«فلسفه اپیکوری» که اغلب به اشتباه به عنوان نوعی لذت گرایی افراطی و بی بند و باری تعبیر می شود، در واقع بر حذف درد و اضطراب از زندگی تأکید دارد و از فلسفه به عنوان نوعی درمان برای رسیدن به بالاترین لذت زندگی که «آرامش روانی است» استفاده می کند. “. .
به گزارش فرادید؛ در طول تاریخ، شاید هیچ فلسفه ای به اندازه اپیکوریسم بی اعتبار نشده است. این فلسفه که لذت را به عنوان عالی ترین و تنها خیر معرفی می کند، در دنیای باستان یونان و روم و سپس در اروپای مسیحی با انتقاد شدید مواجه شد. بسیاری از افرادی که به صورت نسبتاً سطحی با این فلسفه مواجه شدند، «لذت طلبی» آن را کاملاً «احساسی» و شرم آور می دانستند.
امروزه نیز واژه «اپیکور» به معنای کسی است که به لذت‌های نفسانی، به‌ویژه غذاها و نوشیدنی‌های مجلل علاقه دارد و به طور کلی زندگی سرشار از لذت جسمانی را دنبال می‌کند. اما حقیقت این است که این تعبیر از اپیکوریسم که آن را فلسفه ای بی پروا و حتی پست می داند، تعبیری ناعادلانه است.
کپی رومی از سارد یونانی اپیکور که احتمالاً در زمان حیات خود او ساخته شده است
گرچه اپیکوریسم لذت را ترویج و تأیید می کند، اما انواع مختلف لذت را در سلسله مراتب دقیقی قرار می دهد و در این سلسله مراتب، برای اپیکوریان، مهم ترین نوع لذت «آرامش ذهن» یا «آتاراکسی» است; یک کلمه یونانی که در اصل به معنای “مزاحم نشدن” است.
خود اپیکور در نامه ای به مینوئوس این نکته را توضیح می دهد:
وقتی می گوییم لذت هدف نهایی زندگی است، منظور لذت های بی پروا و نفسانی نیست، بلکه رهایی از دردهای جسمی و آشفتگی های روحی است».
بنابراین، برخلاف آنچه به نظر می‌رسد، فلسفه اپیکوری خواستار بی‌احتیاطی نیست، بلکه در واقع بر رفع درد و اضطراب، لذت بردن از لذت‌های ساده و در نهایت دستیابی به یک زندگی آرام متمرکز است.
فلسفه به عنوان درمان: داروهای اصلی برای اضطراب
اپیکور معتقد بود که بیشتر ترس ها و اضطراب های ما ناشی از باورهای نادرست درباره خود و واقعیت جهان است. او می خواهد نشان دهد که ما همه چیزهایی را که برای داشتن یک زندگی شاد نیاز داریم داریم، اما باورهای نادرست ما باعث اضطراب و حواس پرتی می شود.
اپیکور نمونه های عمده ای از این دردها را شناسایی می کند و راه حل های فلسفی برای آنها ارائه می دهد. مهمترین توصیه های درمانی فلسفه اپیکوری به شرح زیر است:
1. نگران مرگ نباشید، زیرا وقتی ما هستیم مرگ نیست و وقتی مرگ می آید ما نیستیم.
2. چیزهایی که واقعا برای یک زندگی خوب مهم هستند به راحتی به دست می آیند.
3. تحمل چیزهای بد آسان است.
با پیروی از این شعارها از نظر اپیکوریان می توان به زندگی آرام و سعادتمندی دست یافت. اما بیایید یکی از این شعارها، شعار دوم را با دقت بیشتری بررسی کنیم. واقعا برای یک زندگی خوب چه چیزی لازم است؟
برای یک زندگی خوب به چه چیزهایی نیاز داریم؟
اپیکور معتقد است که بسیاری از ما به اشتباه فکر می کنیم که رضایت و شادی به دستیابی به چیزهای کمیاب بستگی دارد. او به این باورهای غلط حمله می کند و نشان می دهد که نیازهای «واقعی» ما بسیار اندک است: غذا، آب و سرپناه.
اپیکور آرزوها را به سه دسته تقسیم می کند:
طبیعی و ضروری (مانند غذا، آب، سرپناه)
طبیعی اما غیر ضروری (مانند غذاهای خوشمزه تر، نوشیدنی های متنوع تر)
غیر طبیعی و غیر ضروری (اگر بخواهیم یک مثال مدرن بزنیم، می توانیم بگوییم گوشی های جدید و ماشین های سریعتر)
وقتی این مقوله را در ذهن خود بپذیریم، می‌توانیم با تشخیص اینکه بسیاری از خواسته‌هایمان غیرضروری هستند، اضطراب ناشی از نداشتن آنها را کاهش دهیم.
چگونه با فشارهای مصرف گرایی مقابله کنیم؟
در دنیای امروز ما با تبلیغات مصرف گرایانه مواجه هستیم که به ما می گوید هر مشکلی را می توان با خرید محصول جدید حل کرد. اما اپیکور می‌گوید که ما نباید لذت‌های زودگذر مصرف‌گرایی را بر سلامت روان بلندمدت خود ترجیح دهیم.
با درک اینکه نیازهای واقعی ما به راحتی برآورده می شود، می توانیم زندگی ساده تری داشته باشیم و از لذت های گاه و بیگاه بیشتری لذت ببریم.
اگرچه اپیکوریسم اغلب به عنوان نوعی لذت گرایی افراطی دیده می شود، زندگی ای که اپیکور پیشنهاد کرد کاملاً متفاوت بود. او بر ابزارهایی تأکید می کند که به ما کمک می کند اشتباهات خود را درک کنیم، اضطراب ناشی از آنها را کاهش دهیم و زندگی بدون درد و آرامش را دنبال کنیم.
