در خیابان وحدت اسلامی در کنار ساختمان های آجری قدیمی که این روزها بسیاری از آنها لباس کهنه پوشیده و حتی برخی از آنها رها شده است، در چهارراه مولوی ساختمانی با نمای آجری رنگ و رو رفته وجود دارد. ، با کاشی آبی در جلو. روی آن نام «پرستو» حک شده است.
به گزارش همشهری آنلاین، این آموزشگاه یکی از اولین آموزشگاه های رانندگی در تهران است. سید عباس حسینی نویسنده کتاب «این مرجانی می گویم» در این باره می گوید: در قدیم تکرار کلمه و تلفظ کلمه ماشین برای مردم کمی سخت بود. به همین دلیل، این خودرو در بین مردم به عنوان آتول شناخته می شد. با وضع قوانین راهنمایی و رانندگی برای رانندگی مرجانی، ایده راه اندازی آموزشگاه رانندگی در ذهن برخی از نظمیه داران تهران زنده شد. ایده ای که در سال 1318 پایه گذار آموزشگاه رانندگی پراستو شد.
به گفته حسینی، قبل از تأسیس مدرسه پراستو، در اوایل دهه 1300 مدرسه ای برای مدت بسیار کوتاهی توسط چند کارشناس خودرو تأسیس شد. مؤسسان این مدرسه محمدتقی خان مکانیک اولین مکانیک رسمی کشور بود که از دولت وقت مدرک علمی گرفت و در خیابان چراغ برق کارگاه مکانیک داشت، مرحوم علی پرستو، نظمیه چی، منصورخان مستوفی. ، کارشناس اداره نظمیه تهران، علی اکبر رحیمی پور به عنوان مربی و افسر آموزش راننده افسر روسی است که مسئولیت این گروه را نیز بر عهده داشت. این گروه 5 نفره به صورت مشارکتی آموزشگاه رانندگی تاسیس کردند که شغل دوم آنها محسوب می شد. این مدرسه خیلی زود منحل شد».
این نویسنده در ادامه می افزاید: ایران اولین کشور در خاورمیانه بود که خودرو پذیرفت و به نوعی مدرسه پراستو اولین مرکز آموزش رانندگی در خاورمیانه نیز محسوب می شود. چند سال بعد از تعطیلی اولین آموزشگاه رانندگی، مرحوم علی پرستو از مسئولین نظمیه، موسس آموزشگاه رانندگی پراستو در محل فعلی شد. این آموزشگاه رانندگی در گذشته دفتر چاپ روزنامه بوده است. وجود ابزار چاپ در این مدرسه امکان چاپ کتاب را نیز فراهم می کرد. زمانی که دفتر روزنامه تبدیل به آموزشگاه رانندگی شد، کتاب های آموزش تعمیر خودرو و تعمیر خودرو نیز در همین مجموعه چاپ شد. کتاب هایی که حتی برای مدتی کمیاب شدند. آموزشگاه رانندگی پرستو که بسیاری از چهره های مطرح تهران و کشور به ویژه پدربزرگ ها و مادربزرگ هایمان گواهینامه گرفتند و به قول قدیمی ها اتوموبیل شدند.
