و اساساً لیاقت چنین حضوری را نداشته باشد زیرا همه این موارد از فیلتر کارگردان و دیگر صاحبان نمایش گذشته است و هیچ اتفاقی به مذاق بازیگر نمی افتد.
صرف نظر از همه این موارد، اکنون چندین نمایش وجود دارد که از هیچ بازیگر چهره ای استفاده نمی شود و به همین دلیل فضا برای کسانی که به طور انحصاری فعالیت خود را در تئاتر دنبال می کنند به راحتی در دسترس است و برخی می گویند حضور سلبریتی ها فضای کار را محدود می کند. هنرمندان. تئاتر را تشدید می کند، منطق درستی ندارد و نمی توان به آن تکیه کرد.
وی ادامه داد: حضور افراد مشهور در عرصه تئاتر اتفاقات خوبی را در پی داشته است که مهم ترین آن فروش بالای آن آثار است که باعث شده اقتصاد این هنر در طول سال به میزان قابل توجهی افزایش یابد و باعث اکران برخی از این نمایش ها شود. برای روزهای متوالی رزرو شود و سالن ها پر شود.”
هنر تئاتر در کشور در مقایسه با سینما و نمایش خانگی از محدودیت های تاریخی رنج می برد. در این سال ها تلاش های زیادی برای غلبه بر بسیاری از این محدودیت ها صورت گرفته است. رویکردی که قطعا مورد استقبال دوستداران و علاقه مندان به این هنر قرار می گیرد، بنابراین نباید زمینه فعالیت در این عرصه را محدود کرد و با چنین ایراداتی مخاطب را به سمت این هنر منصرف کرد. حداقل امروز که هنر نمایش در زندگی پس از کرونا طنین خاصی دارد، با همبستگی و دلسوزی، باید زمینه را برای اعتلای بیشتر هنر تئاتر در کشور فراهم کرد و موانع پیش رو در کشور را برطرف کرد. روشی منطقی و حساب شده
