اولین درشکایی که به ایران آمد در زمان فتحعلی شاه بود که توسط پادشاه انگلستان از طریق ناپلئون بناپارت فرستاده شد.
به گزارش فرادید، به محض اینکه کالسکه یا سورتمه اهدایی شاه به سختی توسط باربران به میدان ارک رسید، فتحعلی شاه در آن نشست و چون اسب تعلیم دیده ای نداشت، گروهی از دربان ها سورتمه شاه را کشیدند.
در بین قاجارها ناصرالدین شاه بیشتر از کالسکه استفاده می کرد. چون حدود 4 نفر ظرفیت داشت و 2 اسب آن را می کشیدند، کالسکه از کالسکه سبقت گرفت (خودروی خانوادگی و اشرافی بود) و وسیله ای برای رفت و آمد افراد بیشتری شد.
بعدها چیزی شبیه کالسکه اسبی آمد که «جعفر شهری» در کتاب تهران قدیم به آن اشاره می کند. این دستگاه با 2 اسب در مسیر راه آهن حرکت می کرد.
همین کالسکه اسبی ترافیک را در چند خیابان تهران وصل می کرد و مردم برای رفت و آمد درون شهری از آن استفاده می کردند. به نظر می رسد کالسکه اسبی را جد متروی امروزی می دانند.
