بیمارستان سینا در خیابان امام خمینی اولین بیمارستان یا به قول قدیمی ها بیمارستان دولتی تهران است. بیمارستانی که برخی منابع آن را بانی امیرکبیر (سال 1228 شمسی) می دانند و نقل شده است که در همان سال روی زمین گذاشته شده و 2 سال بعد افتتاح شده است. خواندن داستان خلقت آن خالی از لذت نیست.
به گزارش همشهری آنلاین، البته برخی منابع آن را یادگاری از سفرهای فرنگ ناصرالدین شاه در سال 1251 شمسی می دانند و گزارش می دهند که او بود که دستور داد بیمارستانی به سبک بیمارستان های کشورهای خارجی در دارالخلافه تأسیس شود.
علیرضا زمانی، تهران پژوه، اما با بیان اینکه بیمارستان سینا پیشگام بیمارستان های تهران قدیم نیست، می گوید: «اولین بیمارستان دولتی تهران، بیمارستان فتحعلی شاهی، در محدوده خیابان 15 خرداد امروز یا همان جاباخانه سابق ساخته شد. چند حکیم و دستیار این بیمارستان را اداره می کردند.
بنابراین می توان گفت بعدها که ناصرالدین شاه به قدرت رسید و سفرهای خارجی را تجربه کرد، تصمیم گرفت بیمارستان دولتی به سبک ایرانی در دارالخلافه راه اندازی کند. ناصرالدین شاه مشیرالدوله (نخست وزیر) و علی قلی میرزا اعتضادالسلطنه (وزیر علوم) را مأمور ساخت بیمارستان سینا کرد. این بیمارستان در سال 1254 میلادی تأسیس شد. در ابتدا پزشکان خارجی در این بیمارستان به ویزیت و معالجه بیماران می پرداختند، اما به مرور زمان با فراهم شدن شرایط آموزش پزشکی، پزشکان ایرانی نیز در درمان پا موثر هستند. بیمارستانی که ظرفیت پذیرش 400 بیمار با انواع پزشکان متخصص را داشت.
به گفته زمانی، در سال‌های اول فعالیت بیمارستان سینا حدود ۲۲۳۸ بیمار تحت درمان قرار گرفتند. ریاست اولین بیمارستان دولتی را دکتر علی اکبر خان نفیسی معروف به «ناظم الاطباء» بر عهده داشت. اما پس از نشستن بر کرسی وزارت علوم، دکتر «محمدخان کرمانشاهی» معروف به دکتر «کفاری» مسئولیت بیمارستان را بر عهده گرفت. دکتر کرمانشاهی از فارغ التحصیلان رشته پزشکی مدرسه دارالفنون بود و پس از مدتی برای تکمیل تحصیلات در خارج از کشور ادامه تحصیل داد. وی در رشته های مختلف پزشکی متخصص بود و در دوران ریاست بیمارستان دولتی به انجام عمل جراحی پرداخت.
این تهران پژوه از دیگر روسای بیمارستان سینا نیز یاد می کند: «در سال 1304 میرزا ابوالحسن خان بهرامی که تازه از فرنگستان آمده بود، جایگزین کرمانشاهی رئیس بیمارستان شد و در سال بعد از 1312 به تدریج پزشکان اروپایی در این بیمارستان مشغول به کار شدند. مثلاً بعد از بهرامی، دکتر لوف و پس از آن دکتر کلنیک و سپس دکتر ایلبرگ ریاست بیمارستان را بر عهده گرفتند.
علیرضا زمانی در ادامه به توسعه بیمارستان سینا تا به امروز و راه های تامین اعتبارات آن می گوید: بیمارستان دولتی به تدریج با نام بیمارستان سینا توسعه یافت و پزشکان و پرسنل این بیمارستان بیماران فقیر و نیازمند را به صورت رایگان درمان می کردند و به جز برای بیماران ثروتمند، از فقرا و ضعیفان پولی برای دارو و درمان نمی گرفتند کنسرتی در سال 1317 در بیمارستان سینا برگزار شد که عواید آن صرف ساخت اتاق جراحی، تهیه تجهیزات پرستاری و ابزار پزشکی شد.
